Het wandelgebied Serfaus en Wildschönau in Oostenrijk.

Op vrijdagmiddag 19 augustus 2005 zijn Gonnie en ik met de trein uit Zutphen vertrokken in de richting Apeldoorn en Amsterdam. We zijn eerst naar het goede vertrekspoor gelopen en hebben daarna koffie gehaald. Onze trein zou om 21.05 uur uit Amsterdam vertrekken, dus hadden we nog even tijd voor koffie. Daarna zijn we nog even naar het reserverings-bureau gegaan om nog een reservering te laten maken voor de trein van München naar Innsbruck, dus voor de volgende dag. 

Onze trein, de City Night Line naar München kwam op tijd binnen, dus konden we rustig instappen en onze coupe zoeken. Nadat we onze koffers onder de banken hadden geschoven en de rugzakken boven in het rek hadden gedaan zijn we lekker gaan zitten. Precies op tijd vertrok onze trein en onze vakantie was begonnen. In Utrecht stond onze dochter Esther bij de trein met koffie en koeken en voor mij een zak vol spekkies voor onderweg. We hebben de koffie aangepakt en een kort praatje gemaakt. Esther wilde zo wel instappen en met ons meegaan naar Oostenrijk maar ze had geen vakantie meer, dus dat kon niet. Na een minuut of zes zijn we weer doorgegaan richting Emmerich waar een Nederlandse lok vervangen moest worden door een Duitse lok. Tussen Emmerich en Oberhausen hebben we onze bedden opgemaakt en zijn we gaan slapen, nou ja, slapen. Ik bedoel rusten.

Zaterdag 20 augustus.
Om kwart over zeven kwamen we aan in München. We hadden ons toen al gewassen en onze koffers en rugzakken tevoorschijn gehaald. We hadden een kwartier om over te stappen op de trein naar Innsbruck en onze plaatsen te zoeken. In Innsbruck hebben we een bekertje koffie gedronken op het perron waar onze trein naar Landeck moest vertrekken. We kwamen te laat met de trein in Landeck binnen, dat had te maken met de wateroverlast in de wijde omgeving van Bregenz en St. Anton am Arlberg. We moesten drie kwartier in Landeck wachten en het was weer etenstijd, dus hebben we koffie en een broodje genomen en op het terras langs het perron gedronken en gegeten. We konden onze koffers in de ruimte onder in de bus laden en hebben de busreis betaald en toen kon de reis naar Serfaus beginnen.

Eerst door de stad Landeck, deze stad wordt gescheiden door de rivier de Inn. Deze rivier hadden we onderweg in de trein al vele malen gezien omdat het spoor grotendeels langs de Inn loopt. In deze vakantie zullen we de Inn nog vaak zien. De bus ging via de plaatsen Prutz (866) en Ried (877), langs de Inn en dan zigzaggend naar boven via Ladis (1180), Fiss (1436) naar Serfaus (1427). In Serfaus zijn we eerst naar ons hotel Edelweiss gelopen, ons aangemeld, de kamers bekeken en ons verfrist. Bij de aanmelding in ons hotel kregen we van mevrouw Geiger van hotel Edelweiss meteen de gratis passen voor de kabelbanen bij Serfaus, Fiss en Ladis en daar wilden we meteen gebruik van maken. We zijn eerst via de Untere Dorfstrasse en de Dorfbahnstrasse naar de Komperdell Bahn gelopen.

Bij de kassa moesten we onze kaart omwisselen voor een echte kabelbaankaart waarmee we de poortjes konden openen. Met de Komperdellseilbahn zijn we naar 1965 meter geklommen en daar overgestapt op de Lazidbahn welke naar 2346 meter ging. Op de Lazidberg hebben we even wat rondgelopen en rondgekeken. We zaten in de wolken dus was het zicht niet zo goed maar wel mooi. Daarna zijn we weer naar beneden gedaald. Beneden vlak bij de kabelbaan is de toegang tot de Dorfbahn, een soort metro, welke van Serfaus Seilbahn via Kirche naar Serfaus parkplatz ging. We zijn met de Dorfbahn meegegaan tot Kirche en vandaar weer gelopen naar hotel Edelweiss. Het avondprogramma was bijna elke avond hetzelfde dus maak ik een uitzondering om dit een keertje op te schrijven. Eerst om zeven uur het diner. We konden uitkiezen tussen twee maaltijden met sla buffet en het zag er elke dag weer goed uit. Na de maaltijd gingen we naar onze zitkamer waar we koffie dronken, dagboek bij hielden, napraten en plannen voor de volgende dag maakten. En daarna lekker slapen om de volgende dag weer fit op te staan.

Zondag 21 augustus.

Na een lekker ontbijt zijn we weer op stap gegaan. Het weer was niet zo mooi, zeg maar paraplu weer. Regen en de bergen lagen weer in de mist. We zijn eerst met de Dorfbahn naar Serfaus parkplatz gegaan. Daar begon route 3 richting Fiss. Bij een versperring, halverwege de route, er werd verderop een nieuwe kabelbaan gebouwd, moesten we links van het pad een smal paadje omhoog klimmen. Dit mooie paadje kwam na een tijdje uit op een breed pad en via dit pad kwamen we in Fiss terecht. We zijn door Fiss gelopen tot in het midden van het dorp bij de kabelbanen. Hier beginnen twee kabelbanen, de Möseralm-bahn (1812) en de Schönjoch-bahn (2446). Ik heb de hoogtemeters maar tussen de haakjes gezet, dat geeft een idee van de hoogte verschillen.

We wilden met de Schönjoch-bahn mee maar daar was middagpauze van 12 uur tot 1 uur, dus mooi tijd om eerst een broodje te eten. We zijn na het eten met de kabelbaan naar boven gegaan. Het regende nog steeds en het was mistig, dus geen mooi uitzicht. Na het uitstappen hebben we onze regenjassen aangedaan en de eerste wandeling kon beginnen. We hebben route 20 gevolgd, een route over drassig gras, modderige paadjes, veel stenen, houten planken en gewone paadjes. Het zicht was ook hier niet zo goed dus we hebben onze aandacht gericht op het lopen en de ondergrond. Wij hebben gelopen via de Mittel Sattelkopf (2091) naar het Kölner-Haus (1965). We hebben ongeveer 5 of 6 km. afgelegd maar in de bergen kan je niet spreken over kilometers maar praat je in uren. Met zakken en stijgen over de smalle paadjes zijn we toch 481 mtr gezakt. Vanaf het Kölner Haus zijn we met de Komperdell-seilbahn terug gegaan naar Serfaus langs de winkels naar ons hotel. Wassen, eten en ……

Maandag 22 augustus.

Vandaag wilden we lopen naar Ried, onderaan onze berg. We zijn eerst naar het postkantoor gelopen om telefoonkaarten te kopen en naar het VVV-kantoor om informatie over de omgeving te halen. Daarna bij halte Kirche met de Dorfbahn naar halte Serfaus Parkplatz gegaan. Vandaar zijn we route 2 gaan volgen via Serfauserfeld dalend over een breed pad tot Frauns.

Toen een smal naar beneden lopend pad tot de Inn. Van Serfaus tot de Inn waren we 450 meter gezakt. Toen linksaf gegaan, 2 km. langs de rivier de Inn gelopen en over de brug Ried in gegaan. De bus naar Serfaus was net vertrokken, dus hadden we genoeg tijd om te wandelen in Ried, een broodje te eten en een paraplu te kopen, de vorige paraplu hadden we de vorige dag in de kabelbaan laten liggen. We wisten nog niet dat het de komende dagen droog zou worden. Na twee uurtjes zijn we met de bus naar Serfaus terug gegaan.
De Inn was toen nog rustig.

Dinsdag 23 augustus.
In de ochtend zijn we het dorp Serfaus gaan verkennen en hebben we inkopen gedaan. Na terugkomst hebben we in ons hotel een broodje gegeten. Na het eten werd het tijd om wat te klimmen, dus zijn we gaan lopen van Serfaus naar het Kölner Haus. We zijn begonnen bij de kabelbaan. Rechts naast de Komperdell-seilbahn zijn we via een breed pad route 10 gaan volgen. Het pad begon meteen vrij steil naar boven te lopen. Een goede klim tot een splitsing. 

Route 10 ging met een breed pad door, licht klimmend en linksaf ging route 10a een smal pad. Dat leek ons wel wat, dus zijn we dat pad ingegaan. Tot vlak voor een waterval konden we een redelijk pad volgen maar de waterval konden we niet oversteken, dus hebben we voor de waterval een paadje na rechts genomen. Smal slingerend paadje naar boven maar heel mooi met bloemen en grote paddenstoelen. Het laatste stuk was nog vrij zwaar. Aan de ene kant de bergwand en aan de andere kant de diepte maar het was een belevenis. Daarna over een houten hek en via een breed pad route 10 gevolgd. Boven bij een kapelletje hebben we onze koffie gedronken. Als we gaan wandelen hebben we ieder een rugzak op met daarin een thermoskan met water, oplos koffie en soep en om tussen de middag te eten, broodjes en beleg. Nadat de koffie op was zijn we vanaf Kölner-Haus met de Komperdell-seilbahn weer naar Serfaus gegaan. Er was weer een dag voorbij. `s Avonds hoorden we dat de rivier de Inn wild geworden was door het vele water van de bergen. Hij was buiten zijn oevers gekomen en bruggen waren ingestort, huizen verzakt. Hulpverleners uit Serfaus, Fiss en Ladis moesten naar beneden om daar bij de Inn te helpen. Wij konden via TV beelden zien dat het er niet leuk aan toe ging. De wegen naar beneden waren allemaal afgesloten i.v.m. steenval en overstromingen.

Woensdag 24 augustus.

Vandaag gaan we lopen van het Kölner-Haus naar Serfaus. Nadat we boodschappen hebben gedaan zijn we eerst met de Komperdell-seilbahn naar boven gegaan en bij Kölner-Haus (1965) uitgestapt. Bij het kapelletje hebben we eerst onze koffie gedronken. Daarna zijn we gaan lopen via route 12 naar het Observatorium (1829). Dan bij Jausenstation Rodelhütte tussen de koeien door route 12a gevolgd. Op een bankje, ongeveer vijf meter hoger dan het pad, hebben we ons broodje opgegeten. Toen zijn we het Bodenkreuz gaan zoeken.

Tegenover het Bodenkreuz (1890), een groot kruis, hadden we een mooi uitzicht naar het plaatsje Tösens, aan de overzijde van de Inn. Route 12 werd weer vervolgd tot een afslag naar route 13 richting Madatschen. Via dit, vrij wild naar beneden lopend smal paadje, kwamen we bij het Jausenstation Madatschen (1509). Een Jausenstation is een restaurant, in het algemeen in de bergen, waar wandelaars wat kunnen eten en drinken. Hier hebben we een lekkere sorbet genomen, uitgerust en genoten van het verre en mooie uitzicht. Vanuit Madatschen zijn we via route 13, een breed pad met aan de kant een watervalletje, richting Serfaus gelopen. We kwamen nog door het plaatsje St.Zeno en over de Mühlbrücke Serfaus (1427) binnen. Het feest, vuurwerk en een lasershow, boven bij het Kölner Haus ging niet door omdat de brandweer en vele andere hulpverleners beneden bezig waren bij de overstroming.

Donderdag 25 augustus.

We moesten maar eens echt de bergen in dus gingen we de Murmeltierroute doen. Eerst weer met de Komperdellseilbahn en de Lazidbahn naar 2346 meter gegaan. Op de Lazidberg eerst geklommen via een breed pad naar Scheid (2429) Bij een hutje zijn we gaan zitten en hebben we onze koffie gedronken.

Daar begon route 25a, de avontuurlijke Murmeltierroute, een route via bergwanden op smalle paadjes, door sneeuw en over grote en kleine keien. Bij een sneeuwplaat zijn we op een steen gaan zitten en hebben we ons broodje opgegeten. Daarna over zigzag paadjes naar boven de Kitzköpf (2505) op. Nadat we hadden genoten van het mooie uitzicht zijn we gezakt naar de Furglersee (2458), een meertje midden in de bergen met schoon helder water. Via een aantal grote stenen liepen we over het water en volgden route 702 en 21 over het smalle pad weer richting Kölner Haus (1965). Vandaar weer met de Komperdellseilbahn naar beneden en weer naar ons hotel. De Inn was weer rustiger geworden maar in het gehele gebied om de Inn waren nog veel mensen bezig om alles op te ruimen.

Vrijdag 26 augustus.

De laatste dag in Serfaus hebben we heel goed besteed. Wij zijn deze dag nog een mooie route gaan lopen. Eerst over de Mühlbrücke en door St.Zeno. Dan route 5 langs het Rieserwald en Hochhegg met prachtige vergezichten. Ondertussen waren we ongeveer 200 meter gezakt. Daarna zijn we route 5a gevolgd richting Lawensalpe over de Lausbach, waar een wilde stroom water door het gesteente met veel geweld naar beneden kwam. Inmiddels weer zo’n 500 meter geklommen naar 1700 meter. Bij een driesprong zijn we een bordje met daarop “Lawensalpe” gevolgd, een smal steil pad naar boven. Via watervalletjes, stroompjes, boomwortels en modderpartijen zijn we boven gekomen en bij een klein berghutje (1907) zijn we gaan eten. We hadden daar een mooi uitzicht op de tegenoverliggende bergen met erg mooie watervallen.

We zijn route 5a weer gaan vervolgen tot Leite (2023). Vanaf Leite, een paar boerderijen, zouden we via de Truiensteig naar het Kölner Haus lopen, maar deze weg was afgesloten, mogelijk door gevolgen van het vele water. We konden terug gaan of nog 320 meter klimmen naar de kabelbaan op de Lazid.

We hebben gekozen voor de Lazid. De laatste kilometers moesten we door de dichte mist maar toen we op de Lazid waren hebben we ons getrakteerd op koffie en een grote punt taart. We waren toen echt op en na de koffie zijn we weer met de Lazidbahn en de Komperdellseilbahn naar beneden gegaan. Een vermoeide dag maar we hebben behoorlijk genoten. We hoorden in het hotel dat de wegen in de richting Wörgl weer te berijden waren maar dat in en om Wörgl het nog lang niet schoon was.

Zaterdag 27 augustus.

We hadden onze koffers al ingepakt en zijn na het ontbijt vertrokken naar de bushalte. Met de bus zijn we weer via Fiss, Ladis en Ried naar Landeck gereden. Daar was nog steeds geen treinverkeer tussen Landeck, St.Anton am Arlberg en Bregenz dus begon de trein vanuit Landeck te rijden. Op het station hebben we eerst koffie gedronken en daarna zijn we in de trein gestapt. Onderweg zagen we langs het spoor en langs de Inn nog veel rommel en modder. In Innsbruck zijn we overgestapt op de trein naar Wörgl. In de wachtkamer in station Wörgl hebben we onze broodjes opgegeten en daarna zijn we met de bus naar Niederau gereden. We werden in Pension Enzian welkom geheten door Naomi en zij gaf de sleutels voor onze kamers af. We kregen kamer 14, een kamer aan de voorzijde van het pension met een prachtig uitzicht. We hebben de boel een beetje opgeruimd, ons verfrist en zijn daarna met de bus via Niederau en Mühltal naar Auffach gegaan om de omgeving te verkennen. Van Auffach zijn we via het “Houtpad” weer terug gelopen naar Mühltal.

In een restaurant hebben wij koffie gedronken. Met de bus weer meegegaan naar Oberau en bij het VVV-kantoor wat informatie en een paar stempelkaarten gehaald. Met deze stempelkaarten kon je bij bergtoppen en bij een Jausenstation een stempel krijgen. Daarna zijn we naar Niederau gelopen en via “Der Sonnen Gesang”. Dit pad is ontleent aan de schepping met de volgende onderdelen: het universum, zon, de maan en de sterren, de wind en het weer, het water, het vuur, de wereld met haar zaden en vruchten, de liefde , en de dood. Vanaf “Der Sonnen Gesang” was het nog 15 minuten lopen naar pension Enzian. Avondeten was hier om half zeven. Ook hier konden we kiezen uit twee menu’s.

Zondag 28 augustus.

Vandaag wilden we naar de Kundler Klamm gaan maar we zijn door de regen niet verder gekomen dan het Jausenstation Klammrast. We waren eerst met de bus van Niederau naar Mühltal gegaan en lopend naar Jausenstation Klammrast waar we hebben gestempeld en koffie gedronken. Daarna weer teruggelopen via Mühltal naar Auffach en bij de kabelbaan hebben we een weekkaart voor de beide banen gekocht. We zijn de Schatzbergbahn naar boven gegaan en hebben boven in het Jausenstation lekker gegeten. Het zicht was niet mooi door de regen en mist, dus zijn we na een poosje weer naar beneden gegaan. Nadat we onze koffie gedronken hadden zijn we met de bus naar Niederau gegaan en uitgestapt bij de kabelbaan.

Met de Markbachjochbahn zijn we naar boven gegaan, even stempeltje gehaald bij een Jausenstation en een kapelletje en een groot kruis bezocht. Omdat het weer nog niet zo mooi was zijn we weer met de kabelbaan naar beneden gegaan en naar ons pension gelopen. Daar hebben we nog lekker op het balkon gezeten. Vanaf de volgende dag zou het weer een stuk beter worden.

Maandag 29 augustus.

Het weer was heel mooi dus zijn we na het lekkere ontbijt met de bus naar Mühltal gereden. Rugzakken op en de stokken in de hand en lopen maar. Eerst langs Jausenstation Klammrast en verder de Wildschönauer Ache volgend tot de halte plaats van de bummelzug. Als je slecht te been bent kun je met dit treintje van Mühltal naar deze halte meerijden. Iets verder zijn we op een bankje aan het water onze koffie gaan drinken. Wat verderop de Kundler Klamm, een pad langs snel stromend water, met aan beide zijde hoge rotsen.

Dat moet je gezien hebben, heel erg mooi. Aan het einde zijn we bij de waterval mooie steentjes gaan zoeken tussen stroompjes die uitkwamen bij de waterval. Na een poosje zijn we een stukje teruggelopen naar Jausenstation Kundler Klamm om een hapje te eten. Na het eten zijn we weer terug gelopen door de Kundler Klamm naar Mühltal. Omdat het nog lang duurde voordat de bus kwam, zijn we meteen doorgelopen naar Auffach en met de Schatzbergbahn naar boven gegaan. Het uitzicht was nu erg mooi en ver. Toen we boven waren zijn we op het gras, aan de rand van de berg en in de zon, onze koffie gaan drinken. Na een uurtje weer met de kabelbaan naar beneden gegaan en met de bus terug naar ons pension Enzian in Niederau.

Dinsdag 30 augustus.

Voor deze dag hadden we De Joelspitze op het programma staan. Met de bus via Oberau en Mühltal naar Auffach en met de Schatzbergbahn naar boven (1827). Klaar voor de wandeling over de route 8. Eerst de Schatzberg (1903) opgeklommen en daar eerst onze koffie gedronken. Het stempeltje bij het grote kruis was door iemand geleend dus hebben we met de pen een aantekening gemaakt. We zijn daarna via de Hahnkopf (1902) gelopen en behoorlijk steil gedaald en daarna over de Gernsattel (1850 mtr.). Na weer gezakt te zijn liepen we over de Grasinger Jöchl (1796), een drassig en modderig stukje, waar we af en toe over planken moesten lopen.

Daarna begon de klim naar de Joelspitze. Via een smal paadje, we moesten behoorlijk klimmen, kwamen we boven op de berg (1964) Op een plank op twee stenen hebben we, genietend van het uitzicht, ons broodje opgegeten. Terug zijn we tot voor de Hahnkopf gelopen. Vandaar naar het Jausenstation Gernalm en vandaar naar het Jausenstation Schatzbergalm om een lekker ijsje te eten. Het was weer mooi zo, dus zijn we terug gegaan met de kabelbaan naar Auffach en met de bus naar Niederau.

Woensdag 31 augustus.

Even een ander gebied, we zijn deze dag naar de Achensee geweest. Na het ontbijt zijn we met de bus naar Wörgl gegaan en met de trein naar Jenbach. Daar hebben we een paar foto’s van de Zillertaller stoomtrein gemaakt. Vanuit Jenbach (532) zijn we met de bus over een weg met veel haarspeldbochten en mooie uitzichten naar boven geklommen. Via Eben en Maurach (956) en langs de Achensee gereden tot de halte hotel Scholastika. Gonnie en ik zijn in het gebied rond de Achensee in 2004 een week met vakantie geweest dus wisten wij al dat het hier erg mooi was. We zijn de bus uitgestapt, allemaal een appeltje genomen en liepen toen naar beneden richting Achensee. We zijn eerst nog een stukje om de kop van de Achensee gelopen en toen begon de wandeling langs de westkant van de Achensee. Het eerste stuk de Mariensteig, op en neer over een smal paadje. Aan de ene kant de rotsen en aan de andere kant de Achensee, dan weer heel laag boven het water, dan weer hoog. Bij de Gaisalm, een vlak stukje op onze route, hebben we ons broodje gegeten.

Daarna zijn we over de Gaisalmsteig, weer smalle paadjes, ook weer op en neer en af en toe een stuk met grote en kleine stenen, naar Pertisau gelopen. Dit was een zware maar mooie tocht. In Pertisau hebben we de bus via Maurach weer terug naar Jenbach genomen. Vandaar de trein naar Wörgl en de bus naar Niederau.

Donderdag 1 september 2005.

Deze dag een beetje boven Niederau. Lopen naar de kabelbaan in Niederau en met de Markbachjochbahn zijn wij de Markbachjoch op gegaan. Vandaar hebben we route 2 gevolgd naar de Brixentaler Holzalm (1434) ook genoemd Käsealm. Hier hebben we een kaart gekocht en een stempeltje gekregen.

Toen begon het klimmen. Via route 23 naar de Halsgatterl (1562) en via route 1 steil klimmend de Rosskopf (1731) op. Dat was weer een hele klim maar wel de moeite waard, een mooi uitzicht en weer een stempeltje erbij. Op de Rosskopf hebben we in het gras gezeten en ons broodje opgegeten. Daarna zijn we met de daling begonnen via een slingerend naar beneden lopend paadje naar het Jausenstation Rosskopfhütte (1600). Op de berghelling voor de Rosskopfhütte hebben wij onze koffie gedronken en zijn toen route 23 gaan volgen naar het Jausenstation Norderbergalm. Deze route ging door de bossen, over veel boomwortels, over modderige paden en door beekjes welke uit de bergen kwamen. Bij het Jausenstation Norderbergalm zijn we even gaan uitrusten en hebben we een ijsje gegeten. Via een smal paadje, waarvan we een mooi uitzicht op ons pension hadden, zijn we terug naar de Markbachjoch gegaan. Met de Markbachjochbahn weer naar beneden gegaan en naar ons pension gelopen. Na zulke wandelingen is het weer lekker om onder de douche te staan en daarna lekker te eten.

Vrijdag 2 september.

Deze dag Rattenberg en Wörgl. Na het ontbijt weer met de bus naar Wörgl, waar we koffie hebben gedronken. Daarna met de trein naar Rattenberg, twee stationnetjes verder. Rattenberg is een leuk plaatsje, oude huizen, kasteelruïne en de Inn. De hoofdzaak is hier glas en dus glasblazerijen.

Na twee uurtjes zijn we met de trein naar Wörgl gegaan en hebben daar door de stad gelopen. Veel winkels en een groot winkelcentrum met verschillende winkels en eetgelegenheden. Nadat we waren uitgekeken zijn we nog even naar de fotograaf gegaan en hebben onze foto’s op een cd-rom laten zetten. Daarna zijn we weer terug gegaan naar Niederau en ons pension om een begin te maken met het inpakken van onze koffers.

Dit was de laatste dag in Niederau.

Zaterdag 3 september.

De reis van Niederau met de bus en trein naar München liep goed. Na het ontbijt hebben we afscheid genomen van Naomi en Thomas en andere nog aanwezige gasten. Met de koffers naar de bushalte gelopen en met de bus naar Wörgl gereden. Vandaar naar Rosenheim, daar overgestapt in de trein naar München. In München hebben we de koffers in de kluizen gestopt en zijn we de stad München ingegaan.

We hebben daar een mooie stadswandeling gemaakt, wat gedronken en gegeten. `s Avonds hebben we op het perron waar onze nachttrein zou vertrekken gezeten, koffie gedronken, gelezen en gewacht. Onze trein, de City Night Line, vertrok om 22.40 en kwam al vroeg voorrijden. We hebben onze bedden opgemaakt en zijn gauw gaan slapen.

Zondag 4 september.

Wij zijn op zondagmorgen om ongeveer half acht opgestaan. Na het wassen nog een broodje gegeten en om 08.23 kwam de trein in Arnhem aan. Wij zijn daar uitgestapt om naar Zutphen en Warnsveld te gaan.

Dat waren weer twee mooie weken in het prachtige Oostenrijk.

      Dit verslag is geschreven door Johny Craanen.

Zwitserland: "zo wit als sneeuw".

Een reis door Zwitserland in 6 dagen aangeboden door CityNightLine.                                            Hotel Chur in Chur, hotel Des Alpes in Grächen en Swiss Travel System.

Hoe het begon.

Op vrijdag 14 januari 2005 waren wij op de vakantiebeurs in Utrecht. Op deze beurs was ook Zwitserland aanwezig met een mooie stand. Via de video’s van Railaway hadden we al veel gezien van de treinen in Zwitserland dus zijn we bij de stand langs gegaan. We hebben daar een kaartje ingevuld met enkele vragen waarmee je een prijs kon winnen. We dachten, we doen maar mee, of je krijgt een prijs of je krijgt een paar mooie folders toegestuurd. Dus afwachten maar.

Op 18 januari belde de heer Peter Kauz ons op om ons te feliciteren, dat we een mooie prijs hadden gewonnen. Wij geloofden daar niets van, het zou wel een geintje van iemand geweest zijn. Maar op vrijdag kwam er een aangetekende brief aan met daarin de prijs! Een verzorgde reis door Zwitserland, een Swiss Pass eerste klas voor vier dagen, een rit met de Glacier-expres en de heen en terugreis met de CityNightLine. We hebben de heer Peter Kauz maar meteen opgebeld om hem te bedanken voor dit geschenk. We hebben hem gezegd dat we zo vlug mogelijk weg wilden gaan omdat er nu nog volop sneeuw zou liggen. Leek ons erg mooi.

Treinrit tussen Zurich en St.Niklaus

De voorbereiding.

We zijn meteen aan de gang gegaan met de reserveringen. Eerst het hotel in Chur opgebeld of we daar op 3 februari konden slapen. Dat was geen probleem. Daarna het hotel in Grächen gebeld voor de nachten van 4 en 5 februari. Dat was wel een probleem omdat op 5 februari de schoolvakantie zouden beginnen, maar 3 en 4 februari zou nog wel kunnen. Dan nog even naar Chur gebeld, daar was slapen op 2 februari ook geen probleem. Dan moesten we de nachttrein reserveren. Eerst telefonisch afspraken gemaakt en daarna een e-mail gestuurd met de gegevens. De heenweg was geen probleem en er werd voor ons een Economy Double gereserveerd voor de nacht van 1 februari maar de nacht van 5 februari werd een probleem. Om nu hiervoor het hele plan weer te veranderen vonden we niet leuk, we waren net zo leuk bezig. We hebben nog maar eens gebeld om te vragen of er nog iets anders over was, al was het nog een ruststoel in de trein. Na wat heen en weer bellen kregen we toch nog twee plaatsen in een vier persoons ligwagen. De mensen van CityNightLine hebben ons hierbij goed geholpen.

Klaar voor de korte vakantie, we hadden er zin in.



Aankomst in Zurich.

De reis van naar Zurich van dinsdag 1 op woensdag 2 februari 2005.

Om 19.58 uur zijn we uit Zutphen vertrokken naar Arnhem. In Arnhem zijn we eerst een beker koffie gaan drinken en hebben nog gezellig gebabbeld. Om 21.21 uur kwam onze trein, CNL 40319 binnen. Bij wagen 50 stond de slaapwagenconducteur bij de deur en pakte onze bagage aan en vertelde waar onze coupe was. De trein vertrok om 21.27 uur.We moesten een klein trappetje af en rechts was de slaapcoupe. Het zag er leuk uit, twee bedden boven elkaar, een kastje en een wasbak met warm en koud water. We vonden het wel krap maar we hebben lekker geslapen. Om 07.00 uur heeft de slaapwagenconducteur ons gewekt en had een kwartiertje later in de coupe naast de onze een ontbijt neergezet. Zo zagen we ook meteen dat als je de bedden had opgeklapt een twee persoon bankje tevoorschijn kwam. Zo kon je dan aan een tafeltje het ontbijt opeten. We kwamen om 08.22 uur aan in Zürich. Bij het uitstappen hebben we de slaapwagencon-ducteur bedankt voor zijn diensten. We waren in Zwitserland. Op de borden zagen we dat de trein naar Chur van 08.37 uur al aangegeven stond dus zijn we meteen doorgelopen naar dat perron. Daar stond een dubbeldekker en omdat we al deze dagen in Zwitserland met een Swiss Pass eerste klas mochten reizen zijn we boven voor het raam in een lekkere stoel gaan zitten. Even later is de trein vertrokken. We zijn Zürich uitgereden en buiten Zürich zijn we eerst een poosje langs een mooi meer gereden. De koffie kwam langs en we hebben een lekker kopje koffie genomen. In Chur kwamen we om 09.50 uur aan. Het begin zag er al goed uit.

Ons hotel in Chur, Hotel Chur.

De stad Chur, hotel Chur en Arosa-expres op woensdag 2 februari.

In Chur sneeuwde het. Er lag een goed pak sneeuw op de straten. We zijn het station uitgelopen en hebben de route op de achterkant van de folder van hotel Chur gevolgd. Eén rechte straat volgen,dan over een beek en daar rechts stond hotel Chur. In de grote hal hebben wij ons ingeschreven. We kregen de sleutel en zijn onze kamer gaan bekijken. Een mooie kamer, alles van donker hout. De badkamer zag er ook netjes uit, met een bad en douche, wc en een wastafel. In de badkamer hebben we ons eerst even opgefrist. Daarna zijn we weer naar het station terug gelopen, we wilden met de Arosa-express mee. De Arosa-express stond voor het station en zou om 11.08 uur vertrekken. Het was bijna tijd,dus zijn we meteen maar in de trein gestapt. Eerst zijn we een stuk door Chur gereden en kwamen ook nog langs ons hotel. Daarna zijn we het dal van de Plessur gevolgd en langs de stationnetjes Langwies en Litzirüthi gereden. Door tunnels, langs bergwanden en over bruggen. De mooiste brug was de brug tegenover stationnetje Langwies, een mooie grote brug met aan de onderzijde een grote boog. Net een brug op een modelspoorbaan.

De spoorbrug bij Langwies, tussen Chur en Arosa.

We zijn doorgereden tot Arosa, een wintersport plaatsje in de witte sneeuw op 1740 meter hoogte. We zijn meteen op zoek gegaan naar een vingerhoedje van Arosa maar die waren niet te vinden, jammer. Voor het station stonden paarden met koetsjes op de treinreizigers te wachten. Wij gaven de voorkeur om een mooie sneeuwwandeling te maken. Een stukje verder vonden we enkele richtingaanwijzers voor wandelaars. We zijn de route naar Litzirüthi gevolgd. Een mooie afdalende route met bordjes met o.a. Litzirüthi erop. Af en toe kwamen mensen met sleetjes ons voorbij. Onderweg hebben we op een overdekt bankje onze broodjes opgegeten en verderop kwam er een sneeuwschuiver ons voorbij. Deze haalde een laagje sneeuw van het pad weg en maakte het pad weer egaal. Toen we bij het stationnetje Litzirüthi aankwamen was de trein naar Chur net vertrokken dus zijn we maar doorgelopen naar het volgende stationnetje Langwies op 1320 meter hoogte.

Bij het stationnetje Langwies.

Dat was ook een mooi stuk. Aan het einde moesten we onder de grote boogbrug, de brug waar de Arosa-expres over heen ging, door en daarna weer omhoog klimmen. Prachtig die kleine stroompjes onder de met sneeuw bedekte bruggetjes. Vijf minuten na aankomst bij het stationnetje Langwies kwam de trein uit Arosa binnen. Nog een stukje met de trein en genieten van het besneeuwde uitzicht. Het sneeuwde nog steeds maar de sneeuw heeft ons niet gehinderd. Bij het station in Chur uitgestapt en nog door de stad Chur gewandeld. Er waren veel sneeuwploegen bezig om de straten een beetje berijdbaar te krijgen. Sneeuwschuivers en vrachtauto’s met sneeuw reden aan en af door de stad. Bij de Coop zijn we boven in het restaurant gaan zitten met een kop koffie en een lekker stuk taart. Zo hadden we een mooi uitzicht op de sneeuwopruimwerkzaamheden. Na de koffie zijn we nog even langs het station gelopen om wat te vragen over de volgende dag, de reis met de Glacier-express. De lokettist zei toen dat als het zo zou blijven sneeuwen de Glacier-express niet zou rijden. We moesten morgenvroeg eerst maar op teletekst kijken. Dat was wel goed bedoeld maar geen leuke mededeling. Vanaf dat moment hoopten we dat de sneeuwval maar op zou houden. Door de sneeuw zijn we weer naar ons hotel gegaan en hebben daar lekker gedineerd. Na een lekkere maaltijd zijn we naar onze kamer gegaan, daar nog lekker gelezen, gepuzzeld en daarna lekker gaan slapen. De eerste dag was voorbij, de sneeuw werd minder.

De Glacier-express, Grächen en hotel Des Alpes. Donderdag 3 februari.

In de Glacier-express was het goed vertoeven.

Na een goede nachtrust en een lekker ontbijt in hotel Chur hebben we onze spullen weer bij elkaar gepakt en ons uitgeschreven aan de balie van het hotel. We zijn eerst naar het station gelopen om te vragen of de Glacier-express ook zou rijden. Dezelfde lokettist van gisteren zat weer aan het loket en toen hij ons zag zei hij meteen dat er geen problemen waren en de Glacier-express dus gewoon zou rijden. Daar waren wij blij om. Onze bagage hebben we in een bagagekluis gestopt en we zijn nog Chur ingelopen. We zijn dit keer de bovenkant van Chur gaan bekijken. Door de sneeuw, het sneeuwde niet meer, zijn we naar boven gelopen. Bij een klooster, kerk en een oude toch mooie buurt, hadden we een mooi uitzicht over de stad Chur. Zo kwamen we later weer door het centrum bij het station aan, waar we op onze trein hebben gewacht. Ongeveer 10 minuten voor vertrek kwam onze trein binnen. Het eerste klas rijtuig had grote ramen en deze ramen liepen door tot aan het dak. De Glacier-express verliet om 11.15 uur het station Chur. Over deze reis kunnen we veel schrijven naar je moet zoiets gewoon zelf hebben gedaan. We begonnen op 595 meter bij Chur. Om 12.00 uur zijn we naar de restauratie gelopen, we hadden onze plaatsen al via e-mail thuis gereserveerd en hadden plaatsen aan het raam. Het was een lekkere maaltijd en leuke bediening en helemaal zo in een trein tussen de besneeuwde bergen door. Op de top van de Oberalppass (2033 meter) was het helemaal wit. Echt, het land van de witte sneeuw. Via Brig en Visp kwamen we om 16.06 uur in Sint Niklaus (1100 meter) aan. De postbus stond voor het station en vertrok meteen naar Grächen. Met de bus zijn we zón 520 meter zigzaggend geklommen en naar 25 minuten kwamen we in Grächen aan bij het postkantoor. We zijn eerst naar het VVV-kantoor gelopen om te vragen waar hotel Des Alpes was. Hun antwoord was: ”rechtdoor lopen langs de kerk, maar de carnavaloptocht is al vertrokken dus zal het onderweg wel druk zijn”. Inderdaad kwamen we de optocht onderweg tegen.

Voor ons hotel Des Alpes in Grächen kwam de optocht voorbij.

Telkens liepen we een stukje verder tot bij ons hotel, daar hebben we de rest van de optocht afgewacht. In het hotel werden we heel vriendelijk begroet. De mevrouw aan de balie feliciteerde ons meteen met onze gewonnen prijs en wenste ons fijne dagen in hotel Des Alpes. Daarna begeleidde zij ons naar onze kamer. De kamer zag er mooi en groot uit. Alles van licht hout en ook de badkamer voorzien van bad/douche, wastafel en wc, zag er goed uit. Na ons opgefrist te hebben zijn we Grächen gaan verkennen. Een leuk en gezellig toeristisch plaatsje. Op het pleintje was muziek i.v.m. carnaval en we kwamen veel skiërs tegen, welke net van de skipiste afkwamen. We zijn nog even bij de skipiste en kabelbaan gaan kijken en daarna broodjes en beleg gekocht en naar ons hotel terug gegaan. In onze kamer was een keuken en eethoek aanwezig dus konden we daar ons eten opeten. `s Avonds weer lekker gelezen, gepuzzeld en af en toe op het balkon gestaan om van het uitzicht te genieten. Om 20.00 uur koffie opgehaald beneden bij de bar en bijtijds weer onder de dekens gegaan voor de nodige nachtrust.

Aankomst bij station St.Niklaus.

Grächen, Zermatt , Gornergrat en Grächen op vrijdag 4 februari.

Om half negen zaten we, na een goede nachtrust, aan het ontbijt. De tafeltjes waren gedekt en op de tafels aan de zijkant stond alles voor een goed ontbijt. Vanuit de eetkamer hadden wij een mooi uitzicht over een deel van Grächen en hoge, met sneeuw bedekte bergen. Na het ontbijt weer naar onze kamer gegaan, onze bedden waren al opgemaakt. Daar onze wandelschoenen en jassen aangetrokken en vertrokken naar de postbus. De postbus vertrok op 10.20 uur, dus konden we vooraf nog even een vingerhoedje van Grächen en een goede zonnebril kopen. Na weer een mooie rit naar beneden kwamen we om kwart voor 11 in Sint Niklaus aan. Vijf minuten later zijn we weer via een mooie treinreis vertrokken naar Zermatt aan het einde van de spoorlijn van de Glacier-expres waar we om 11.24 uur aankwamen.. Vanuit het station zijn we meteen naar de overzijde gelopen naar het station van de Gornergrat-bahn. Aan het loket een retourtje Zermatt - Gornergrat gekocht en naar het gereedstaande treintje gelopen en ingestapt. We waren niet de enige, het treintje zat behoorlijk vol met mensen die gingen wandelen en skiën. Onderweg zag je aan alle kanten skiërs voorbij gaan en de trein stopte onderweg een paar keer om wandelaars en skiërs uit te laten stappen. Boven zijn we uitgestapt en zijn eerst naar het restaurant gegaan om warm te eten.

Zicht op de Matterhorn vanaf de Gornegrat bij Zermatt. 

Eten opgehaald in het zelfbedieningsrestaurant en op het terras met uitzicht op de Matterhorn ons eten opgegeten. Daarna zijn we nog hoger geklommen om nog een mooier uitzicht te hebben. Dat 3089 meter hoog is, kon je wel merken, het klimmen ging hier behoorlijk zwaar maar het was wel de moeite waard. Na 10 minuten weer naar beneden gegaan en bij het stationnetje nog een vingerhoedje van de Gornergrat gekocht. Nog wat foto’s gemaakt en weer met het treintje naar beneden en genoten van het uitzicht. Beneden zijn we een wandeling door Zermatt gaan maken en hebben daar weer lekker koffie gedronken en een stuk, door het huis, zelf gebakken stuk taart gegeten. In Zermatt kom je ook alleen maar toeristen tegen maar het is er gezellig en als je de uitgaansgelegenheden ziet is het `s avonds ook gezellig. Vanuit het station Zermatt weer met de trein en postbus weer terug gegaan naar Grächen. Daar nog wat rondgelopen, eten voor de avond gekocht een naar het hotel gegaan. De avond was weer hetzelfde als gisteravond.

De Gornegratbahn is bijna boven.

Golden Pass Panoramic Line, Bern en Basel op zaterdag 5 februari 2005.

Om 07.30 ging de wekker af. We hadden lekker geslapen. Na een lekker en goed ontbijt zijn we onze spullen bij elkaar gaan pakken en hebben beneden afscheid genomen van het hotelpersoneel. Onze bus ging om 08.55 naar Brig. Het leek ons leuk om een stuk met de bus te reizen. Het was ook leuk, want nu zagen we de trein langs de bergwand rijden, waar we anders in zouden zitten. In Brig stopten we voor het station naast de Glacier-express. Omdat we op de EC-trein naar Montreux wilden wachten hebben we eerst in de restauratie koffie gedronken. Om 11.53 kwamen we in Montreux (395 meter) aan en hebben daar een broodje gegeten. We zijn om 12.45 vertrokken met de Golden Pass Line Panoramic via Zweisimmen naar Spiez. Weer een trein met panoramaramen, mooie uitzichten en veel witte sneeuw. Eerst gestegen naar de Jaman pass / tunnel (1112 meter) en daarna over de Saanenmöser pass (1274 meter). We moesten in Zweisimmen overstapen op een andere trein. In de eerste klas lounge hebben we vanuit een tweezits leren bankje onder genot van een kopje koffie wederom genoten van het uitzicht. In Spiez overgestapt naar Bern, waar wij om 15.54 uur zijn aangekomen. In Bern zijn we even de stad in geweest, wat winkelstraten door gelopen, gebouwen bekeken en enkele foto’s gemaakt.

De GoldenPas trein naar Spiez.

De winkels waren al gesloten dus zijn wij weer om 17.04 uur naar Basel vertrokken. Daar kwamen wij om 17.59 uur aan. In het station hebben we gegeten en we zijn nog even in Basel wat gaan drinken. Daarna hebben wij een wachtlokaaltje opgezocht op het perron, koffie gehaald en nog een tijdje gelezen. Onze trein de CityNightLine moest om 22.07 uur vertrekken. Nadat de trein binnen was hebben wij onze couchette opgezocht, bedden opgemaakt en zijn we gaan slapen. Dat lukte best wel, na weer zo`n dag vol met gedane indrukken.

Bern, zicht vanaf de brug.

CityNightLine, Arnhem en Zutphen op zondag 6 februari.

Om 07.30 uur zijn we opgestaan. We hadden goed geslapen. De trein reed om 08.23 Arnhem binnen. Op het station meteen koffie gehaald en om 08.41 met de sneltrein naar Zutphen vertrokken. Toen we met de trein langs de Postbank reden, het heuvelachtige bosgebied bij Rheden, dachten wij, Nederland heeft ook mooie plekken maar het is niet het land van de witte sneeuw. 

Dat is Zwitserland, zo wit als sneeuw !

      Dit verslag is geschreven door Johny Craanen.