De 4 landenreis in 2011.

Ons hotel in Ried, Oostenrijk.

Vier landenreis in 10 dagen van 16 t/m 25 september 2011.

Begin 2011 hebben , Gonnie en ik besloten om samen in september een reisje te gaan maken richting Oostenrijk. We hebben wat reisgidsen bekeken en hebben gekozen voor een 10 daagse busreis uit de reisgids van Peter Langhout. Deze reis gaat via Duitsland naar Oostenrijk en vandaar dagtochten door Zwitserland, Italië en natuurlijk door Oostenrijk."

Omdat wij vroeg hadden geboekt kregen wij, i.v.m. de "vroeg-boek-actie" een nachtje in een hotel in Witteveen met ontbijt aangeboden. Dat is natuurlijk nooit verkeerd. Dat nachtje hebben wij van 24 op 25 maart genomen in hotel Het Witte Veen aan de rand van Witteveen. Het was een goed hotel en we hebben er een drie-gangen diner bij genomen. Het was een fijn en gezellig tussendoortje en dat laat je niet zo voorbij gaan.

Onze reisbus onderweg via Duitsland naar Ried.

Vrijdag 16 september. 

Onze 4-landenreis was begonnen. Volgens de gekregen papieren moest de bus `s morgens om halfzes vanaf station in Assen vertrekken. Onze bus kwam 15 minuten te laat, omdat de buschauffeur in Groningen op twee reizigers moest wachten die niet kwamen opdagen. Twee andere reizigers zaten al in het midden van de bus, dus konden wij voor in de bus plaatsnemen met een mooi uitzicht naar voren. De bus moest nog reizigers ophalen in Hoogeveen en Zwolle en reed daarna naar Nuland bij Den Bosch. Daar kwamen alle bussen bij elkaar en kregen wij een kop koffie. Nadat alle bussen binnen gekomen waren - twee bussen kwamen te laat binnen - en iedereen koffie had gedronken, konden wij onze koffers onder in de bus met opschrift “4-landenreis” zetten. Hierna hebben wij een plaatsje achter in de bus gezocht en zijn wij met een uur vertraging vertrokken in de richting van Duitsland. Onderweg zijn wij drie keer gestopt bij een wegrestaurant. De bedoeling was dat wij Heidelberg zouden aandoen, maar i.v.m. de vele files op de Duitse autowegen heeft de chauffeur in overleg met de reizigers besloten om deze dag niet Heidelberg te bezoeken maar dat te doen op de terugreis op 24 september.

Even de benen strekken en genieten.

Veel te laat kwamen wij in het mooie plaatsje Bad Wimpfen aan. De chauffeur had de bus voor hotel Am Rosengarten gezet, maar na een gesprek met mensen van het hotel moesten wij doorrijden naar een bijgebouw. In dit appartementengebouw moesten wij de eerste nacht doorbrengen. Het bijgebouw was door middel van gangen verbonden met het hotel. Beneden in de hal stond een medewerkster van het hotel met de sleutels van onze kamers. We zijn naar onze hotelkamers gegaan, hebben ons eerst verfrist en zijn daarna naar de eetzaal gelopen. De warme maaltijd, welke ons goed heeft gesmaakt, was goed verzorgd. Na de maaltijd was het al donker, dus konden wij het plaatsje Wimpfen niet meer bezoeken. Jammer, misschien wel op de terugweg. We hebben gezellig op onze hotelkamer gezeten en zijn daarna  heerlijk gaan slapen.

Zaterdag 17 september.

Vanmorgen zijn wij weer in de bus gestapt om richting Oostenrijk te rijden. Een prachtige rit met o.a. een stop op de Fernpass met een mooi uitzicht op de Zugspitze. Hier hebben wij ons eerste vingerhoedje van deze reis gekocht. (Het is bij ons de gewoonte om in onze vakanties een vingerhoedje te kopen in de plaatsen waar wij zijn geweest. Dat lukt natuurlijk niet overal, omdat niet elke plaats een eigen vingerhoedje heeft of omdat de winkels niet open zijn.)

Een prachtig gezicht.

Na nog een mooi stuk door Oostenrijk gereden te hebben, kwamen wij bij ons hotel in Ried im Oberinntal aan. Hotel Truyenhof zag er van buiten, maar ook van binnen, prachtig uit. Mooie kamer met een mooi uitzicht op de omliggende bergen. We hebben ons even verfrist. Voor de maaltijd werden we toegesproken door mevrouw Mira Jele van het hotel. Daarna kregen wij een heerlijke maaltijd. We konden aan het buffet salade opscheppen en de soep halen. Daarna de warme maaltijd en een lekker toetje na. We hoorden dat wij elke avond een keuze mochten maken uit drie menu's voor de volgende avond. We hebben daarna nog lekker nagepraat over de afgelopen dag met daarbij een kopje koffie en daarna een heerlijk wijntje en fris. Daarna heerlijk slapen, de eerste nacht in Oostenrijk.

Zondag 18 september.

Kerkje midden in Ried.

Na een goede slaap in een erg mooie hotelkamer, stonden wij weer op voor een nieuwe dag. Eerst aan het ontbijt. Dat zag er erg goed uit. Er was van alles aanwezig, eigenlijk veel te veel, maar wel lekker. We hadden het programma voor deze dag omgezet i.v.m. het slechte weer. Er was veel mist en het regende, dus geen mooie dag voor het Kaunertal met vele vergezichten. We hebben in overleg besloten de vrij besteedbare dag vandaag te nemen die voor woensdag op het programma stond. Heerlijk rustig koffie gedronken en `s middags zijn we Ried gaan verkennen. Omdat Gonnie en ik hier vaker in de buurt zijn geweest, kwam het plaatsje Ried weer bekend voor. Om drie uur stond in het hotel de koffie en koek klaar. Voor de eerste dag in Oostenrijk hadden we weer genoeg gezien. Avondeten, slapen, opstaan en de volgende dag was alweer begonnen.

Maandag 19 september.

Omdat het beneden veel regende was er ook boven in de bergen veel sneeuw gevallen. Ook op de bergen om ons heen was dat goed te zien, prachtig. We zijn in de bus gestapt om naar Bludenz, in de deelstaat Vorarlberg te rijden en daar de stad te bezoeken. Op zichzelf een mooi en gezellig plaatsje, maar met regen en kou is dat wel wat minder. We hebben wat rondgelopen door de winkelstraatjes. Daarna een kerk bezocht, die we konden bereiken door vele trappen naar boven te klimmen.

Wandeling in Bludenz.

Na het bezoek konden we weer aan  de andere kant met trappen naar beneden lopen. Even gezellig koffie gedronken en een winkel gezocht voor een vingerhoedje. Maar toen we een souvenirwinkel hadden gevonden ging deze pas om halfdrie open en dan waren wij alweer met de bus vertrokken. Jammer, dus geen souvenir van Bludenz.

Op naar Lech. Op de heenweg naar Bludenz waren de wegen redelijk te berijden, maar Lech ligt op 1444 meter hoogte dus moesten we de sneeuw in. De wegen naar Lech waren wel schoongemaakt maar het was niet helemaal zonder gevaar. Gelukkig had onze chauffeur een goede rijstijl en hij heeft ons al zover gebracht dat we alle vertrouwen in hem hadden. In het begin van Lech zijn wij uit de bus gestapt en een beetje heen en weer door het plaatsje gelopen.

Hotel Post in Lech.

We kwamen langs hotel Post, het hotel waar onze koningin regelmatig logeert, met in de voortuin een mooie gele koets. Jammer dat bijna alles gesloten was, het is echt een plaats voor een bezoek in de winter. En de regen werkte er ook al niet mee dus zijn we in één van de weinige restaurants gestapt en hebben daar een tijdje gezeten achter enkele kopen koffie met koek. Na een tijdje zijn we weer in de richting van onze bus gelopen en weer ingestapt voor de terugreis naar Ried.

Dinsdag 20 september.

Voor deze dag stond Sint Moritz in Zwitserland op het programma. In Sint Moritz waren wij al eens eerder geweest en we wilden daar niet weer naar toe, dus hebben wij aan de reisleider doorgegeven dat wij dit reisje niet met de bus mee zouden gaan. Na het ontbijt zijn wij op de postbus in Ried gestapt en zijn naar het hoger liggend Sonneplateau gereden en bij Ladis uitgestapt. Daar hebben wij een zogenaamde “wanderpässe” gekocht. Met deze kaart kan je met alle kabelbanen mee en ook de wandelbus kan gebruikt worden.

De kabelbaan tussen Ladis en Fiss.

Daarna zijn wij in de Sonnenbahn gestapt, deze kabelbaan gaat van Ladis naar Fiss en geeft een mooi zicht over het gebied. Vanuit Fiss zijn we met de wandelbus naar Serfaus gereden en uitgestapt bij het dorfbahnstation, onder aan Serfaus. De dorfbahn is een soort metro, welke omhoog onder Serfaus doorgaat. Wij zijn meegegaan naar het eindstation boven aan Serfaus op 1427 meter hoogte. Vandaar zijn wij met de Komperdellbahn naar het tussenstation gegaan en met de aansluitende Lazidbahn de Lazid op gegaan tot op 2346 meter hoog. Daar zijn we eerst een stukje door de sneeuw gelopen, maar met onze gewone schoenen was dat niet zo goed te doen, dus zijn wij in het restaurant Lassida een lekkere kop koffie gaan drinken. Daarna zijn we weer met de kabelbanen terug naar het dalstation gegaan. Een hele belevenis, veel sneeuw en een mooi uitzicht over Serfaus.

De Schönjochbahn boven Serfaus.

Vanaf het dalstation zijn we naar beneden door Serfaus gaan lopen via de gezellige straatjes en het hotel waar Gonnie en ik een poosje geleden hebben gelogeerd. We hebben de dorpskerk van binnen bekeken en zijn daarna bij de kerk weer op de dorfbahn gestapt en naar beneden gereden. Vandaar zijn we terug gaan lopen naar het plaatsje Fiss. Een mooie wandeling met aan de zijkanten veel sneeuw. Na een uurtje lopen waren wij weer bij het kabelbaan-station van Fiss en zijn wij met de Schönjochbahn omhoog tot op 2436 meter gegaan. Onderweg zagen wij verschillende mensen die te voet naar boven en beneden liepen, best een leuk gezicht. De weggetjes waren zwart en de rest was wit. Boven weer heerlijk een kop koffie gedronken en lekker genoten van het uitzicht over de bergen. Daarna weer met de kabelbaan naar beneden gegaan en in Fiss weer overgestapt op de Sonnenbahn naar Ladis. Nog een stukje door Ladis gelopen, we hebben daar nog een vingerhoedje gekocht en de kerk bekeken.

De burg Laudegg.

Vanaf het kerkhof hadden wij ook een mooi uitzicht op de mooie Burg Laudegg, dat boven Ladis uitsteekt. Voor de kerk zijn wij weer op de postbus gestapt en weer naar Ried gereden. Een kwartier na onze thuiskomst in ons hotel kwam de reisbus uit Sint Moritz ook weer bij het hotel aan. En we hebben we `s avonds weer heerlijk genoten van een goede maaltijd.

Woensdag 21 september.

Vandaag kwam de uitgestelde reis naar het Kaunertal aan de beurt. Na het heerlijke ontbijt zijn we vertrokken via Prutz, over de Gletscherstrasse, het Kaunertal in.

De Gepotschstausee.

We hebben eerst een tijdje tussen de bergen gereden en daarna langs de Gepotschstausee, een groot meer, met daarin de spiegelingen van de omliggende bergen. Na het meer begon de beklimming via goed schoongemaakte wegen, alles naast de wegen was wit van de sneeuw. Je blijft fotograferen, erg mooi. Onderweg zijn wij verschillende keren gestopt om foto`s van het gebied te maken b.v. bij “Der Riese vom Kaunertal”, een boomstam met een gezicht en bij de Wurmetalbach, een waterval vlak naast de weg. Zo kwamen wij nog langs de kleinere Weisssee en even verderop waren grote parkeerplaatsen waar wij zijn uitgestapt. Eerst hebben wij in het grote “Gletscherrestaurant Weisssee” een kop koffie gedronken en zijn daarna met de Karlesjochbahn naar het uitzichtpunt gegaan.

Alles bedekt met sneeuw.

Daar stonden we op de grens van Oostenrijk en Italië en hadden wij een prachtig uitzicht op Oostenrijk, Zwitserland, Italië en voor ons de 3518 meter hoge Weissseespitse. De terugreis was natuurlijk even mooi, je moet zoiets gewoon meegemaakt hebben om het te begrijpen welk gevoel dit alles aan je geeft. Prachtige schepping! 
Via dezelfde weg zijn we weer terug gegaan naar ons hotel in Ried.

Donderdag 22 september.

Na het ontbijt zijn we weer in de bus gestapt, dit keer zijn we naar Zwitserland gereden. Via mooie wegen kwamen wij in Samnaun in Graubünden aan. Samnaun ligt in een belastingvrije zone waar toeristen graag gaan winkelen. Dus weer veel vakantiegangers door de straatjes met winkeltjes en veel hotels en restaurants.

Slenteren door Samnaun.

Nadat wij uit de bus zijn gestapt, zijn wij in Samnaun het winkelstraatje omhoog gelopen en zagen meteen een winkeltje waar we een vingerhoedje konden kopen. Nog verder omhoog gelopen en aan het einde van het plaatsje bij een restaurant buiten op een mooi terrasje een kopje koffie gedronken. Na de koffie zagen wij verderop een gele richtingwijzer voor wandelaars in de richting “waterval” wijzen. Een uurtje heen en een uurtje terug. We hadden nog genoeg tijd voor deze wandeling, dus zijn we gaan lopen. Een breed pad, licht omhoog lopend, hebben wij gevolgd met aan weerskanten de bergen en een beekje waarin je het water hoorde stromen.

Dat is pas genieten.

Overal nog veel sneeuw. Vlak bij de waterval hebben wij een tijdje op een bankje gezeten, het was toch een behoorlijke klim. Na een poosje werd het weer tijd om terug te gaan, langs hetzelfde pad maar dan naar beneden. Na aankomst in Samnaun zijn we nog even het plaatsje doorgelopen en na een kop koffie op het terras van hotel Post, zijn we weer naar de bus gelopen om weer naar Ried terug te rijden.

Vrijdag 23 september.

Vandaag Merano in Italië. Via de Reschenpass en Reschensee kwamen wij in Italië terecht en zijn we langs en door mooie dorpjes gereden, om zo door de Alpen, Merano binnen te rijden. Bij het station van Merano uitgestapt en het centrum opgezocht.

Smalle straatjes in Merano.

Het was daar een gezellige drukte toen we door de leuke oude straatjes liepen. In de Via Portici, midden tussen de winkelende toeristen, aan een tafeltje koffie gedronken. Daarna een vingerhoedje gekocht en verderop de Cathedral of St. Nicholas bezocht, ook weer een grote en mooie kerk. Via de Passerpromenade langs het Kurhaus gelopen en met een broodje in de hand naar de sessellift. Met deze kabelbaan zijn we naar boven en beneden gegaan. Heerlijk met een eenpersoons zitbankje naar Merano Dorf Tirol, een hoger gelegen deel van Merano, van waar we weer een prachtig uitzicht hadden over Merano en omgeving. Op de terugweg door Merano naar de bus, hebben wij nog op een terrasje een kop koffie gedronken en toen wij weer bij het station aankwamen, kwam de bus ook weer aanrijden.

Reschensee met kerktoren.

Na het instappen zijn wij weer dezelfde weg terug gereden, een route die zowel heen als terug erg druk was en de meeste tijd tussen de appelboomgaarden door reed. Overal zag je de appelplukkers bezig en hoge volle, en lege, appelkisten staan. Ook zijn wij nog even gestopt bij de Reschensee waar de kerktoren van het voormalige plaatsje Graun net nog boven het water uit komt. Dat moest natuurlijk ook op de foto gezet worden. Dit was onze laatste dag in Tirol, we hebben hier genoten.
Na thuiskomst in het hotel hebben we onze koffers weer ingepakt.
Ook de laatste avond heerlijk gegeten en `s nachts goed geslapen.

Zaterdag 24 september.

Weer na een goed ontbijt, hebben wij onze koffers onder in de bus gezet en zijn onze plaatsjes in de bus gaan opzoeken. De reis naar Bad Wimpfen in Duitsland was begonnen met een tussenstop in Garmisch-Partenkirchen.

Busstop in Garmisch.

Op een hoek tegenover een restaurant in Garmisch zijn wij uit de bus gestapt en zijn daar eerst een kop koffie gaan drinken. Daarna zijn wij het centrum van Garmisch ingelopen en winkels bekeken en ons laatste vingerhoedje gekocht. 

Zo is het weer genoeg.

Waar je loopt, zie je meestal wel de Zugspitze tussen de huizen door. Voor een bezoek met de kabelbaan naar de top van deze berg was geen tijd, dus hebben we heerlijk gewandeld en lekker in de zon gezeten. Nadat we allemaal weer in onze bus waren gestapt is de bus weer vertrokken om naar Bad Wimpfen te rijden, waar we weer laat aankwamen. Daar in een bijgebouw van hotel “Am Rosengarten” weer een kamer gekregen en heerlijk gegeten.

Zondag 25 september.

Na een goed verzorgd ontbijt hebben wij de koffers weer in de bus gezet en zijn vertrokken richting Nederland maar we hadden Heidelberg nog tegoed, dus zijn we eerst Heidelberg gaan bezoeken.

Het slot Heidelberg.

Wij zijn op een parkeerplaats langs de Neckar uit de bus gestapt en eerst bij het verkeersbureau een vingerhoedje gaan kopen. We hadden niet zoveel tijd om de hele stad te verkennen dus zijn we wat straten doorgelopen. Boven de huizen uit kon je het slot van Heidelberg zien. Later weer terug gelopen langs de Neckar en bij “Hotel zur Alten Brücke” op het binnenplaatsje nog een kop koffie gaan drinken. Daarna weer langs de Neckar met mooie bruggen naar de bus gelopen. Zoals gisteren waren er ook deze dag weer erg veel werkzaamheden aan de weg en dus ook veel files. Onze bus kwam na een paar stop's langs de autowegen als eerste bij het restaurant in Nuland aan, dus hadden wij genoeg tijd om het aangeboden diner op te eten.

Vertrokken van Heidelberg naar huis.

Gezellig nog wat napraten met onze medereizigers en daarna nog de busreis naar Assen. Bij elkaar een behoorlijke bustocht op de laatste dag.
En de vingerhoedjes: daar moeten we nu weer een nieuwe letterbak voor kopen, want de andere twee letterbakken zitten nu vol. Weer een prachtige herinnering aan 10 mooie dagen met regen, sneeuw en veel zon.

      Dit verslag is geschreven door Johny Craanen.