Maandag 2 juni: De reis naar Oostenrijk.
Vanmorgen zijn wij, Esther, Gonnie en ik, om half acht met de ICE van Utrecht
naar München gereden. We moesten alleen in Frankfuurt overstappen op hetzelfde
perron. Van München naar Lenggries zijn we met de B.O.B. gegaan. In Lenggries
werden wij opgehaald door Leonhard Kern, de eigenaar van ons vakantiehuis “Haus
Karoline” in Achenkirch. We kwamen om half zes aan bij ”Haus Karoline” aan en
hebben boodschappen gedaan en daarna gegeten. Na het eten zijn we een stukje
langs de Achensee gelopen en op tijd naar bed gegaan.
Dinsdag 3 juni: De eerste dag in Achenkirch.
Na een fijne nachtrust zijn we uitgerust opgestaan. We wilden vandaag een ronde
om Achenkirch maken en dan bedoel ik een echte ronde. Dus via de paden in de
bergen rond Achenkirch. Voor het ontbijt zijn Gonnie en Esther broodjes en
vleeswaren gaan kopen voor het ontbijt en voor tussen de middag. Na het ontbijt
zijn wij meteen vertrokken. Eerst laag dan weer hoog boven het plaatsje met
vele mooie uitzichten over het gebied. Toen we aan de noordkant van Achenkirch
kwamen hebben wij besloten om de wandeling te veranderen en naar Steinberg te
lopen. Hier zaten wat stevige klimmetjes in. Op een moment dat wij helemaal
geen pad meer zagen hebben wij ons dwars door het bos, zo`n 300 meter naar
beneden laten zakken. Spannend maar niet iets wat je elke dag moet doen. Voor
de kenners: wij zijn dus rond de Hinterunutz gelopen naar Steinberg. Bij
aankomst in Steinberg moesten wij een ruim uur wachten op de bus naar Achental.
Nadat wij koffie gedronken hadden zijn wij met de bus meegegaan. Onze
buschauffeur wilde nog bloemen voor thuis hebben en dus zijn wij onderweg een
paar keer gestopt om bloemen langs de kant van de weg te plukken (kan zoiets
ook in Nederland, hier wel.) In Achental moesten we normaal overstappen op de
bus naar Achenkirch, maar omdat onze chauffeur daarna naar de garage moest
heeft hij ons voor de deur von ons vakantiehuis afgezet. Ondanks de
voorspellingen van slecht weer hebben wij een prachtige dag gehad en geen
druppel regen.
Woensdag 4 juni: We waren in de wolken bij de
Gernalm.
De weersvoorspellingen voor vandaag waren gisteravond ronduit slecht, regen en
onweer. Toen wij vanmorgen naar buiten keken zagen wij wel laaghangende
bewolking maar de regen was gestopt. Na het ontbijt zijn wij op de bus richting
Maurach en Pertisau gestapt. Wij zijn in Pertisau uitgestapt om een wandeling
te maken naar de Gernalm, ongeveer 7 km heen en 7 km terug. Eerst een
behoorlijke klim via een smal pad naar de langeafstandsroute 233 de
Seebergsteig. Dit lange, smalle pad hebben wij gevolgd, met laag hangende
wolken, via de Pletzachalm naar de Gernalm. Het eerste stuk langs een bergwand
en het tweede stuk tussen de bergen door. Bij de Gernalm hebben wij gegeten en
hebben daar nog wat rond gekeken. Daarna zijn wij weer teruggelopen langs de
weg tot bij de Sennhütte, waar wij koffie hebben gedronken. Daarna via een
beneden pad langs enkele dammen naar Pertisau terug. Toen de bus weer genomen
naar Achenkirch. Weer een mooie wandeldag, hadden wij eigenlijk niet verwacht.
Vanavond is het weer gaan regenen maar nu zijn wij lekker thuis
Donderdag 5 juni: De waterval bij Achenkirch.
Vandaag zijn wij in de buurt gebleven en hebben twee watervallen bezocht.
Vanmorgen zijn we van uit ons vakantiehuis in oostelijke richting gelopen naar
de bergrand. Vandaar een paar honderd meter over een pad met grote en kleine
stenen gelopen naar de Kranzwasserfall. Het zijn eigenlijk twee watervallen die
bij elkaar komen. Veel lawaai en erg mooi. Na de foto- en filmsessie zijn we
weer naar huis gelopen om een broodje te eten. `s Middags zijn we met de bus
naar Achenseehof gegaan, daar is ook de aanlegplaats van de rondvaartboot.
Vandaar zijn wij naar de Seehof wasserfall gelopen. Niet zo mooi als vorig
jaar, minder water. We zijn daarna gaan stijgen via een smal pad naar een mooi
uitzichtpunt. We hadden daar een goed zicht over de Achensee, Gaisalm en
Achenkirch. Toen we weer beneden waren zijn we naar de Achensee gelopen en
langs de Achensee naar Achenkirch gegaan. We zaten ook vandaag met veel lage
bewolking dus dan weer wat nattigheid en dan weer droog. We hopen dat het
morgen weer een mooie dag wordt maar daar schrijf ik morgen wel weer over.
Vrijdag 6 juni: De Wolfsklamm door en terug naar
Stands bij Jenbach.
Ondanks het slechte weer zijn wij vanmorgen toch op de bus gestapt om via
Maurach (975) naar Jenbach (563) te gaan. (De getallen in dit verslag die
tussen haakjes staan zijn de hoogtemeters). Dat is normaal een erg mooie route
maar met de regen is alles een beetje triest. De boeren hier in Tirol hebben
vier weken geen regen gehad, dus die zijn wel blij maar voor ons hoeft dat
niet. Daarna met de trein en na 5 minuten waren wij in Stans. Vanaf het station
gelopen naar de andere kant van Stans, het regende toen niet meer zo hard, waar
we bij de onderkant van de Wolfsklamm aankwamen. De Wolfsklamm: het begint met
een brede rivier, die uit een smalle kloof komt. Via een omhoog lopend bospad
kom je bij uitgehouwen paden en houten trappen die rakelings langs de rotswand
lopen. Je volgt omhoog lopend, via 354 treden, de kolkende rivier. Ook ga je
over houten bruggetjes over de watervalletjes en stroomversnellingen.
Regelmatig kom je een bankje tegen zodat je op die plaats even kan uitrusten en
genieten van al dat moois. Een adembenemend gezicht. Na dit alles zijn we
verder gaan steigen via een breed pad, en over de mooie brug die over de wild
stromende Wildbach gaat. Daarna verder geklommen tot de Wallfahrtskirche op de
St.Georgenberg. We hadden inclusief de Wolfsklamm weer 350 mtr. geklommen.
Omdat er nog veel laaghangende bewolking was konden wij niet van het uitzicht
genieten. We hebben ons broodje gegeten en zijn weer naar beneden gegaan via
een breed bospad naar het station van Stans. Onderweg werd het weer steeds
mooier en warmer. Toen we later in de bus naar boven reden regende het weer,
jammer, maar we hebben toch een mooie dag gehad.
Zaterdag 7 juni: Door het Oberautal van Achenkirch.
Vanmorgen is Esther vertrokken naar Nederland, haar vakantieweek zat er op.
Jammer, want wij hebben met ons drieën heerlijk gewandeld en een leuke week
gehad. Vanmiddag zijn wij door het Oberautal gelopen, een lang slingerend breed
pad van ongeveer 5 km. Van uit Achenkirch hebben wij de borden Oberautal
gevolgd en net buiten Achenkirch werden wij al getrakteerd op een mooie
waterval, De Stodswasserfall. Na wat foto`s gemaakt te hebben zijn we het pad
gevolgd langs de Oberaubach, een snel stromende beek. We liepen zo verder
tussen de bergen Christlumkopf en Seekarspitze met vele uitstekende rotsen.
Toen wij bij de Schrambachalm aankwamen, een leuk klein hutje, hebben we daar
een tijdje gezeten op één van de bankjes voor het hutje. Van hieruit kon je nog
klimmen naar de Kaserstattalm, maar dat houden we voor een andere keer. Wij
zijn weer terug gelopen via dezelfde route naar Achenkirch. Het zelfde pad,
maar toch weer van de andere kant bekeken, zodat wij weer andere stukken natuur
zagen. Toen wij weer langs de waterval liepen stroomde de waterval een stuk
harder, alsof er een extra kraan was open gezet. Erg mooi allemaal. Toen wij
later weer op het balkon van ons vakantiehuis zaten kwamen de koeien voor ons
langs, deze kwamen, zoals elke namiddag, van het land. Ze lopen dan gewoon over
de weg naar de stal toe. Vinden ze hier heel gewoon.
Zondag 8 juni: Wandeling naar de Adlerhorst en
Zöhreralm.
Vandaag wat later begonnen met onze wandeling. Het weer zag er goed uit dus
maar weer een bergwandeling maar niet zo ver van huis weg. Wij zijn eerst in de
richting van de kerk gelopen en daar onder de weg door naar de oude kabel- en
bobsleebaan Sonnhang (934), welke niet meer wordt gebruikt. Vandaar via een
breed pad naar boven gelopen naar Jausenstation Adlerhorst (1230). Een
Jausenstation is een soort restaurant in de bergen waar je een beperkt aantal
dingen kunt krijgen. De bevoorrading gebeurt meestal met een helikopter met de
goederen in een groot net eronder. We hadden daar ondanks de bewolking een mooi
uitzicht over Achenkirch. Achter de Adlerhorst zijn we een smal omhoog lopend
paadje opgegaan richting De Zöhreralm. Eerst behoorlijk klimmen en daarna een
mooi bergpad langs de Hinterunnütz met weer mooie uitzichten. Bij De Zöhreralm
(1334) konden we kiezen tussen een smal bospad behoorlijk steil naar beneden of
een brede bosweg omlaag maar dan geleidelijker. Wij hebben voor het laatste
gekozen omdat het erg bewolkt werd en als het regent, dan worden de bospaadjes
snel glad. Onderweg ging het inderdaad regenen, dus zijn we in een
observatiehutje ons broodje gaan opeten. Daarna hebben wij onze regencape
aangetrokken zodat wij en onze rugzakken niet nat werden. Zo zijn wij weer naar
ons vakantiehuis gelopen. De tocht was weer mooi en bij thuiskomst ging de zon
weer schijnen.
Maandag 9 juni: De Kaiser Maximilian Rast.
Gisteren de noordoost kant, vandaag de zuidoost kant van Achenkirch. We zijn
eerst met de bus naar Achenseehof gegaan. Achenseehof ligt aan de oostkant van
de Achensee en is een aanlegplaats voor de rondvaartboot. We hebben eerst de
bordjes richting Köglalm gevolgd. Via een breed pad kwamen wij bij een
bruggetje waar wij een beekje zijn overgestoken. We kwamen toen in een prachtig
natuurgebied, waar wij via een smal paadje omhoog zijn geklommen. Zigzaggend
door dit gebied gelopen langs de Pitzkopf. Bij Pitzmoos zijn wij linksaf gegaan
via de Klaustalgraben met mooie uitzichten over de Achensee. Toen kwamen wij
bij de Kaiser Maximilan Rast, een prachtig stukje natuur om een meertje heen.
We zijn daar nog iets hoger geklommen en zagen daar een tafeltje en twee
bankjes ook weer met een uitzicht over het Achenseegebied. Daar zijn wij gaan
zitten om ons broodje op te eten. Daarna hebben wij een smal en steil pad naar
beneden gevolgd, via watervalletjes, boomstammetjes en stenen. Dit pad kwam
weer uit bij de Achensee bij hotel Fischerwirt. Van daar zijn we weer naar huis
gelopen. Een dag vol zon, zweten en genieten. De tweede week van onze vakantie
is begonnen.
Dinsdag 10 juni: Om de Bärenkopf heen.
Vanmorgen vroeg met de bus naar Maurach gegaan, omdat in de loop van de middag
weer onweer werd voorspeld. In Maurach overgestapt in de richting Pertisau en
uitgestapt bij restaurant St.Hubertus (930) aan de Achensee. Vandaar eerst
omhoog tussen de koeien door naar een hoger gelegen pad en dit pad omhoog
gevolgd rond om de Zwölferkopf met mooie uitzichten over Pertisau en de
Achensee. Aan de westkant van de Zwölferkopf moesten we door twee tunneltjes en
hadden daar een mooi uitzicht over het achterland van Pertisau. Na een tijdje
klimmen kwamen wij bij het Jausenstation Bärenbadalm (1457) aan. Omdat wij
onderweg al koffie hadden gedronken zijn wij doorgegaan. We hebben onze route
klimmend vervolgd via smalle bergpaden en via stenen, wortels van bomen en
trappetjes om de Bärenkopf heen. Uiteindelijk kwamen wij boven bij de
Weissenbachsattel (1695) aan, waar wij prachtige vergezichten hadden over
Jenbach en het Zillertal. Wat hebben wij daar genoten, prachtig. Na een poosje
zijn wij weer gezakt naar het Jausenstation Weissenbachalm (1607) waar wij even
lekker gezeten hebben met koffie en koek. Daarna zijn we weer verder gegaan met
de afdaling. Via Jausenstation Weissenbach hütte zijn we een breed pad met
steentjes gevolgd en via vele haarspeldbochten moesten wij toen z’on 677 meter
zakken. In de buurt van Maurach hoorden wij het al rommelen van de onweer, dat
was wel logisch omdat het de hele dag al erg warm was geweest. In Maurach
hebben wij op een bankje ons broodje opgegeten en zijn daarna naar de bushalte
gelopen en hebben op de bus gewacht. Vanuit de bus zagen wij de
bliksemschichten boven de bergen en het regende. Bij het uitstappen in
Achenkirch was het alweer droog en thuis na een douche, twee koppen koffie en
het bekijken van de foto`s waren wij erg tevreden over deze dag. De
voorspellingen voor de komende dagen zijn niet zo mooi maar we moeten er dan
maar wat van maken. Maar dat zien we morgen dan wel weer.
Woensdag 11 juni: Ruhetag.
Omdat de voorspellingen niet zo goed waren wilden wij het rustig aan doen.
Gewoon ergens lekker koffie drinken en heerlijk genieten. We hadden hiervoor
restaurant Bergkristall in de buurt van Maurach uitgekozen. Een restaurant met
een gezellig terras en een mooi uitzicht over Pertisau en de Achensee. Het is
ongeveer 8 km. van Achenkirch maar je kan er komen door een voet- fietspad te
volgen langs de oostkant van de Achensee. Een wandeling langs de Achensee is
nooit een straf omdat het een prachtig meer is. Dus genoeg te zien tijdens de
wandeling. Toen wij het bord van restaurant Bergkristall zagen moesten wij nog
een klein stukje klimmen maar daarna zagen wij het restaurant liggen langs de
verkeersweg van Maurach naar Achenkirch. We hebben een mooi plaatsje op het terras
gezocht en hebben de bestelling gedaan. Genietend van het uitzicht hebben wij
de koffie en sachertorte tot ons genomen en daarna nog een tweede koffie.
Daarna zijn wij weer naar beneden gegaan en terug gelopen naar camping
Schwarzenau, ongeveer 4 km. verder. Vandaar de bus naar Achenkirch genomen en
ons verder thuis vermaakt. Het weer viel onderweg wel mee. Twee keer een buitje
en een beetje zon. Echt een dag om rustig aan te doen.
Donderdag 12 juni: De Mariensteig.
De Mariensteig is een pad van Achenkirch naar Pertisau via de bergwand. Vanaf
Haus Karoline zijn wij naar de noordkant van de Achensee gelopen en via
Seewinkel naar het begin van de Mariensteig. De Mariensteig bestaat uit twee
delen, het eerste van Achenkirch naar Jausenstation Gaisalm en het tweede deel
van Gaisalm naar Pertisau. Het eerste deel gaat via een smal paadje, slingerend
langs de bergwand, de ene keer vlak boven de Achensee en even later loop je 30
meter daar boven. Dus klimmen en dalen over paadjes, uitgehouwen trappen en rotsblokken.
Vooral verrassend als je om een rotsblok loopt en je ziet opeens een waterval
voor je of je moet plotseling steil naar beneden. Het is wel uitkijken maar ook
erg spannend. Hier wordt ook gezegd dat als je bij de Achensee bent geweest je
de Mariensteig gelopen moet hebben. Je moet het niet erg vinden om nat te
worden want regelmatig kom je watervalletjes tegen en daar moet je wel
onderdoor. Dan zijn er ook mensen die de route in omgekeerde volgorde doen en
je moeten passeren, dat is vaak elkaar ruimte geven en nog wel eens spannend.
Als je het Jausenstation voorbij bent is het éérste deel van dit stuk hetzelfde
als het vorige en daarna wordt het wat vlakker. De laatste kilometer noemen ze
de “promenade” van Pertisau omdat het een mooi slingerend breed pad langs de
Achensee is waar veel mensen uit Pertisau `s avonds even een stukje gaan lopen.
Ondanks de voorspellingen was het vandaag droog gebleven en als de zon door
kwam was het lekker warm. Weer een mooie dag voorbij.
Vrijdag 13 juni: Rondom “Annakirchl”.
Vannacht en vanmorgen regen, dus vanmorgen na het ontbijt eerst rustig koffie
drinken, lezen, breien en met de laptop bezig zijn. Vanmiddag een rondwandeling
door en om Achenkirch gemaakt. Het was eerst wel koud maar toen de zon erbij
kwam was het zo weer een stuk warmer. Achenkirch is van de Achensee in het
zuiden t/m. Achental in het noorden ongeveer 6 km. lang en ligt op 916 meter
hoogte. De gemeente Achenkirch is ongeveer 14 km. lang van de Achensee tot aan
de Bayerische grens. De “Annakirchl” een mooi wit kerkje, is gebouwd in 1670 en
ligt op een heuvel midden in Achenkirch. Vroeger werd er in en om Achenkirch
veel gedaan aan houtwerkzaamheden, visserij, handwerken en smeedwerk, nu is het
een vakantiegemeente, zowel in de winter als de zomer. Ons vakantiehuis heet
“Haus Karoline” en staat in het zuiden van Achenkirch op 10 minuten loopafstand
van de Achensee. Een avondwandeling naar de Achensee is altijd wel gezellig en
je komt verschillende hotels en restaurants tegen. Vanavond was het mooi buiten
met een zonnetje op de bergen tegenover ons vakantiehuis. We maken er weer een
leuke avond van.
Zaterdag 14 juni: Beklimming de Rofan en dalen
vanaf de Dalfazalm.
Het weer zag er vanmorgen goed uit en vannacht had het ook niet geregend. Mooi
een reden om weer een berg te beklimmen. We zijn met de bus naar Maurach
gereden en uitgestapt onder aan de kabelbaan. Vandaar door een deel van Maurach
(956) naar boven gelopen en daarna via een smal paadje tot de houten brug waar
je kon kiezen uit twee routes naar de Erfurter Hütte boven op de Rofan. Een
breed pad richting Buchauer Alm of een smal paadje langs een snel stromend
beekje. Het brede pad hebben wij al eerder gelopen dus nu het smalle pad, route
401. Dit pad, een vrij steil pad, eerst over steentjes en boomwortels en later
over rotsblokken, stromende beekjes en zigzag paadjes, we kwamen steeds hoger.
Tot bij de Mauritzer Rasthütte hadden wij 444 meter geklommen. De paden werden
steeds ruwer en steiler maar de uitzichten werden ook steeds mooier. We moesten
nog 450 meter klimmen tot Erfurter Hütte dus hebben wij eerst onze koffie
gedronken op een rotsblok en later nog onze soep op gegeten. Wij nemen bij elke
wandeling twee thermoskannen met heet water mee en oploskoffie, soep, 4 flesjes
koud water, pakje karnemelk, broodjes, en niet te vergeten de verbandmiddelen.
Met daarbij nog de zitmatjes, regencapes en kaarten, het weegt wel wat maar je
moet altijd rekening houden met onverwachtse gebeurtenissen. We waren blij dat
we de vlag zagen van het Jausenstation boven op de Rofan, we waren bek af en
het werd steeds kouder.
Maar boven was het ook erg mooi dus waren wij de
beklimming gauw vergeten al bleef het wel koud. We hebben wat rond gekeken,
enkele foto’s gemaakt en daarna ons broodje opgegeten en zijn daarna route 413
gaan volgen richting Dalfazalm, de Enzianweg. Een mooi op en neer pad van
ongeveer 4 km. lang over de Durrawand. Bij de Dalfazhütte hebben wij koffie
gedronken met wat lekkers erbij, dat hadden wij toch wel verdiend. Na een half
uurtje zijn we begonnen met de afdaling in de richting van Buchau. Dat is 862
meter zakken via een smal zigzaggend paadje met een mooi uitzicht op de
Achensee. Naarmate wij lager kwamen werd het minder koud. Ook kwamen wij langs
de Dalfazer Wasserfall, wat wel een heel mooi gezicht was en waar we even
hebben gezeten. Vanuit Buchau zijn wij weer met de bus naar Achenkirch gereden.
Moe maar ook voldaan zijn we thuis gekomen, morgen mooi een rustdag.
Zondag 15 juni: Rustdag in Jenbach.
Het was vandaag zondag en wij zijn dan gewend om naar de kerk te gaan. Met de
vakantie willen wij dat ook doen maar het is wel eens moeilijk. De mensen die
hier in de omgeving van de Achensee wonen, maar misschien geldt dat voor heel
Tirol, zijn over het algemeen Rooms Katholiek. Elke plaats in ons gebied heeft
één of meer Rooms Katholieke kerken en de Evangelische kerk heeft er één in
Pertisau en één in Jenbach. Vorige week zijn wij bij de kerk in Pertisau gaan
kijken maar deze kerk wordt alleen gebruikt in juli en augustus. Dus vanmorgen met
de bus naar Maurach, daar overgestapt en de bus naar Jenbach genomen. Vanaf het
busstation gelopen naar de Evangelische Pfarrgemeinde, een Evangelisch-Lutherse
Kerk die nog helemaal leeg was. Ook hier komen de meeste kerkbezoekers op het
laatste moment de kerk binnen. Om half elf begon de dienst en de inhoud was
gelijk aan onze diensten, alleen natuurlijk in het Duits. Maar wel goed
verstaanbaar Duits, wat je niet altijd bij de Oostenrijker meemaakt. Wij
voelden ons erg betrokken bij deze dienst en wij hebben ons voor volgende week
zondag weer vrij gemaakt. Wij hoorden dat er op zondag 29 juni een kerkdienst
van deze kerk wordt gehouden bij Achenseehof in een kapelletje aan de Achensee.
Voor ons lekker dichtbij. Na de dienst nog even met de dominee gesproken en
weer de terugreis gemaakt naar Achenkirch. De hele morgen hadden wij een lekker
zonnetje maar in de loop van de middag is het gaan regenen. We zijn lekker in
huis gebleven en hebben onze rustdag voortgezet.
Maandag 16 juni: Weissenbachklamm en de Rodelhütte.
Het zou vandaag een droge dag blijven dus er maar weer op uit gegaan. Vandaag
het stuk tussen Maurach en Jenbach, een mooi bosrijk gebied met veel diepe
kloven. Eerst met de bus naar Maurach en gelopen tot de bosrand van
Lärchenwiese, een wijk van Maurach. Vandaar borden gevolgd richting
Weissenbachklamm en de Jenbacher Rodelhütte. Na 10 minuten zagen wij beneden
een speeltuin met een indianendorp en vandaar moesten wij weer klimmen tot
boven op de Weissenbachklamm, waar we behoorlijk wat water naar beneden zagen
vallen. Weer bordje gevolgd naar Rodelhütte. Eerst een smal paadje omhoog en
daarna alsmaar naar beneden, een mooi slingerend paadje met links een steile
afgrond. Na een poosje kwamen wij bij een breed pad waar wij linksaf moesten.
Daar stond een bankje waar we onze koffie hebben gedronken. Het was daar stil,
alleen hoorde je daar de vogels, het leek wel een grote vogelvolière. Hier
merkten we wat van de lage bewolking want we werden een beetje nat. Na een
kwartiertje zijn we weer verder gegaan via het brede pad tot de Jenbacher
Rodelhütte. Er was een Jausenstation en een rodelhut, waar vandaan de mensen `s
winters in de sneeuw op sleetjes naar beneden glijden. We konden toen kiezen,
of naar beneden naar Jenbach lopen en met de bus weer terug naar Maurach of een
stukje terug lopen en door een kloof weer naar Maurach. Voor het laatste hebben
wij gekozen. Een stukje terug gelopen en een steil breed pad naar beneden tot
bij de weg Jenbach- Maurach. Daar 40 meter langs gelopen en weer het bos ingegaan.
Hier was het weer droog en de zon kwam er door. Een steil oplopend pad gevolgd
tot weer bij de speeltuin met indianendorp. Daar zagen we een overdekt tafeltje
en bankjes en hebben onze broodjes op gegeten. Na een half uurtje nog even
geklommen tot Maurach en vandaar weer met de bus naar Achenkirch. Het is verder
droog gebleven. We willen toch wel wat warmer weer hebben om eens lekker in de
zon te zitten of op de Achensee te varen. We wachten af, de eerste helft van
onze vakantie zit erop.
Dinsdag 17 juni: Regen, wolken en koud.
Achenkirch en omgeving is erg mooi, dat heb ik al vaak geschreven. Alleen het
moet niet de hele dag regenen. Vanaf vanmorgen hangt er een wolkensluier boven
het gebied, het blijft regenen en het is koud. Als het nog droog wordt gaan we
er wel even uit, dus wachten wij het maar even af. Vandaag dus misschien:
"Wandeling bij de Achensee". P.S. Wij zijn erg tevreden over onze
wandelingen die we hebben gemaakt, ze waren allemaal erg mooi, en dat mogen wij
niet vergeten!
Woensdag 18 juni: Holzermahdsteig.
Toen we vanmorgen opstonden regende het, zoals het de hele nacht geregend had.
We hebben vanmorgen maar een rondje Christlum gelopen en zijn daarna koffie
gaan drinken. We hadden als tekst al klaar: regen, wolken, deel 2. Maar toen
wij aan de koffie waren klaarde het op en zijn we met de bus naar Steinberg
gegaan en hebben daar een prachtige wandeling gemaakt, de “Holzermahdsteig”.
Wij zijn uitgestapt in Steinberg, één halte voor de Rofankabelbaan en het gele
bordje Holzermahdsteig gaan volgen. Eerst heel hoog over een bergwand via een
smal paadje. Na een poosje zagen wij een hele diepe kloof met een snelstromende
rivier, die ontstaat door allemaal watervallen. Later zakten wij helemaal naar
beneden in dat dal en konden boven weer die bergwand zien. Beneden zijn wij via
een bruggetje het water overgestoken en moesten weer behoorlijk stijgen via een
smal pad. Dit pad, Holzermahdweg, hebben we een tijdje gevolgd, boven op de
berg en daarna weer zakkend tot een breed pad. Dit was een mooi pad, aan
weerskanten staken de bergen en rotsen omhoog . We moesten ook nog door een
tunnel, deze was uitgehakt in een berg. We zijn het pad, de Rofanstrasse,
tussen de rotsen blijven volgen met naast ons steeds het stromend water, dat
via dammetjes naar beneden stroomde. Aan het einde van de Rofanstrasse zijn we
route 401 naar Steinberg gaan volgen tot de bushalte. Het was weer een mooie
middag met regelmatig de zon, de jassen konden weer uit.
Donderdag 19 juni: De Moosenalm boven op de
Christlum.
Met de zon in onze rug liepen wij ongeveer 2½ kilometer door het Unterautal tot
dat wij bij Unteraubach (1018) een geel bordje zagen met Moosenalm erop. We
moesten eerst een bruggetje over met daaronder een snel stromend beekje. We
zagen al meteen dat het een vrij steile klim zou worden dus zijn we eerst op
een bankje gaan zitten om een beker koffie te drinken. Het was ook koffietijd
en voor koffiedrinken (vocht) nemen we altijd de tijd. Na de koffie zijn wij
het bruggetje overgestoken en aan de klim begonnen. Inderdaad was er geen
plaats om koffie te drinken het liep constant via smalle paadjes naar boven en
soms moest je de paadjes gewoon zoeken. Dan zag je weer een steen met de
rood-wit-rode verf dan weer een rode stip op een boom, zo wist je dat het de
goede route was. Aan de ene kant is het erg zwaar maar je geniet er wel van.
Elke keer andere uitzichten en steeds andere belevenissen. Na goed 2½ uur
kwamen wij bij de Moosenalm (1530) aan. Daar lagen rioolbuizen die wij goed
konden gebruiken als banken en daar hebben wij ons broodje gegeten. We zaten
daar boven op de Christlum, de berg achter ons vakantiehuis, heerlijk in de
zon. Omdat de zon was gedraaid hadden we de afdaling ook de zon in de rug of
aan de zijkant. Bij de afdaling hadden we zicht op Achenkirch en de Achensee.
Halverwege hebben wij nog een poosje gezeten op een bankje om nog een beker
koffie te drinken en uit te rusten. Daarna weer doorgelopen naar Achenkirch en
Haus Karoline. Na een ijsje, een lekkere douche, zijn wij op het balkon gaan
zitten om lekker na te genieten van het uitzicht en natuurlijk van de zon, die
hadden wij de laatste tijd gemist. Heerlijk, heerlijk.
Vrijdag 20 juni: De top van de Hochplatte.
Toen wij de deur uitgingen scheen de zon al volop. Het doel van vandaag was de
Seewaldhütte en dat was weer een stevige klim. Eerst langs de voet van de
Christlum (934) en daar de Jägersteig opgeklommen, een smal stijgend paadje,
dus behoorlijk zweten. Zo zie je weer dat zweten en genieten samen kunnen gaan.
Daarna via een breed pad naar boven via Bründlalm en Jochalm naar de
Seewaldhütte (1582). Halverwege heerlijk in de zon onze koffie gedronken met
zicht op de Achensee. Toen we langs de Seewaldhütte liepen en daarboven op de
top van de berg het kruis zagen wilden wij ook daar naar toe. Eerst geklommen
tot bij een hutje met bank, waar we eerst ons broodje hebben opgegeten. Na een
goede rustpauze zijn wij verder geklommen naar de top, de Hochplatte (1815),
een prachtige klim met mooie uitzichten over het hele gebied. Na wat foto’s te
hebben gemaakt zijn wij weer aan de afdaling begonnen naar de Seewaldhütte een
Jausenstation op deze berg. We hebben daar een grote pot koffie besteld en een
paar lekkere koeken. We hebben daar een tijdje gezeten, leuke gesprekken gehad
met gasten en eigenaar, genoten van de koffie en waar krijg je 4 bekers koffie
+ koek voor € 6,00. Daar dus! Na een tijdje zijn wij weer opgestapt voor de
afdaling via de Jochalm en nu de Feichtenalm naar Achenkirch. Tussen de Jochalm
en de Feichtenalm hadden wij nog een behoorlijk steile afdaling door een dicht
bos. Bij de Feichtenalm moesten we onze weg tussen de koeien door vinden. We
maken alweer vrienden, want de koeien gaan bij onze aankomst uit elkaar zodat
wij er tussendoor kunnen lopen. Vanmorgen zijn we om 10 uur de deur uitgegaan
en om half zes kwamen we weer thuis. Een volle dag maar dat kan met dit weer,
omdat er geen onweer werd verwacht.
Zaterdag 21 juni: Een dag zonder wandelschoenen.
Vanmorgen na het ontbijt eerst boodschappen gedaan en na de koffie met de bus
naar Buchau bij Maurach gegaan. Daar vandaan gelopen lang de Achensee tot we
een bankje gevonden hadden met een mooi uitzicht naar Pertisau. Daar een goed
uur in de zon gezeten en gelezen, gekeken en gegeten. Vandaar gelopen naar
camping Schwarzenau om op een terrasje in de zon te genieten van de koffie met
een uitzicht op de Achensee. Na anderhalf uur weer verder gelopen en voorbij
Achenseehof nog een keer gezeten langs de Achensee. Daar waren zeilwedstrijden
eerst voor ouderen en later voor jongeren. Aan het einde van de middag waren we
weer thuis. Heerlijk, al die zon. Even de foto`s sorteren, opfrissen en dan
gaan we eten bij Geisler een hotel vlak bij ons in de buurt. Vanavond is het
“Sonnewende”. Op de hoge bergtoppen worden dan vuren ontstoken omdat het de
langste dag is.
Zondag 22 juni: Een zondag in Tirol.