Vakantie rond de Achensee in 2007.

Vakantie in en om de Achensee van 1 juni t/m 29 juni 2007.

 Vrijdag 1 juni. De reis naar Oostenrijk.

Het was vandaag vroeg op. Om 7 uur vertrok onze trein uit Utrecht. We hadden afgelopen nacht bij Esther in Utrecht geslapen zodat wij deze rechtstreekse trein naar München konden nemen. Esther heeft ons op Utrecht CS uitgezwaaid en we zijn met de ICE op tijd vertrokken. Onderweg wat vertraging opgelopen maar weer voor München deze vertraging ingehaald. Wij kwamen om ca. 14.00 uur München binnen rijden en aangezien München een groot station heeft moesten we een stukje lopen naar onze volgende trein welke om kwart voor drie zou vertrekken. Van München naar Lenggries (Zuid Duitsland) met de B.O.B. gegaan. Deze trein bestaat uit drie delen, één deel voor Bayrischzel, één deel voor Tegersee en één deel voor Lenggries. Nadat wij een dagkaart hadden gekocht op het station München (een dagkaart voor 5 personen van 19 euro is goedkoper dan twee enkele reizen). In het deel voor Lenggries moesten wij instappen. Wij kwamen om kwart voor vier in Lenggries aan. In Lenggries stond mevrouw Kern van ons appartement in Achenkirch bij de trein te wachten. Na een mooie rit met de auto door een deel van Zuid Duitsland en Noord Oostenrijk, via een paar passen en mooie meren, kwamen we in Achenkirch aan. Daar hebben we eerst even ons appartement  in  “Haus Karoline” bekeken. We treffen het altijd weer, een prachtig appartement  met een mooi uitzicht. Gauw onze koffers uitgepakt en boodschappen gedaan bij de Spar onder ons appartement. Afgelopen dinsdag is hier nog sneeuw gevallen en dat kun je nog wel zien op de toppen van de bergen. We hebben een mooi uitzicht vanuit ons appartement. We krijgen er alweer zin in om in de bergen rondom de Achensee te wandelen.

Zaterdag 2 juni. Verkenning rond de Achensee.

Tegeover de MPreis in Achenkirch.

Opstaan en ontbijten, dat doen we natuurlijk elke dag. Daar schrijf ik in deze verslagen niet zoveel over. Dat is net zo als het avondeten en de avonden. Het komt elke dag weer terug. En om nou elke keer te schrijven wat we hebben gegeten of waarmee we de avonden hebben gevuld houd ik mooi voor ons zelf. Wat ik wel kan vertellen is dat we ons goed vermaakt hebben in ons appartement en dat we elke dag lekker hebben gegeten. Dus nu het verslag: Vanmorgen regende het een klein beetje dus mooi tijd voor boodschappen doen. We zijn eerst naar de slagerij gelopen, aan de andere kant (noordkant) van Achenkirch. Heen met paraplu en terug het meeste zonder paraplu. Zo konden we meteen Achenkirch een beetje verkennen. Terug langs de MPreis supermarkt gegaan. Met een rugtas vol boodschappen zijn we weer naar huis gegaan. Een broodje gegeten en daarna met de bus via Maurach naar Pertisau. In Pertisau uitgestapt en naar Maurach terug gelopen. Niet vlak langs de Achensee maar een wat hoger gelegen pad langs de bergrand. Onder ons zagen we de Achensee en de Seespitze, de aanlegplaats voor de rondvaartboot, tot we bij Maurach uitkwamen. Daar nog even bij de Spar binnen geweest en om ca. vier uur weer met de bus naar Achenkirch terug gereden. Onderweg van Pertisau naar Maurach werd het steeds mooier weer en vaak kwam de zon er goed door. Nu dat ik dit schrijf in onze vakantiewoning kijk ik even naar buiten, een mooi zonnetje en een erg mooi uitzicht. We zitten op drie hoog, dus wel veel trappen lopen maar met dit uitzicht verdien je het weer terug.

Zondag 3 juni. De Gramaialm.

Vanmorgen zijn we met de bus via Maurach naar Pertisau gegaan. Vandaag zijn we het Karwendelgebied ingelopen, het deel dat vlak achter de Karwendel kabelbaan ligt. Vorige jaren hebben wij dat gebied wel van boven op de Zwölferkopf gezien, maar we zijn er nog niet in geweest. We zijn helemaal naar het einde gelopen, 300 meter gestegen over 7 kilometer, dus heel geleidelijk steeds iets hoger. Over een pad, door weiden met koeien en over veel stenen, waar na de winter het vele water van de bergen doorstroomt. Aan het einde van deze kloof bij Jausenstation Gramaialm was een boerenmarkt en veel Tiroler muzikanten. Wij hadden hierover gelezen in het jaarprogramma en op aanplakbiljetten. Wij waren niet de enigste die dat hadden gelezen, het was daar gezellig en heel erg druk. We hebben nabij deze alm ons broodje opgegeten en zijn langs de marktkraampjes met oude ambachten gelopen. Na een half uurtje zijn we weer terug gegaan richting Pertisau, nu wat meer door het bos. Vanaf de halte in de buurt van de kabelbaan in Pertisau met de bus naar Maurach gereden en daar bij hotel/ restaurant Klingler koffie gedronken en eigengemaakt gebak gegeten. Voor ons een bekend adres, we hebben daar al twee vakanties gelogeerd. Het was de hele dag mooi zonnig weer. Toen we om vijf uur thuis kwamen werd het donker en kwam er een behoorlijke regenbui met onweer. Maar toen zaten we lekker thuis met een biertje en een glaasje water.

Maandag 4 juni. De Kögljoch. 

Vanmorgen zijn we weer om negen uur de deur uit gegaan. Het was mooi weer met een warm zonnetje. We wilden vanaf Achenkirch (925 meter) via de Köglalm (1431) en de Kögljoch (1487) naar Steinberg (1050) lopen en met de bus terug. De Köglalm en de Kogljoch zitten aan de zuidkant van de Unutz, een berg van 2075 meter hoog. Eerst hebben we de Panoramaweg gevolgd in de richting van de Achensee. Toen moesten we een verbinding maken naar het pad richting Köglalm, maar over dat paadje hadden voor ons een aantal koeien gelopen dus veel koeienvlaaien met veel vliegen. Het was voor ons de keuze, of via een breed verhard pad naar boven lopen of via dit smalle pad met koeienvlaaien en dan via een ander smal pad naar boven. Achteraf was de keuze goed. Toen we op het smalle paadje naar boven liepen hebben we weer genoten. Prachtige gezichten over de Achensee. Om tien uur kwamen we een bankje tegen, daar hebben we onze koffie opgedronken. We nemen altijd een kan heet water mee en oploskoffie en soeppakjes. Sommige dagen kom je geen “Jausenstation” tegen. Een Jausenstation is een restaurant in de bergen. Na twintig minuten zijn we weer verder gegaan met de beklimming die bijna de hele route naar de Köglalm behoorlijk steil was. Om kwart over elf kwamen we bij de Köglalm aan, een paar oude schuren moesten een Jausenstation voorstellen, maar er was niemand aanwezig. Nog 50 meter klimmen naar de Kögljoch en dat was voor vandaag het hoogste punt. Dat kon je wel zien, want we kwamen stukjes met sneeuw tegen. 

Daarna begon de afdaling over een breed, enigszins verhard pad. Om tien voor twaalf begon het zachtjes te regenen en tien minuten later zagen wij een hutje met afdak met een bankje ervoor. Zo konden we schuilen voor de regen en onze broodjes opeten. Ondertussen ging het wat harder regenen en toen we klaar waren met eten hebben we onze regencape aangedaan en zijn weer verder gelopen. De afdaling was 8 kilometer waarin we 437 meter moesten zakken. Maar het was erg mooi, langs grote dieptes met onderin de kloven stromend water van de bergen. Om ca. één uur kwamen we in Steinberg aan, vlak bij de bushalte. Het was opgehouden met regenen en de zon kwam er weer door. We hebben daar eerst nog een kop koffie gedronken en zijn daarna met de bus richting Achenkirch gereden. Daar zijn we uitgestapt bij de MPreis supermarkt om nog wat boodschappen mee te nemen en na een kwartiertje lopen waren we weer thuis. Bij de koffie hebben we weer plannen gemaakt voor de volgende dag.

Dinsdag 5 juni 2007. De Gernalm.

Vanmorgen zijn we weer met de bus via Maurach naar Pertisau gegaan en zijn bij het botenhuis uitgestapt. Vandaar zijn we gelopen in de richting van de "promenade van Pertisau" en daar kwamen we de eerste gele wandelbordjes tegen met daarop "Gernalm" en "Pletzachalm". We hebben voor dit pad gekozen omdat het hoog langs de bergrand loopt en door het bos. Eerst een stuk klimmen via een smal zigzaggend paadje en daarna via een smal pad met afwisselend een beetje stijgen en een beetje dalen. Tegen koffietijd zagen we een bankje met mooi uitzicht over Pertisau, daar hebben we onze koffie gedronken. Toen we bij de Pletzachalm aankwamen waren we totaal 88 meter gestegen. Tot de Pletzachalm was het een slingerend pad door bossen maar daarna werd het wat opener. Bredere paden, door rivierbeddingen, graslanden met aan alle kanten koeien. De geluiden van de bellen die deze koeien om hun nek hebben is een mooi geluid. Allemaal verschillende klanken. We kwamen om half twaalf bij de Gernalm aan op 1166 meter, dus hadden we vanaf Pletzachalm toch weer 126 meter gestegen. We hebben voorbij het Jausenstation een bankje gezocht en hebben onze broodjes en soep gegeten. Na het eten zijn we eerst nog even doorgelopen, de Gernegglklamm, hoge rotsen met daartussen het stromend water. Mooi allemaal. 

Daarna was de terugweg over dezelfde paden en paadjes, maar toch weer een heel ander gezicht. Bij de Sennehütte bij de Pletzachalm hebben we twee stukken notenkoek gekocht en meegenomen, die we onderweg bij onze koffie hebben opgegeten. Op het laatste stukje heeft het nog een beetje geregend, maar daar hebben we doordat we onder de bomen liepen niet veel last van gehad. In Pertisau hebben we even op de bus moeten wachten en zijn toen weer naar Achenkirch terug gegaan. We waren om vier uur thuis en tien minuten later begon het te regenen en later een behoorlijke onweersbui maar toen zaten wij al hoog en droog in ons vakantiehuis “Haus Karoline”.

Woensdag 6 juni. De Seekaralm. 

Vandaag gaan we de zijkant van de Seekar beklimmen. Deze berg bevindt zich achter “Haus Karoline”, maar omdat wij aan de voorkant ons uitzicht hebben kunnen wij de Seekar zo niet zien. We zijn dus naar het zuidwesten gelopen, dat is richting Achensee, tot we in het Oberautal kwamen. Daarna zijn we het bordje Seekaralm gaan volgen totdat we voor de Oberaubach kwamen te staan, een stromende beek vol met stenen. Hoe kom je daar over en met droge voeten? Na veel zoeken en uitproberen vonden we stenen die net boven het water uitstaken en ook nog stevig lagen zodat we van de ene steen naar de andere konden overspringen. We hebben weer gemerkt dat onze schoenen waterdicht zijn en konden onze tocht vervolgen. De routes zijn normaal aangegeven met rood-wit-rode strepen, maar deze konden we maar niet vinden. Na zo`n 15 minuten zoeken, zagen wij een pad naar boven en ja hoor, wat verderop zagen wij de tekens, dus we zaten goed. Het was een zware beklimming, steil naar boven via een smal paadje. We moesten achter elkaar 539 meter klimmen, dus regelmatig uitrusten en een keer staande koffie gedronken. Na ongeveer 1½ uur geklommen te hebben kwamen we op de Seekaralm (1500 meter), bij een mooie berghut met onder de luifel een tafeltje en banken. Daar hebben wij ons broodje opgegeten. Na het eten zijn we weer begonnen met de afdaling, eerst naar de Koglalm (1286 meter). 

 Achter de berghut van de Seekaralm ging een mooi smal paadje naar beneden met mooie uitzichten over Achenkirch en de Christlumberg. Aangekomen bij de Koglalm zagen we een oude schuur die ze aan het verbouwen waren, maar nadat we nog wat doorgelopen hadden en een stukje het bos ingezakt waren zaten we boven de Achensee met een uitzicht over het gebied van Achenkirch (het plaatsje aan de noordkant van de Achensee) en de Gaisalm. We zijn daarna weer teruggelopen naar de Koglalm en vandaar hadden we de keuze voor een breed half verhard pad dat langzaam naar beneden liep of een smal pad hoog langs de Achensee en na een paar honderd meter steil naar beneden. Dat laatste hebben we gedaan en zo zijn we 325 meter gezakt, maar ook weer met prachtige uitzichten. Toen we op het laatste stukje weer bij het brede pad kwamen, voelden we deze afdaling wel goed in onze benen. Beneden langs de camping en via de konditorei weer naar huis toe. Op het balkon lekker koffie gedronken en ons beloond met een lekkere punt gebak. We vonden dat we dat weer verdiend hadden.

Donderdag 7 juni. Langs de Kotalm.

Gisteren hebben we de westkant van de Achensee beklommen, dan vandaag weer een keertje de oostkant. Met de bus naar de halte Achenseehof gereden en daar uitgestapt. Achenseehof licht tussen Achenkirch en Maurach. We zijn eerst de grote verkeersweg overgestoken en daar zagen we de bekende gele wandelbordjes. We namen de route naar de Kotalm, de Niederleger. We waren net aan het lopen toen we een bordje zagen met daarop “Waterval”. We zijn eerst die richting ingegaan om de waterval te bekijken. We kwamen na een paar minuten bij de Seehof-Wasserfalle maar deze waterval was niet zo indrukwekkend, er kwam niet zoveel water uit. We zijn weer omgekeerd en hebben onze route vervolgd. We liepen over een breed stijgend pad met haarspeldbochten. We moesten ongeveer 330 meter naar boven en hadden tussendoor mooie uitzichten over de noordkant van de Achensee en over Achenkirch. Daarna een vlak stuk met aan de ene kant rotsen en aan de andere kant veel grasland           ( Niederleger) met op de achtergrond de bergen waar we gisteren op hebben gelopen. 

Dat was een mooi plekje om onze koffie op te drinken en dat deden we op een grote steen. Na de koffie zijn we langs het Jausenstation Kotalm gelopen en door het grasland tot de rand van deze berg. Vandaar steil naar beneden via een smal paadje, slingerend en met mooie uitzichten naar het midden van de Achensee en Pertisau. Beneden kwamen we weer bij de verkeersweg van Maurach naar Achenkirch en zijn deze overgestoken. Via de camping Schwarzenau en Achenseehof zijn we langs de oostkant van de Achensee gelopen naar Achenkirch. Onderweg nog een broodje gegeten aan de rand van de Achensee. Nadat we bij de camping in Achenkirch naar de prijzen van de trapboten hebben gekeken, we willen nog een middagje het meer op, zijn we naar “Haus Karoline” terug gelopen. Op het balkon hebben we een poosje gezeten en een kopje koffie gedronken. Daarna wilden we boodschappen doen bij de Spar of M-Preis maar beide zaken waren gesloten i.v.m. de feestdag. In ons boekje zagen we dat het vandaag “Fronleichnam” (Sacramentsdag) was. We vonden het vandaag ook overal erg druk, maar dat kwam dus doordat iedereen vandaag vrij was en de winkels gesloten waren. Dus morgenvroeg eerst boodschappen doen en dan maken we er een rustige dag van.

Vrijdag 8 juni. Ruhetag.

Vandaag hebben we een "ruhetag" d.w.z. we doen vandaag rustig aan. Vanmorgen hebben wij boodschappen gedaan, een beetje onze woning opgeruimd en vanmiddag wilden we eerst op de Achensee met een trapboot varen maar i.v.m. een paar regenbuien zijn we met de bus naar Maurach gegaan en hebben daar gewandeld en koffie gedronken bij hotel, restaurant en café Klingler. Dit is een goed restaurant, waar je lekker kunt eten voor een redelijke prijs. Vlotte en vriendelijke bediening. Bij goed weer heb je op het terras een prachtig uitzicht op de bergen. We waren daar nog getuige van een reddingsactie. Een helikopter haalde een gewonde van de berg en deze werd op een brancard naar beneden gebracht en met de ziekenauto weggebracht. We zijn nu weer in ons appartement en gaan nog lekker op het balkon zitten lezen.

Zaterdag 9 juni. De Kalvarienberg.

Vandaag willen we een rondje om Achenkirch lopen. Vanaf "Haus Karoline" zijn we aan de overkant over een voetpad tussen de weilanden door naar de oostrand van Achenkirch gegaan. Daar zijn we via een breed pad naar boven gelopen waar we op de Panoramaweg kwamen. De Panoramaweg loopt hoog boven Achenkirch in noordelijke richting. Na ongeveer 2 kilometer zakten we weer naar Achenkirch centrum en bleven op een pad langs de rijweg lopen. Wat verderop gingen we weer naar boven en moesten langs een aantal koeien lopen die naast het pad stonden. Wij gingen zo hoog dat we ons afvroegen of het wel het goede pad was. Na weer 2 kilometer gingen we weer zakken en kwamen we in Achental, het noordelijk gedeelte van Achenkirch, binnen. We moesten weer over de westkant terug, dus zijn we overgestoken naar de andere zijde. 

Daar zagen wij een leuk kapelletje op de Kalvarienberg op 896 meter hoog. Via trappen zijn we naar boven gelopen en binnen in het kapelletje gekeken. Binnen liep nog een trap naar het hoger gelegen altaar waar je alleen op je knieën naar boven mocht gaan. Het was een heilige trap. Achter het kapelletje stonden 3 kruizen naast elkaar opgesteld. Wij zijn weer de trappen afgelopen en via een onverhard pad weer de berg opgelopen. Toen we wat hoger zaten hebben we de Karwendelweg gevolgd, eerst via een breed pad, waar we op een bankje onze broodjes hebben opgegeten en daarna via een smal paadje naar beneden. Tot bij het water, waar we over een houten bruggetje moesten. Dan weer steil naar boven, erg mooi allemaal. We bleven de Karwendelweg volgen tot onderaan de Christlumberg en vandaar weer terug naar ons huis. In de buurt van de kabelbaan van de Christlumberg hebben we nog een kop koffie gedronken en een half uurtje in de zon gezeten. Vandaar was het nog 15 minuten lopen naar “Haus Karoline”.

Zondag 10 juni. De noordkant van de Unutz.

Wij zijn vanmorgen met de bus naarAchental gereden. Wij hebben op maandag 4 juni de zuidkant van de Unutz beklommen en vandaag zijn we langs de noordkant van de Unutz naar Steinberg gegaan. Vanaf Achental hebben wij de Alter Steinbergweg gevolgd, een brede bosweg, eerst stijgend en later weer dalend tot Obere Bergalm aan de weg van Achenkirch naar Steinberg. Deze weg moesten we een paar honderd meter volgen, maar dat was niet zo erg, want er komt heel weinig verkeer langs. Omdat het erg mooi weer was zaten er veel mensen langs de beekjes waar de kinderen in speelden. Volgens onze landkaart moesten we een pad rechts nemen maar er stond geen pijl bij met "Steinberg" erop. 

We zijn hier toch maar ingeslagen en moesten weer lekker klimmen. We kregen al beneden de eerst huizen van Steinberg te zien en we zagen een observeringshut, laag bij de grond. In deze hutten worden regelmatig de dieren bekeken en geteld. Wij hebben in deze hut onze koffie gedronken, echt iets voor de zondag. Lekker koffie drinken met een pracht uitzicht. We zijn hier een uur blijven zitten, heerlijk rustig, het liefst hadden we een boek meegenomen en waren er nog een tijd gebleven. Maar omdat er voor de middag onweer was voorspeld, zijn we maar opgestapt en in de richting van Steinberg gelopen. We moesten weer zakken en kwamen in Steinberg bij de Rofanlift binnen. Daar hebben we op een bankje onze broodjes opgegeten. Na het eten hadden we nog een uurtje voordat de bus naar Achenkirch zou vertrekken, dus zijn we nog een stukje gaan lopen tot de bushalte aan de rand van Steinberg. Eerst de pijltjes gevolgd "Zu Kirche", een paadje door grasland tot dat we bij het kerkje uitkwamen. Vandaar zakkend door Steinberg naar de rand van het dorpje gelopen en daar op de bus gewacht. We hebben wel in de bergen gerommel van onweer gehoord maar hebben weer een prachtige dag om te wandelen gehad.

Maandag 11 juni. Restaurant Bergkristall

Om ca. tien uur met de bus richting Maurach gereden en bij Buchau, vlak voor Maurach, uitgestapt. Vandaar naar de Achensee afgedaald om over de “Alte Seeuferstrasse” terug te lopen naar Achenkirch. De Alte Seeuferstrasse loopt van Maurach naar Achenkirch, aan de oostkant van de Achensee en is ongeveer 11 km. lang. Hij loopt vlak langs de Achensee en is bestemd voor fietsers en wandelaars. Auto’s mogen er overheen maar moeten dan Maut betalen, dat is een soort belasting. Vroeger was dit pad de hoofdstraat, nu is er boven langs de bergen een nieuwe verkeersweg gemaakt, een mooi stukje wegenbouw in de bergen. Na een kilometer zagen we een bord met: “Restaurant Bergkristall naar boven” staan. Wij zijn het smalle paadje naar boven gevolgd en de weg overgestoken. Daar zagen we het restaurant met een groot overdekt terras.

Wij zijn op het terras gaan zitten en hadden daar een mooi uitzicht over de Achensee en Pertisau. Daar hebben wij een tijdje gezeten met koffie en wat lekkers erbij. Daarna zijn wij weer naar beneden gelopen om onze weg te vervolgen langs de Achensee. Vlak voor camping “Schwarzenau” hebben we een tijdje gezeten, ons boek gelezen en onze broodjes gegeten. Later nog voor het einde van de Achensee in het gras gezeten om onze koffie te drinken, ook weer met een mooi uitzicht. Om vier uur waren we weer thuis, weer wat bruiner, veel gelezen en fijn gewandeld.

Dinsdag 12 juni. De Mariensteig.

Vandaag de “Mariensteig”. De Mariensteig is een smal pad langs de bergwand en loopt van Achenkirch naar Pertisau via de Gaisalm. Er wordt hier in dit gebied gezegd dat als je bij de Achensee bent geweest, je ook de Mariensteig gelopen moet hebben. Op het ene moment zie je de Achensee vlak onder je en even later zit je weer hoog boven het meer. Dat naar boven en naar beneden lopen gaat via stijgende en dalende paadjes en gebeurt via de vele trapjes van houten balkjes en uitgehakte rotsblokken. Je loopt om een rotsblok heen en weet en ziet niet wat er aan de andere kant is. Heel erg verrassend en de hele rit een mooi uitzicht over de Achensee. We zijn even voor tienen de deur uit gegaan en gelopen via de noordpunt van de Achensee naar het beginpunt van de Mariensteig. Het was koffietijd, dus op het bankje voor het begin van de route een kopje van onze koffie gedronken. Tot nu toe was het bewolkt maar de zon kwam er door en meteen voelde je de warmte. Na de koffie zijn we met de wandeling begonnen. Na een half uur lopen werd het weer bewolkt en even later begon het te regenen. 

Nu is dit de vierde keer dat we dit pad gedaan hebben, twee daarvan met mooi weer en een keer met regen, dus met deze keer erbij is het 50 %. We hebben onze regencape aangedaan en zijn weer verder gaan wandelen. Het werd wel steeds gladder, vooral op de stenen en wortels van de bomen. Bij het stuk voor de Gaisalm, waar je eerst nog een keer goed klimt en daarna via een heleboel trappetjes gaat zakken, hebben we heel voorzichtig gelopen. Maar in het zicht van de Gaisalm, waar we chocolademelk met slagroom zouden nemen, ging dat allemaal goed. De Gaisalm is een Jausenstation dat niet in de bergen ligt maar waar je alleen kunt komen met de boot of te voet. Het was er behoorlijk druk, maar we konden nog een tafeltje vinden en er was zelfbediening, dus in de rij staan en op je beurt wachten. Daarna zijn we, toen we de fluit van de boot hoorden, naar de steiger gelopen en met de boot naar de aanlegsteiger voor hotel Scholastika gevaren. Vandaar was het een kwartiertje lopen naar onze vakantiewoning. Daar hebben we onze broodjes opgegeten en heel langzaam werd het buiten droger. Volgende keer de route afmaken of de hele route weer opnieuw doen? Ik denk het laatste, het is gewoon de moeite waard.

Woensdag 13 juni. De Astenau-Alpe.

We deden de gordijnen open en we zagen veel lage bewolking. Broodjes gehaald beneden bij de Spar en ontbijten en daarna de bus naar Maurach genomen. Het weer zag er goed uit, al viel er af en toe een beetje regen uit de lucht, daarom zouden we eigenlijk via de Kanzelkehre naar Jenbach lopen, dus eerst een heel stuk zakken en daarna via de andere kant van Jenbach weer terug. Zo bleven we wel in de buurt van de busroute van Maurach naar Jenbach voor als het hard ging regenen. We zijn van Maurach via de Notburga-steig in de richting van Eben gelopen. Vlak voor Eben op een bankje gaan zitten om onze koffie te drinken. De zon kwam goed door en de lucht was heel mooi helder. We keken op de kaart en we zagen dat het paadje vlak naast ons naar de Astenau-Alpe ging, een plek waar we nog niet waren geweest. Het weer zag er zo goed uit dat we de klim van 518 meter gedaan hebben. Een mooi naar boven lopend smal paadje, met mooie uitzichten over Eben en later over Jenbach. Om half twaalf  kwamen we bij het kapelletje boven op de alm aan. Eerst even in het kapelletje gekeken en daarna naar het Jausenstation "Astenau-Alpe" gegaan om daar een kopje koffie te dringen met een stuk door de eigenaar zelf gebakken koek. 

We waren weer uitgerust en zijn nog even naar het uitzichtpunt gelopen waar we uitzicht hadden over het Zillertal en in de richting van Wörgl. We zijn toen naar Buchauer-Alm gelopen, ook weer een smal op en neer gaand paadje maar wel met een paar punten waar je behoorlijk moest oppassen. Stukken langs de rotswand en stukken die behoorlijk steil naar beneden gingen, wat zonder stok niet gelukt was. Maar bij de Buchauer-Alm was alles weer vergeten, nou ja, we vonden het een hele mooie wandeling. Hier hebben we ons broodje opgegeten en zijn via een breed naar beneden lopend pad naar Maurach terug gelopen. In Maurach begon het te regenen en steeds harder. Toen we in de bushalte zaten kwam daar ook nog eens onweer bij, maar de bus kwam na een kwartiertje en bracht ons weer naar Achenkirch. Deze dag niet naar beneden naar Jenbach maar naar boven geklommen. Dat komt bij ons wel meer voor, even tussendoor de plannen veranderen en Jenbach komt wel een volgende keer.

Donderdag 14 juni. De Achensee.

Vandaag hebben we weer een "ruhetag", een dag om boodschappen, de was en het huis te doen. `s Middags zijn we bij de Achensee op een bankje gaan zitten en hebben een boek gelezen. Lekker in de zon zitten, het was echt warm. We zaten op de oeverzijde van de Achensee en het was vrij druk. De Achensee is net als een flonkerend kroonjuweel. Het langgerekte meer heeft veel weg van een Noors fjord. Aan één zijde glijden de bergen hier zo het water in. Aan die kant loopt slechts één lang voetpad, de Mariensteig. Regelmatig kwamen er wandelende en slenterende mensen langs. Heerlijk slenteren langs het meer dat al eeuwenlang toeristen trekt. Keizers en koningen kwamen hier in de 17de en 18de eeuw al uitrusten, daarna was de adel die er massaal kwam roeien en vissen. Begin 1900 stond hier, vlak aan het water, het immense Grand Hotel Scholastika dat in 1913 bijna in zijn geheel afbrandde. Een klein wit gebouw, als een losse voortand in een verder leeg gebit, herinnert nog aan die glorietijd. In het midden van de Achensee zagen we regelmatig een helikopter overvliegen. In Oostenrijk bevoorraden ze zo de Jausenstation en restaurants welke in de bergen liggen en waar je niet met de auto kunt komen. Je ziet dan een groot net met spullen onder aan de helikopter hangen. Op het meer varen veel bootjes en er werd gezwommen, zo allemaal bij elkaar best gezellig. Ook dat is vakantie houden.

Vrijdag 15 juni. De Seewaldhütte.

Vandaag gaan we een berg aan de achterkant van ons vakantiehuis beklimmen. Eerst zijn we naar de kabelbaan van de Christlumkopf gelopen waar bij de parkeerplaats onze route begon. Deze kabelbaan wordt voor de wintersport gebruikt. Via een steil paadje, een behoorlijke klim, zijn we langs de zijkant van de Plickenkopf naar de Bründlalm gelopen. Eerst een smal pad en later een breed pad. Vanaf de Bründlalm weer een smal stijgend paadje naar de Jochalm. Onderweg weer mooie uitzichten over Achenkirch en de Achensee. Ons plan was om vandaar weer te zakken naar de Feichtenalm en terug naar Achenkirch, maar het was zo`n mooi weer dat we een ander plan gemaakt hebben. We zijn weer gaan klimmen naar de Seewaldhütte (1640 meter). De Seewaldhütte is een klein herbergje waar je wat kan drinken en een kleinigheid kan eten. Je kan er zelfs met een aantal mensen blijven slapen. In deze tijd is de hut open op vrijdag, zaterdag en zondag, maar in de zomer elke dag. We gaan hier nog wel eens naar toe, erg gezellig. Wij hebben koffie met koek besteld en kregen vers gezette koffie en 4 plakken chocolade cake, dat alles voor de prijs van 5 euro en erg lekker.

Op advies van de gastvrouw van de Seewaldhütte hebben we de route naar de Kleinzemmalm gevolgd, een prachtige route. Licht dalend via de bergwand over stenen en steentjes met mooie vergezichten. Zoiets wil je uitleggen maar dat gaat niet, je moet zoiets gewoon zelf zien. Bij de Kleinzemmalm moesten we steil naar beneden door de graslanden, maar we zijn dat paadje voorbij gelopen en hebben onze weg vervolgd via een breed pad naar beneden. Onderweg hebben we in een schuilhutje onze broodjes opgegeten en zijn daarna zakkend het pad gaan vervolgen tot aan de parkeerplaats waar we begonnen zijn. Vanmorgen op 945 meter begonnen en de Seewaldhütte lag op 1640 meter, toch weer een klim van 695 meter. Bij terugkomst hadden we een voldaan gevoel, het was een mooie tocht, wat kan een vakantie mooi zijn.

Zaterdag 16 juni. De Zwölferkopf.

Vanmorgen met de bus naar Maurach gegaan en daar overgestapt op de bus naar Pertisau en uitgestapt bij de Seespitz. Dat is de aanlegplaats van de rondvaartboot nabij Maurach. Na aankomst zijn we meteen begonnen te lopen via de Waldsteig over een breed licht stijgend pad. Bij de zendmast hebben we op een bankje onder de kabelbaan, bij een mooi uitzicht over de Achensee, onze koffie gedronken. Daarna zijn we een smal stijgend paadje naast de zendmast opgelopen richting de Zwölferkopf. Na een tijdje te hebben geslingerd en geklommen en onder de kabelbaan zijn doorgelopen, kwamen we bij het bergrestaurant “Zwölferkopf” om ca. twaalf uur aan. Daar hebben wij koffie gedronken met een stukje gebak, dat hadden we toch wel weer verdiend. 

Na een half uurtje weer opgestapt om de terugreis te beginnen. Via een redelijk pad naar beneden en na een half uurtje door twee tunneltjes welke in de berg waren uitgehakt. Van bovenaf zagen we de paden waar we naar de Gernalm, Pletzachalm en Gramaialm op hebben gelopen op 3 en 5 juni. Bij de “Knappenjöcher” zijn we linksaf geslagen en via een smal zakkend paadje en later een breed pad naar de Achensee gelopen. Vandaar langs de waterkant naar de Seespitz waar we om twee uur aankwamen. Weer langs de Achensee tot in Maurach en met de bus terug naar Achenkirch. Onderweg naar Achenkirch begon het te regenen en het heeft daarna nog een paar uurtjes geregend. Toen we net thuis waren belden Nel en Arie, vrienden van ons uit Alkmaar, beneden bij onze vakantiewoning aan. Zij waren vanmiddag aangekomen met hun caravan en hadden de caravan op de camping “Achensee” nabij Achenkirch gezet. De komende dagen gaan we samen wandelen zoals we in Nederland hadden afgesproken. We hebben vanmiddag een paar wandelingen besproken, maar daarover in de volgende verslagen meer.

Zondag 17 juni. Achensee-Erlebniscard.

 

Op 12 juni schreef ik dat we de Mariensteig twee keer gelopen hebben met mooi weer en twee keer met regen. Het nieuws voor vandaag is dat we de Mariensteig vandaag hebben gelopen en dat we heel mooi weer hadden. We zijn van de camping Achensee, waar Nel en Arie klaar stonden, gelopen naar het begin van de Mariensteig en hebben deze gevolgd tot de Gaisalm. Hoog boven de Achensee hebben we vlak voor de Gaisalm op een bankje onze koffie gedronken. Daarna alle trappetjes afgelopen en langs de Gaisalm de route vervolgd langs de Gaisalmsteig. Over deze route heb ik een stukje op 12 juni geschreven, dus verval ik niet in herhaling, maar met dit mooie weer hadden we vandaag een veel mooier uitzicht dan toen over de Achensee. Aan het einde van de Gaisalmsteig hebben we onze broodjes opgegeten en zijn we door Pertisau gelopen naar de Karwendelkabelbaan. We hebben daar een Achensee-Erlebniscard gekocht waarmee je toegang hebt tot de twee kabelbanen in Pertisau en Maurach, de tandradbaan van Maurach naar Jenbach en de rondvaartboot op de Achensee.

Daarna zijn we naar boven gegaan met de kabelbaan, vijf cabines achter elkaar. Wij zaten in de achterste cabine en hadden zo een mooi uitzicht naar beneden. Boven naast de kabelbaan is een startplaats voor drachenfliegers – paraglyders. We hebben daar een half uurtje gekeken hoe deze vliegers vertrokken en hoe ze boven de Achensee vlogen. We zijn weer met de kabelbaan naar beneden gegaan en door Pertisau naar de aanlegplaats van de rondvaartboot gelopen. Na een poosje kwam de boot binnen en hebben we achter op het dek plaatsgenomen. Van Pertisau zijn we via Seespitz naar de aanlegsteiger van hotel Scholastika gevaren, dus over het meer van zuid naar noord. Het was een mooie vaartocht en we zijn weer een stuk bruiner geworden. We zijn via de caravan van Nel en Arie, waar we nog wat gedronken hebben, naar onze vakantiewoning terug gelopen nadat we nieuwe plannen voor de volgende dag gemaakt hebben.

Maandag 18 juni. De Dalfazalm.

 

Vandaag weer eens een klimdag. Wij zijn om negen uur in de bus gestapt, Nel en Arie stapte de volgende halte bij de camping in, en zijn met de bus richting Maurach gegaan. Bij de laatste halte voor Maurach centrum zijn we uitgestapt. De klim begon al in de Rofangarten (980 meter), een wijk bij Buchau waar we langs de huizen al moesten klimmen. We hebben eerst de gele pijltjes naar de Buchauer wasserfall en de Dalfazer wasserfall gevolgd. Toen we na wat geklommen te hebben bij de Buchauer wasserfall aankwamen lag deze geheel droog, er kwam geen druppel water naar beneden. Maar gelukkig troffen we het bij de Dalfazer wasserfall, een stukje hoger, een mooie waterval. We zijn tegenover deze waterval gaan zitten en hebben van onze koffie gedronken en wat uitgerust. Na nog wat fotootjes gemaakt te hebben, Gonnie maakte er één vlak onder de waterval en bleef niet geheel droog, zijn we met de grote klim begonnen. 

Eerst hebben we geklommen via een breed pad tot de Telssalm, ook wel Dalfaz Nieder genoemd (13.10 meter). Daar hebben we voor een hut even gezeten om uit te blazen. Vandaar ging het wat zwaarder over smalle paadjes, slingerend en klimmend tussen de koeien door naar boven. Bijna aan het eind van de klim, we konden de Dalfazalm al zien, zijn we op stenen gaan zitten en hebben wij onze broodjes opgegeten. Daarna zijn we weer opgestapt om het laatste stuk naar de Dalfazalm (1693 meter) te klimmen. We zijn in de Dalfazhut een tijdje blijven zitten op de veranda met een mooi gezicht over de Achensee en hebben ons getrakteerd op wat lekkers. We moesten nog verder, dus zijn we na een poosje weer vertrokken in de richting van de Rofan kabelbaan (1831 meter). Via een oplopend pad zijn we over de Durra gelopen en route 413 gevolgd. Aan de rechter zijde beneden de Achensee en links mooie natuurplaatjes. Aan het einde van dit pad zijn we nog een tijdje op een bankje gaan zitten en vlak voor de kabelbaan nog een goede klim naar de kabelbaan gemaakt. We konden na 5 minuten met de kabelbaan mee naar beneden. Beneden in Maurach hadden we nog wat tijd over voordat de bus naar Achenkirch ging, dus hebben we nog wat rondgelopen in Maurach. Vandaag hebben we 851 meter geklommen en voor Nel was dat de eerste klim in de bergen, dus waren we wel trots op haar. De eerste klim en meteen een goede klim, prima.

Dinsdag 19 juni. Beneden bij Buch.

.Vandaag een beetje een "ruhetag" dus een rustdag omdat we niet zijn gaan klimmen maar een ander programma hadden gemaakt. Nel en Arie hadden een ACSI-boekje nodig om op de camping hun campingplaats te betalen en volgens de VVV van Maurach konden we dat boekje bij een soort ANWB in Buch im Inntal kopen. We zijn met de rondvaartboot van Achenkirch naar Seespitz gevaren over de Achensee waar we om elf uur aankwamen. Daar zijn we na tien minuten in het treintje gestapt en naar Jenbach gereden. Dit treintje bestaat uit een lokje en twee personenwagons en gaat via een tandradbaan. Het is een toeristisch treintje wat de hele dag heen en weer gaat tussen Jenbach, Maurach en Seespitz en omdat het wordt aangedreven door een tandrad wordt je behoorlijk door elkaar geschud, maar als toerist vindt je dat niet erg en betaal je voor een retourtje 28 euro. Wij hadden al een Achensee-Erlebniscard gekocht, dus konden wij bij de boot en het treintje onze kaart laten zien en zo mee gaan. In Jenbach kwamen wij naast het station aan en zijn via het perron en een tunnel naar de overkant gelopen waar vandaan de treintjes naar het Zillertal vertrekken. Vandaar zijn wij over een viaduct, de autobahn en de Inn naar het plaatsje Buch gelopen en bij de VVV gevraagd waar we de wegenwacht konden vinden. 

De wegenwacht was tussen de middag gesloten, dus zijn we een zitplaatsje gaan zoeken langs de Inn om ons broodje te eten. Om één uur ging het kantoor open en natuurlijk hadden zij geen ACSI-boekje, dus konden we weer terug. Jammer, maar Arie heeft meteen zijn dochter gebeld om het boekje uit Nederland over te sturen. Wij zijn daarna met de tandradbaan naar Maurach terug gegaan om daar naar het museum over het Achenseegebied “Museumwelt” te gaan. Toen we daar aankwamen, bleek dat het gesloten was en alleen op woensdag en in het weekend open was. Dan nog maar wat aan onze conditie gedaan en via een bospad naar de Seespitz gelopen en daar op de boot gewacht. Met de boot van vier uur naar Achenkirch gevaren en naar de camping gelopen. Daarna zijn Nel en Gonnie spullen gaan kopen voor de barbecue en Arie en ik zijn nog een stukje gaan fietsen naar Maurach. Nadat alles klaar was, zijn we begonnen met de barbecue bij de caravan. Het was een gezellige avond en ook heel mooi barbecueweer.

Woensdag 20 juni. Dev twee keer Astenau Alpe.

Op 13 juni zijn wij naar de Astenau Alpe gelopen en deze route wilden we ook aan Nel en Arie laten zien. Wij vonden dit een erg mooie route dus waarom niet nog een keer, dus met de bus naar Maurach. Wat boften we, de bus zat al vol met een paar klassen schoolkinderen en bij de halte van Nel en Arie kwamen er nog een hele groep toeristen bij, dus dat werd staan. Om kwart over tien zaten we op het eerste bankje onze koffie te drinken en dat was boven Eben op 994 meter. We hebben de precieze hoogtes omdat Arie een hoogtemeter meegenomen had. We zijn daarna aan het klimmen gegaan tot een bankje met een uitzicht op Jenbach op 1342 meter. Het was deze dag heel erg warm zodat wij veel rustpauzes genomen hebben, vaak met mooie uitzichten. Om half één kwamen we aan op de Astenau Alpe (1491 meter) en daar hebben we koffie gedronken en weer de zelf gemaakte koek genomen. De wandeling langs de wand van de berg was wel te doen, maar je moest wel goed kijken waar je je voeten neerzette. 

Onderweg waren geen bankjes, dus zijn we doorgelopen naar het bankje aan het einde van het pad op 1340 meter met achter en boven ons de Buchaueralm. Hier hebben we ons broodje gegeten en zijn daarna aan de afdaling begonnen. In Maurach hebben we om kwart over vier de bus naar Achenkirch genomen en thuis een lekkere douche. Ook deze dag hadden we weer fijn gewandeld. Tegen de avond begon het te onweren en er viel een beetje regen, verder viel het wel mee.

Donderdag 21 juni. De Wolfsklamm. 

Toen we `s morgens uit het raam keken zag het weer er redelijk uit. We zijn met de bus naar Maurach gereden en wilden met de tandradbahn van halte Maurach naar station Jenbach gaan. Toen we bij halte Maurach aankwamen zagen we het treintje nog staan voor de richting Seespitz, het treintje was te laat en dat komt ook hier voor. We zijn gauw ingestapt en zijn bij Seespitz blijven zitten en meteen weer terug gegaan via Maurach naar Jenbach. Daar hadden we even tijd en hebben in deze tijd treinkaartjes naar Stans gekocht en koffie bij de kiosk gedronken. Onze trein naar Stans vertrok om kwart voor elf en na ongeveer 5 minuten kwamen we daar aan. Het doel voor vandaag was de Wolfsklamm, een waterval tussen de rotsen waar het water met kracht en veel geluid door stroomde. Vanaf het stationnetje was het 15 minuten lopen naar het begin van de Wolfsklamm. We moesten eerst wat klimmen en zagen daarna beneden het stromende water. Verderop begonnen de trappetjes, bruggetjes en plateautjes tussen de rotsen door, naast en boven het wild stromend water. Deze Wolfsklamm is al honderd jaar geleden opengesteld voor het publiek. Ze noemen het een monument dat in de Alpen de meeste indruk maakt. Boven hebben we op een bankje naast het water onze koffie gedronken. Na dit alles zijn we verder gegaan via een stijgende weg, later over de mooie brug die over de Wildbach gaat, een handgemaakte houten brug die gemaakt is door bekwame vakmensen op het gebied van houtbewerking. Daarna geklommen tot de Wallfahrtskirche op de St.Georgenberg, een mooie en goed onderhouden kerk, die we bezocht hebben.

Iets lager hebben we onze broodjes opgegeten. We hoorden het gerommel van het onweer tussen de bergen en het begon te regenen maar we hadden nog een behoorlijke wandeling voor de boeg. We hebben overlegd of we naar beneden zouden gaan en met de trein terug of onze route gaan vervolgen. We hebben besloten om onze regencapes aan te doen en de route naar Schloss Tratzberg te vervolgen. Bij het eerste deel ging het steeds harder regenen en het zicht werd slechter maar het was niet koud en het brede naar beneden lopend pad was goed begaanbaar. Wij hebben bij Schloss Tratzberg rond gekeken, onze koffie gedronken en zijn daarna weer via een slingerend pad naar beneden gelopen. Naar Jenbach eerst langs de verkeersweg gelopen en later via paadjes in het grasland. Het was toen opgehouden met regenen en de regencapes konden uit. Verder door de woonwijk naar station Jenbach. Vandaar weer met de tandradbahn naar Maurach en met de bus weer naar Achenkirch gereden. Het was een natte dag maar we vonden het allemaal erg mooi.

Vrijdag 22 juni. Het Zillertal.

Vandaag weer een niet-loop-dag. Zoals gisteren met bus en tandradbahn naar Jenbach gereden. In Jenbach naar de Zillertalbahn gelopen en in de trein gestapt. We konden kaartjes bij de conducteur kopen en hebben meteen een dagkaart voor het Zillertal gekocht. Eerst zijn we het Zillertal doorgereisd tot Mayrhofen, waar we om kwart over elf binnen kwamen en daar het plaatsje doorgelopen. Een gezellig plaatsje om nog een ander keertje een middagje te bezoeken. Daar zijn we bij de VVV langs gegaan om wat informatie te verzamelen voor een vakantie in het Zillertal voor een ander jaar, wie weet? Na ca. twee uurtjes zijn wij weer met de trein naar Zell am Ziller gereden. Ook daar hebben we wat rond gelopen en zijn weer op de trein gestapt. Het Zillertal heeft een mooi breed dal met tegen de bergwanden veel huizen, hotels, kerkjes en kapelletjes. Je ziet er veel groen, bossen en veel groene graslanden. Wij vonden het een mooi vakantiegebied.

.Vanuit Jenbach zijn we weer met de tandradbahn naar Seespitz en met de boot naar Achenkirch gegaan. Onderweg vanaf Jenbach begon het te regenen en even later erg hard met daarbij onweer en een hagelbui. De regen bleef doorgaan tot we thuis waren. Hebben we het toch mooi gedaan, het beetje regen van de boot naar “Haus Karoline” werd opgevangen door onze regencapes, die we aan boord hadden aangetrokken.

Zaterdag 23 juni. De Sennehütte.

 

We zouden vandaag de wandeling doen naar de Seewaldhütte en de Kleinzemmalm, de route die wij op 15 juni hebben gedaan, maar omdat het de nacht behoorlijk had geregend, vonden wij het niet goed om te klimmen op de natte paden. We hebben daarom afgesproken om tien uur de boot te nemen naar Pertisau. Daar stelde Arie voor om het achterland van Pertisau te bekijken en zijn we de route van 5 juni gaan lopen naar de Gernalm. De heenweg het zelfde als de vorige keer en we hebben op het zelfde bankje gegeten. Op de terugweg hebben we koffie gedronken op de Pletzachalm in de Sennehütte en omdat de vorige keer de notenkoek zo lekker was, hebben we er een stuk bij genomen. Lekker even gezeten en daarna via de onderzijde van de berg het pad gevolgd naar Pertisau.

.Van daar zijn we weer met de boot terug gegaan naar Achenkirch en hebben genoten van het uitzicht op de Achensee. Dit was de laatste vaart, want onze Achensee-Erlebnis-Card was tot vandaag geldig, maar we hebben er veel gebruik van gemaakt. Op weg naar huis nodigden Nel en Arie ons uit om `s avonds met hun uit eten te gaan. We hebben afgesproken om zeven uur bij restaurant See Eck. Na een uitstekende maaltijd hebben we bij ons koffie gedronken en zijn buiten gaan kijken naar de vuren in de bergen. Dat was omdat het de langste dag was geweest en dan maken ze op de toppen van de bergen vuren. Daarna zijn we met Nel en Arie richting camping gelopen en hebben daar afscheid van hun genomen. De volgende dag reisden zij af richting Nederland, het zat er voor hun weer op. We hebben samen een hele fijne wandelweek gehad, maar wij blijven nog tot vrijdag en daar hebben we wel zin in.

Zondag 24 juni. De Gütenbergalm.

 

Gisteren hebben we hem vaak gezien, de Feilkopf, even achter Pertisau en die wilden we nog beklimmen. Met de bus naar Pertisau en de mautweg gevolgd richting Gernalm. Bij een picknickplaats onze koffie gedronken en daarna via een smal paadje naar boven gelopen. We liepen een stuk rond de berg en kwamen uit op een breed pad. Iets verderop stond een geel bordje met richting Gütenbergalm maar dat pad liep behoorlijk omhoog. We zijn het wel ingeslagen maar we vonden het een zware route. Onderweg moesten we nog zakken en zelf een pad zoeken, omdat een aantal koeien op het smalle paadje stonden te grazen. We waren blij dat we boven waren en daar hebben we weer de bordjes gevolgd via een breed pad. Bij de Gütenbergalm was niets te beleven maar we hebben ons daar even opgefrist. Daarna wat gezakt en weer gestegen tot 1562 meter op de Feilkopf. Toch weer totaal 610 meter gestegen maar daarvoor kregen we een uitzicht over Pertisau, de kloof naar Gramaialm (zie 3 juni) en de Pletzachalm. 

Op de top bij het kruis hebben wij onze broodjes opgegeten en hebben foto`s gemaakt. Na een half uur zijn we naar beneden gelopen via een gras/steentjes paadje zo recht naar beneden, stok voor je en goed oppassen. Zo kwamen we bij het Jausenstation Feilalm op 1388 meter aan. Het was nog geen koffietijd dus zijn we gaan zakken via een breed pad tot 1084 meter op het pad Gernalm-Pertisau wat we ook gisteren hebben gelopen. Toen kwamen we weer langs de Sennehütte en hebben ons daar weer neergezet. We hebben daar koffie gedronken en een stuk zelfgebakken notenkoek erbij genomen. Daarna via de Seebergsteig weer naar Pertisau, nog even door Pertisau gelopen en met de bus naar Achenkirch gereden. Het was weer een zonnige dag, rond 30 graden. Moe en voldaan kwamen we thuis.

Maandag 25 juni. Zonnen bij de Achensee.

Vandaag is het zwemdag, dat wil zeggen een zwemochtend. De voorspellingen waren voor vandaag in de ochtend zon en dus warm en in de middag regenbuien. We zijn na de koffie naar de Achensee gelopen en hebben daar een plaatsje uitgezocht op een groot grasveld. Aan de noordkant van het meer, vlak bij de camping, is een dam in het meer gemaakt. Zo hebben ze een ondiep meertje in een groot meer gemaakt. In deze dam is wel een kleine opening gemaakt zodat er trapbootjes door kunnen varen. Deze trapbootjes kun je huren en liggen afgemeerd in het kleine meertje, je kunt dan de Achensee met deze trapbootjes opvaren. Dit meertje is ook mooi voor zwemmers, niet te diep en ook niet zo koud. We zijn het water in geweest en hebben lekker gezond. Na een tijdje weer naar ons appartement gegaan om te eten. Het heeft inderdaad `s middags geregend dus zijn we thuis gebleven. Om vijf uur nog een rondje door Achenkirch gelopen om nog wat foto’s te maken, toen was het alweer droog.

Dinsdag 26 juni. Omgeving Steinberg. 

Weer een dag voorbij, een dag met mooi weer. Vanmorgen zijn we na de koffie gaan wandelen naar de waterval van Achenkirch. Tegenover ons huis is een paadje en na 50 meter het paadje gevolgd te hebben, steek je de hoofdweg over en dan 15 minuten lopen via stenen en steentjes en je bent bij de waterval. We hadden er ons eigenlijk niet veel van voorgesteld maar toen we er naar toe liepen hoorden en zagen we veel water door de beekjes stromen en toen we er waren, waren we verbaasd, erg mooi. We hebben daar een uurtje bij gezeten om te genieten, foto`s te nemen en zijn weer naar huis gegaan om te eten. Om half twee zijn we met de bus richting Steinberg gereden en halverwege uitgestapt. We hadden al een keer het pad aan de rechter kant van de weg naar Steinberg gelopen op 10 juni, dus nu aan de linker kant. We hebben een licht stijgend breed pad gevolgd. Toen we een waarnemingshutje zagen, zijn we daarin onze koffie gaan drinken met een uitzicht op de Gufferspitze. De Gufferspitze is 2195 meter hoog en heeft mooie kale toppen en in de zon lijken het wel witte kalkrotsen. 

Daarna het pad vervolgd en bij een smal dalend paadje door het bos naar beneden gegaan en daarna de Bärenwaldweg tot het Jausenstation gelopen aan de rand van Steinberg. Het Jausenstation was gesloten, deze had ruhetag, dus zijn we verder Steinberg ingelopen. Omdat we nog tijd over hadden voordat de bus weer terug ging, zijn we nog in een hotel gaan koffie drinken. Daarna geklommen naar het beginpunt boven in Steinberg en met de bus terug gegaan. Het weer was erg goed, weer veel zon. Gister, laat in de avond en vannacht, heeft het veel geregend, geonweerd en gestormd maar vanmorgen scheen het zonnetje weer.

Woensdag 27 juni. Achenseër Museumswelt.

Vandaag een museumbezoek. Om elf uur zijn wij vertrokken naar Maurach via de oostkant van de Achensee. We hebben het voet- fietspad gevolgd vlak langs de Achensee met telkens een mooi uitzicht op het pad langs de bergwand aan de overkant de “Mariensteig” en de “Gaisalmsteig”. Vlak bij Buchau hebben wij onze broodjes opgegeten en toen begon het te regenen. We hebben onze regencape aangetrokken en hebben deze aangehouden tot Maurach. We zijn in Maurach naar het museum gelopen maar dat ging pas om drie uur open, dus hebben we eerst op een bankje bij het museum onze koffie gedronken. Om drie uur zijn we het Achenseër Museumswelt ingegaan. Wat hebben we gezien in Achenseer museumswelt? We hebben eerst een film bekeken over de Achensee en de omgeving met mooie wandelingen, bootreisjes en een ritje met de tandradbaan. 

Daarna het museum verder bekeken met afdelingen over edelstenen, opgezette dieren, oude voorwerpen, reddingswerktuigen en oude gebruiksartikelen. Naast dit gebouw stond een gebouwtje met zelf gemaakte poppen. Ook was er een schuur met tractors en landbouwwerktuigen en een schuur met oude gereedschappen en in een deel van de schuur was voor de brandweer van vroeger ingericht. Na dit alles te hebben bekeken zijn we nog even bij restaurant Klingler langs gegaan om chocolademelk te drinken en hebben daarna de bus naar Achenkirch genomen.

Donderdag 28 juni. Het Gamspavillon.

  

Dit was de laatste wandeldag van deze vakantie in het Achenseegebied. We wilden de laatste dag geen grote afstand afleggen omdat we thuis nog een en ander te doen hadden i.v.m. de reis op vrijdag naar Nederland. We hadden besloten om nog eens de Kotalm van 7 juni te doen. We vonden het toen boven erg mooi. Om negen uur zijn we met de bus richting Maurach gereden en hebben aan de buschauffeur gevraagd of hij een extra stop wilde maken bij de camping Schwarzenau, dat scheelde een stuk lopen en dat stuk langs de Achensee hebben we al vaker gelopen. Na het uitstappen begon na een paar meter meteen de klim naar boven via een smal bospaadje. Na een stevige klim maar boven hadden we weer mooie uitzichten over de Kotalm. We wilden doorlopen via het brede pad naar beneden toen we een geel bordje richting Achenseehof zagen. Een steil naar beneden zakkend paadje tussen rotsblokken, bomen en beekjes door. We moesten goed uitkijken dat we niet uitgleden, maar het was wel heel erg spannend. Halverwege hebben we bij een rotsblokje staande onze koffie gedronken en zijn daarna weer verder naar beneden gelopen. We kwamen nu vlak onder de waterval door, dezelfde waterval die de vorige keer geen indruk maakte was nu een mooie gespreide waterval van hoog uit de bergen. We zijn nog tot onder de waterval gelopen om nog wat foto`s te nemen en zijn een poosje op een bankje bij de waterval gaan zitten om er van te genieten. Later wilden wij de beek oversteken, maar zagen een bergpad met een geel richtingsbordje met daarop “Gamspavillon”. Nooit van gehoord, dus de kaart erbij, daar stond het wel op. 

Dus wij het smalle pad gevolgd, wij wilden wel weten wat “Gamspavillon” dan wel was. Na 20 minuten waren we boven en daar stonden een picknicktafel met bank op een stuk rots met een uitzicht over de Achensee, Achenkirch en het bovenste deel van de waterval. Daar zijn we een poosje blijven zitten, genietend van het uitzicht en hebben wij ons broodje opgegeten. Daarna weer de afdaling naar de waterval en via een breed pad naar de weg en kwamen uit bij Achenseehof. 

Daar bij Achenseehof hebben we de bus genomen naar Achenkirch. Ook de laatste wandeldag was erg mooi en we hadden er lekker weer bij. Bij aankomst in “Haus Karoline” hebben we met Helene Kern afgesproken dat we de volgende dag om negen uur zouden klaar staan om weggebracht te worden naar Lenggries net over de grens zoals afgesproken. Daarna de koffers ingepakt en op tijd naar bed gegaan.

Vrijdag 29 juni. De terugreis.

Na een goede slaap en een lekker ontbijt hebben wij de koffers naar beneden gebracht en in de klaar staande auto van Herlene gebracht. Onze vakantie eindigde in Oostenrijk met een mooie autorit naar Lenggries in Zuid Duitsland. Na afscheid te hebben genomen van onze gastvrouw Helene zijn we met de zogenaamde “BOB-trein” naar München vertrokken. In München overgestapt op de ICE-trein richting Utrecht. In Utrecht zijn we uitgestapt en met de bus naar Esther gereden om nog een nachtje in haar appartement te slapen. Er was genoeg over de vakantie en de reis te vertellen. 

       

      Zaterdag 30 juni. Einde vakantie.

      

Na een lekker ontbijt zijn wij weer met de bus naar het station gereden en daarna met de IC-Trein naar ons eigen woonplaats. Gelukkig had ik elke avond notities gemaakt van de wandelingen en belevenissen in onze vakantie,  zodat ik na thuiskomst het verslag kon verwerken. En zo beleef je weer de hele vakantie achter je laptop. Dat is heel mooi.

      Dit verslag is geschreven door Johny Craanen.