Reisverslag van de vakantie in Achenkirch bij de Achensee in Oostenrijk in juni 2008.

Zondag 1 juni: Hoe het begon.

`s Middags zijn wij naar het station in Assen gebracht met een auto, zodat wij niet met de koffers hoefden te sjouwen. Vanuit Assen de trein naar Utrecht genomen om bij Esther de avond en nacht door te brengen.

Maandag 2 juni: De reis naar Oostenrijk.

Vanmorgen zijn wij, Esther, Gonnie en ik, om half acht met de ICE van Utrecht naar München gereden. We moesten alleen in Frankfuurt overstappen op hetzelfde perron. Van München naar Lenggries zijn we met de B.O.B. gegaan. In Lenggries werden wij opgehaald door Leonhard Kern, de eigenaar van ons vakantiehuis “Haus Karoline” in Achenkirch. We kwamen om half zes aan bij ”Haus Karoline” aan en hebben boodschappen gedaan en daarna gegeten. Na het eten zijn we een stukje langs de Achensee gelopen en op tijd naar bed gegaan.

Dinsdag 3 juni: De eerste dag in Achenkirch.

Na een fijne nachtrust zijn we uitgerust opgestaan. We wilden vandaag een ronde om Achenkirch maken en dan bedoel ik een echte ronde. Dus via de paden in de bergen rond Achenkirch. Voor het ontbijt zijn Gonnie en Esther broodjes en vleeswaren gaan kopen voor het ontbijt en voor tussen de middag. Na het ontbijt zijn wij meteen vertrokken. Eerst laag dan weer hoog boven het plaatsje met vele mooie uitzichten over het gebied. Toen we aan de noordkant van Achenkirch kwamen hebben wij besloten om de wandeling te veranderen en naar Steinberg te lopen. Hier zaten wat stevige klimmetjes in. Op een moment dat wij helemaal geen pad meer zagen hebben wij ons dwars door het bos, zo`n 300 meter naar beneden laten zakken. Spannend maar niet iets wat je elke dag moet doen. Voor de kenners: wij zijn dus rond de Hinterunutz gelopen naar Steinberg. Bij aankomst in Steinberg moesten wij een ruim uur wachten op de bus naar Achental. Nadat wij koffie gedronken hadden zijn wij met de bus meegegaan. Onze buschauffeur wilde nog bloemen voor thuis hebben en dus zijn wij onderweg een paar keer gestopt om bloemen langs de kant van de weg te plukken (kan zoiets ook in Nederland, hier wel.) In Achental moesten we normaal overstappen op de bus naar Achenkirch, maar omdat onze chauffeur daarna naar de garage moest heeft hij ons voor de deur von ons vakantiehuis afgezet. Ondanks de voorspellingen van slecht weer hebben wij een prachtige dag gehad en geen druppel regen.

Woensdag 4 juni: We waren in de wolken bij de Gernalm.

De weersvoorspellingen voor vandaag waren gisteravond ronduit slecht, regen en onweer. Toen wij vanmorgen naar buiten keken zagen wij wel laaghangende bewolking maar de regen was gestopt. Na het ontbijt zijn wij op de bus richting Maurach en Pertisau gestapt. Wij zijn in Pertisau uitgestapt om een wandeling te maken naar de Gernalm, ongeveer 7 km heen en 7 km terug. Eerst een behoorlijke klim via een smal pad naar de langeafstandsroute 233 de Seebergsteig. Dit lange, smalle pad hebben wij gevolgd, met laag hangende wolken, via de Pletzachalm naar de Gernalm. Het eerste stuk langs een bergwand en het tweede stuk tussen de bergen door. Bij de Gernalm hebben wij gegeten en hebben daar nog wat rond gekeken. Daarna zijn wij weer teruggelopen langs de weg tot bij de Sennhütte, waar wij koffie hebben gedronken. Daarna via een beneden pad langs enkele dammen naar Pertisau terug. Toen de bus weer genomen naar Achenkirch. Weer een mooie wandeldag, hadden wij eigenlijk niet verwacht. Vanavond is het weer gaan regenen maar nu zijn wij lekker thuis

Donderdag 5 juni: De waterval bij Achenkirch.

Vandaag zijn wij in de buurt gebleven en hebben twee watervallen bezocht. Vanmorgen zijn we van uit ons vakantiehuis in oostelijke richting gelopen naar de bergrand. Vandaar een paar honderd meter over een pad met grote en kleine stenen gelopen naar de Kranzwasserfall. Het zijn eigenlijk twee watervallen die bij elkaar komen. Veel lawaai en erg mooi. Na de foto- en filmsessie zijn we weer naar huis gelopen om een broodje te eten. `s Middags zijn we met de bus naar Achenseehof gegaan, daar is ook de aanlegplaats van de rondvaartboot. Vandaar zijn wij naar de Seehof wasserfall gelopen. Niet zo mooi als vorig jaar, minder water. We zijn daarna gaan stijgen via een smal pad naar een mooi uitzichtpunt. We hadden daar een goed zicht over de Achensee, Gaisalm en Achenkirch. Toen we weer beneden waren zijn we naar de Achensee gelopen en langs de Achensee naar Achenkirch gegaan. We zaten ook vandaag met veel lage bewolking dus dan weer wat nattigheid en dan weer droog. We hopen dat het morgen weer een mooie dag wordt maar daar schrijf ik morgen wel weer over.

Vrijdag 6 juni: De Wolfsklamm door en terug naar Stands bij Jenbach.

Ondanks het slechte weer zijn wij vanmorgen toch op de bus gestapt om via Maurach (975) naar Jenbach (563) te gaan. (De getallen in dit verslag die tussen haakjes staan zijn de hoogtemeters). Dat is normaal een erg mooie route maar met de regen is alles een beetje triest. De boeren hier in Tirol hebben vier weken geen regen gehad, dus die zijn wel blij maar voor ons hoeft dat niet. Daarna met de trein en na 5 minuten waren wij in Stans. Vanaf het station gelopen naar de andere kant van Stans, het regende toen niet meer zo hard, waar we bij de onderkant van de Wolfsklamm aankwamen. De Wolfsklamm: het begint met een brede rivier, die uit een smalle kloof komt. Via een omhoog lopend bospad kom je bij uitgehouwen paden en houten trappen die rakelings langs de rotswand lopen. Je volgt omhoog lopend, via 354 treden, de kolkende rivier. Ook ga je over houten bruggetjes over de watervalletjes en stroomversnellingen. Regelmatig kom je een bankje tegen zodat je op die plaats even kan uitrusten en genieten van al dat moois. Een adembenemend gezicht. Na dit alles zijn we verder gaan steigen via een breed pad, en over de mooie brug die over de wild stromende Wildbach gaat. Daarna verder geklommen tot de Wallfahrtskirche op de St.Georgenberg. We hadden inclusief de Wolfsklamm weer 350 mtr. geklommen. Omdat er nog veel laaghangende bewolking was konden wij niet van het uitzicht genieten. We hebben ons broodje gegeten en zijn weer naar beneden gegaan via een breed bospad naar het station van Stans. Onderweg werd het weer steeds mooier en warmer. Toen we later in de bus naar boven reden regende het weer, jammer, maar we hebben toch een mooie dag gehad.

Zaterdag 7 juni: Door het Oberautal van Achenkirch.

Vanmorgen is Esther vertrokken naar Nederland, haar vakantieweek zat er op. Jammer, want wij hebben met ons drieën heerlijk gewandeld en een leuke week gehad. Vanmiddag zijn wij door het Oberautal gelopen, een lang slingerend breed pad van ongeveer 5 km. Van uit Achenkirch hebben wij de borden Oberautal gevolgd en net buiten Achenkirch werden wij al getrakteerd op een mooie waterval, De Stodswasserfall. Na wat foto`s gemaakt te hebben zijn we het pad gevolgd langs de Oberaubach, een snel stromende beek. We liepen zo verder tussen de bergen Christlumkopf en Seekarspitze met vele uitstekende rotsen. Toen wij bij de Schrambachalm aankwamen, een leuk klein hutje, hebben we daar een tijdje gezeten op één van de bankjes voor het hutje. Van hieruit kon je nog klimmen naar de Kaserstattalm, maar dat houden we voor een andere keer. Wij zijn weer terug gelopen via dezelfde route naar Achenkirch. Het zelfde pad, maar toch weer van de andere kant bekeken, zodat wij weer andere stukken natuur zagen. Toen wij weer langs de waterval liepen stroomde de waterval een stuk harder, alsof er een extra kraan was open gezet. Erg mooi allemaal. Toen wij later weer op het balkon van ons vakantiehuis zaten kwamen de koeien voor ons langs, deze kwamen, zoals elke namiddag, van het land. Ze lopen dan gewoon over de weg naar de stal toe. Vinden ze hier heel gewoon.

Zondag 8 juni: Wandeling naar de Adlerhorst en Zöhreralm.

Vandaag wat later begonnen met onze wandeling. Het weer zag er goed uit dus maar weer een bergwandeling maar niet zo ver van huis weg. Wij zijn eerst in de richting van de kerk gelopen en daar onder de weg door naar de oude kabel- en bobsleebaan Sonnhang (934), welke niet meer wordt gebruikt. Vandaar via een breed pad naar boven gelopen naar Jausenstation Adlerhorst (1230). Een Jausenstation is een soort restaurant in de bergen waar je een beperkt aantal dingen kunt krijgen. De bevoorrading gebeurt meestal met een helikopter met de goederen in een groot net eronder. We hadden daar ondanks de bewolking een mooi uitzicht over Achenkirch. Achter de Adlerhorst zijn we een smal omhoog lopend paadje opgegaan richting De Zöhreralm. Eerst behoorlijk klimmen en daarna een mooi bergpad langs de Hinterunnütz met weer mooie uitzichten. Bij De Zöhreralm (1334) konden we kiezen tussen een smal bospad behoorlijk steil naar beneden of een brede bosweg omlaag maar dan geleidelijker. Wij hebben voor het laatste gekozen omdat het erg bewolkt werd en als het regent, dan worden de bospaadjes snel glad. Onderweg ging het inderdaad regenen, dus zijn we in een observatiehutje ons broodje gaan opeten. Daarna hebben wij onze regencape aangetrokken zodat wij en onze rugzakken niet nat werden. Zo zijn wij weer naar ons vakantiehuis gelopen. De tocht was weer mooi en bij thuiskomst ging de zon weer schijnen.

Maandag 9 juni: De Kaiser Maximilian Rast.

Gisteren de noordoost kant, vandaag de zuidoost kant van Achenkirch. We zijn eerst met de bus naar Achenseehof gegaan. Achenseehof ligt aan de oostkant van de Achensee en is een aanlegplaats voor de rondvaartboot. We hebben eerst de bordjes richting Köglalm gevolgd. Via een breed pad kwamen wij bij een bruggetje waar wij een beekje zijn overgestoken. We kwamen toen in een prachtig natuurgebied, waar wij via een smal paadje omhoog zijn geklommen. Zigzaggend door dit gebied gelopen langs de Pitzkopf. Bij Pitzmoos zijn wij linksaf gegaan via de Klaustalgraben met mooie uitzichten over de Achensee. Toen kwamen wij bij de Kaiser Maximilan Rast, een prachtig stukje natuur om een meertje heen. We zijn daar nog iets hoger geklommen en zagen daar een tafeltje en twee bankjes ook weer met een uitzicht over het Achenseegebied. Daar zijn wij gaan zitten om ons broodje op te eten. Daarna hebben wij een smal en steil pad naar beneden gevolgd, via watervalletjes, boomstammetjes en stenen. Dit pad kwam weer uit bij de Achensee bij hotel Fischerwirt. Van daar zijn we weer naar huis gelopen. Een dag vol zon, zweten en genieten. De tweede week van onze vakantie is begonnen.

Dinsdag 10 juni: Om de Bärenkopf heen.

Vanmorgen vroeg met de bus naar Maurach gegaan, omdat in de loop van de middag weer onweer werd voorspeld. In Maurach overgestapt in de richting Pertisau en uitgestapt bij restaurant St.Hubertus (930) aan de Achensee. Vandaar eerst omhoog tussen de koeien door naar een hoger gelegen pad en dit pad omhoog gevolgd rond om de Zwölferkopf met mooie uitzichten over Pertisau en de Achensee. Aan de westkant van de Zwölferkopf moesten we door twee tunneltjes en hadden daar een mooi uitzicht over het achterland van Pertisau. Na een tijdje klimmen kwamen wij bij het Jausenstation Bärenbadalm (1457) aan. Omdat wij onderweg al koffie hadden gedronken zijn wij doorgegaan. We hebben onze route klimmend vervolgd via smalle bergpaden en via stenen, wortels van bomen en trappetjes om de Bärenkopf heen. Uiteindelijk kwamen wij boven bij de Weissenbachsattel (1695) aan, waar wij prachtige vergezichten hadden over Jenbach en het Zillertal. Wat hebben wij daar genoten, prachtig. Na een poosje zijn wij weer gezakt naar het Jausenstation Weissenbachalm (1607) waar wij even lekker gezeten hebben met koffie en koek. Daarna zijn we weer verder gegaan met de afdaling. Via Jausenstation Weissenbach hütte zijn we een breed pad met steentjes gevolgd en via vele haarspeldbochten moesten wij toen z’on 677 meter zakken. In de buurt van Maurach hoorden wij het al rommelen van de onweer, dat was wel logisch omdat het de hele dag al erg warm was geweest. In Maurach hebben wij op een bankje ons broodje opgegeten en zijn daarna naar de bushalte gelopen en hebben op de bus gewacht. Vanuit de bus zagen wij de bliksemschichten boven de bergen en het regende. Bij het uitstappen in Achenkirch was het alweer droog en thuis na een douche, twee koppen koffie en het bekijken van de foto`s waren wij erg tevreden over deze dag. De voorspellingen voor de komende dagen zijn niet zo mooi maar we moeten er dan maar wat van maken. Maar dat zien we morgen dan wel weer.

Woensdag 11 juni: Ruhetag.

Omdat de voorspellingen niet zo goed waren wilden wij het rustig aan doen. Gewoon ergens lekker koffie drinken en heerlijk genieten. We hadden hiervoor restaurant Bergkristall in de buurt van Maurach uitgekozen. Een restaurant met een gezellig terras en een mooi uitzicht over Pertisau en de Achensee. Het is ongeveer 8 km. van Achenkirch maar je kan er komen door een voet- fietspad te volgen langs de oostkant van de Achensee. Een wandeling langs de Achensee is nooit een straf omdat het een prachtig meer is. Dus genoeg te zien tijdens de wandeling. Toen wij het bord van restaurant Bergkristall zagen moesten wij nog een klein stukje klimmen maar daarna zagen wij het restaurant liggen langs de verkeersweg van Maurach naar Achenkirch. We hebben een mooi plaatsje op het terras gezocht en hebben de bestelling gedaan. Genietend van het uitzicht hebben wij de koffie en sachertorte tot ons genomen en daarna nog een tweede koffie. Daarna zijn wij weer naar beneden gegaan en terug gelopen naar camping Schwarzenau, ongeveer 4 km. verder. Vandaar de bus naar Achenkirch genomen en ons verder thuis vermaakt. Het weer viel onderweg wel mee. Twee keer een buitje en een beetje zon. Echt een dag om rustig aan te doen.

Donderdag 12 juni: De Mariensteig.

De Mariensteig is een pad van Achenkirch naar Pertisau via de bergwand. Vanaf Haus Karoline zijn wij naar de noordkant van de Achensee gelopen en via Seewinkel naar het begin van de Mariensteig. De Mariensteig bestaat uit twee delen, het eerste van Achenkirch naar Jausenstation Gaisalm en het tweede deel van Gaisalm naar Pertisau. Het eerste deel gaat via een smal paadje, slingerend langs de bergwand, de ene keer vlak boven de Achensee en even later loop je 30 meter daar boven. Dus klimmen en dalen over paadjes, uitgehouwen trappen en rotsblokken. Vooral verrassend als je om een rotsblok loopt en je ziet opeens een waterval voor je of je moet plotseling steil naar beneden. Het is wel uitkijken maar ook erg spannend. Hier wordt ook gezegd dat als je bij de Achensee bent geweest je de Mariensteig gelopen moet hebben. Je moet het niet erg vinden om nat te worden want regelmatig kom je watervalletjes tegen en daar moet je wel onderdoor. Dan zijn er ook mensen die de route in omgekeerde volgorde doen en je moeten passeren, dat is vaak elkaar ruimte geven en nog wel eens spannend. Als je het Jausenstation voorbij bent is het éérste deel van dit stuk hetzelfde als het vorige en daarna wordt het wat vlakker. De laatste kilometer noemen ze de “promenade” van Pertisau omdat het een mooi slingerend breed pad langs de Achensee is waar veel mensen uit Pertisau `s avonds even een stukje gaan lopen. Ondanks de voorspellingen was het vandaag droog gebleven en als de zon door kwam was het lekker warm. Weer een mooie dag voorbij.

Vrijdag 13 juni: Rondom “Annakirchl”.

Vannacht en vanmorgen regen, dus vanmorgen na het ontbijt eerst rustig koffie drinken, lezen, breien en met de laptop bezig zijn. Vanmiddag een rondwandeling door en om Achenkirch gemaakt. Het was eerst wel koud maar toen de zon erbij kwam was het zo weer een stuk warmer. Achenkirch is van de Achensee in het zuiden t/m. Achental in het noorden ongeveer 6 km. lang en ligt op 916 meter hoogte. De gemeente Achenkirch is ongeveer 14 km. lang van de Achensee tot aan de Bayerische grens. De “Annakirchl” een mooi wit kerkje, is gebouwd in 1670 en ligt op een heuvel midden in Achenkirch. Vroeger werd er in en om Achenkirch veel gedaan aan houtwerkzaamheden, visserij, handwerken en smeedwerk, nu is het een vakantiegemeente, zowel in de winter als de zomer. Ons vakantiehuis heet “Haus Karoline” en staat in het zuiden van Achenkirch op 10 minuten loopafstand van de Achensee. Een avondwandeling naar de Achensee is altijd wel gezellig en je komt verschillende hotels en restaurants tegen. Vanavond was het mooi buiten met een zonnetje op de bergen tegenover ons vakantiehuis. We maken er weer een leuke avond van.

Zaterdag 14 juni: Beklimming de Rofan en dalen vanaf de Dalfazalm.

Het weer zag er vanmorgen goed uit en vannacht had het ook niet geregend. Mooi een reden om weer een berg te beklimmen. We zijn met de bus naar Maurach gereden en uitgestapt onder aan de kabelbaan. Vandaar door een deel van Maurach (956) naar boven gelopen en daarna via een smal paadje tot de houten brug waar je kon kiezen uit twee routes naar de Erfurter Hütte boven op de Rofan. Een breed pad richting Buchauer Alm of een smal paadje langs een snel stromend beekje. Het brede pad hebben wij al eerder gelopen dus nu het smalle pad, route 401. Dit pad, een vrij steil pad, eerst over steentjes en boomwortels en later over rotsblokken, stromende beekjes en zigzag paadjes, we kwamen steeds hoger. Tot bij de Mauritzer Rasthütte hadden wij 444 meter geklommen. De paden werden steeds ruwer en steiler maar de uitzichten werden ook steeds mooier. We moesten nog 450 meter klimmen tot Erfurter Hütte dus hebben wij eerst onze koffie gedronken op een rotsblok en later nog onze soep op gegeten. Wij nemen bij elke wandeling twee thermoskannen met heet water mee en oploskoffie, soep, 4 flesjes koud water, pakje karnemelk, broodjes, en niet te vergeten de verbandmiddelen. Met daarbij nog de zitmatjes, regencapes en kaarten, het weegt wel wat maar je moet altijd rekening houden met onverwachtse gebeurtenissen. We waren blij dat we de vlag zagen van het Jausenstation boven op de Rofan, we waren bek af en het werd steeds kouder.

Maar boven was het ook erg mooi dus waren wij de beklimming gauw vergeten al bleef het wel koud. We hebben wat rond gekeken, enkele foto’s gemaakt en daarna ons broodje opgegeten en zijn daarna route 413 gaan volgen richting Dalfazalm, de Enzianweg. Een mooi op en neer pad van ongeveer 4 km. lang over de Durrawand. Bij de Dalfazhütte hebben wij koffie gedronken met wat lekkers erbij, dat hadden wij toch wel verdiend. Na een half uurtje zijn we begonnen met de afdaling in de richting van Buchau. Dat is 862 meter zakken via een smal zigzaggend paadje met een mooi uitzicht op de Achensee. Naarmate wij lager kwamen werd het minder koud. Ook kwamen wij langs de Dalfazer Wasserfall, wat wel een heel mooi gezicht was en waar we even hebben gezeten. Vanuit Buchau zijn wij weer met de bus naar Achenkirch gereden. Moe maar ook voldaan zijn we thuis gekomen, morgen mooi een rustdag.

Zondag 15 juni: Rustdag in Jenbach.

Het was vandaag zondag en wij zijn dan gewend om naar de kerk te gaan. Met de vakantie willen wij dat ook doen maar het is wel eens moeilijk. De mensen die hier in de omgeving van de Achensee wonen, maar misschien geldt dat voor heel Tirol, zijn over het algemeen Rooms Katholiek. Elke plaats in ons gebied heeft één of meer Rooms Katholieke kerken en de Evangelische kerk heeft er één in Pertisau en één in Jenbach. Vorige week zijn wij bij de kerk in Pertisau gaan kijken maar deze kerk wordt alleen gebruikt in juli en augustus. Dus vanmorgen met de bus naar Maurach, daar overgestapt en de bus naar Jenbach genomen. Vanaf het busstation gelopen naar de Evangelische Pfarrgemeinde, een Evangelisch-Lutherse Kerk die nog helemaal leeg was. Ook hier komen de meeste kerkbezoekers op het laatste moment de kerk binnen. Om half elf begon de dienst en de inhoud was gelijk aan onze diensten, alleen natuurlijk in het Duits. Maar wel goed verstaanbaar Duits, wat je niet altijd bij de Oostenrijker meemaakt. Wij voelden ons erg betrokken bij deze dienst en wij hebben ons voor volgende week zondag weer vrij gemaakt. Wij hoorden dat er op zondag 29 juni een kerkdienst van deze kerk wordt gehouden bij Achenseehof in een kapelletje aan de Achensee. Voor ons lekker dichtbij. Na de dienst nog even met de dominee gesproken en weer de terugreis gemaakt naar Achenkirch. De hele morgen hadden wij een lekker zonnetje maar in de loop van de middag is het gaan regenen. We zijn lekker in huis gebleven en hebben onze rustdag voortgezet.

Maandag 16 juni: Weissenbachklamm en de Rodelhütte.

Het zou vandaag een droge dag blijven dus er maar weer op uit gegaan. Vandaag het stuk tussen Maurach en Jenbach, een mooi bosrijk gebied met veel diepe kloven. Eerst met de bus naar Maurach en gelopen tot de bosrand van Lärchenwiese, een wijk van Maurach. Vandaar borden gevolgd richting Weissenbachklamm en de Jenbacher Rodelhütte. Na 10 minuten zagen wij beneden een speeltuin met een indianendorp en vandaar moesten wij weer klimmen tot boven op de Weissenbachklamm, waar we behoorlijk wat water naar beneden zagen vallen. Weer bordje gevolgd naar Rodelhütte. Eerst een smal paadje omhoog en daarna alsmaar naar beneden, een mooi slingerend paadje met links een steile afgrond. Na een poosje kwamen wij bij een breed pad waar wij linksaf moesten. Daar stond een bankje waar we onze koffie hebben gedronken. Het was daar stil, alleen hoorde je daar de vogels, het leek wel een grote vogelvolière. Hier merkten we wat van de lage bewolking want we werden een beetje nat. Na een kwartiertje zijn we weer verder gegaan via het brede pad tot de Jenbacher Rodelhütte. Er was een Jausenstation en een rodelhut, waar vandaan de mensen `s winters in de sneeuw op sleetjes naar beneden glijden. We konden toen kiezen, of naar beneden naar Jenbach lopen en met de bus weer terug naar Maurach of een stukje terug lopen en door een kloof weer naar Maurach. Voor het laatste hebben wij gekozen. Een stukje terug gelopen en een steil breed pad naar beneden tot bij de weg Jenbach- Maurach. Daar 40 meter langs gelopen en weer het bos ingegaan. Hier was het weer droog en de zon kwam er door. Een steil oplopend pad gevolgd tot weer bij de speeltuin met indianendorp. Daar zagen we een overdekt tafeltje en bankjes en hebben onze broodjes op gegeten. Na een half uurtje nog even geklommen tot Maurach en vandaar weer met de bus naar Achenkirch. Het is verder droog gebleven. We willen toch wel wat warmer weer hebben om eens lekker in de zon te zitten of op de Achensee te varen. We wachten af, de eerste helft van onze vakantie zit erop.

Dinsdag 17 juni: Regen, wolken en koud.

Achenkirch en omgeving is erg mooi, dat heb ik al vaak geschreven. Alleen het moet niet de hele dag regenen. Vanaf vanmorgen hangt er een wolkensluier boven het gebied, het blijft regenen en het is koud. Als het nog droog wordt gaan we er wel even uit, dus wachten wij het maar even af. Vandaag dus misschien: "Wandeling bij de Achensee". P.S. Wij zijn erg tevreden over onze wandelingen die we hebben gemaakt, ze waren allemaal erg mooi, en dat mogen wij niet vergeten!

Woensdag 18 juni: Holzermahdsteig.

Toen we vanmorgen opstonden regende het, zoals het de hele nacht geregend had. We hebben vanmorgen maar een rondje Christlum gelopen en zijn daarna koffie gaan drinken. We hadden als tekst al klaar: regen, wolken, deel 2. Maar toen wij aan de koffie waren klaarde het op en zijn we met de bus naar Steinberg gegaan en hebben daar een prachtige wandeling gemaakt, de “Holzermahdsteig”. Wij zijn uitgestapt in Steinberg, één halte voor de Rofankabelbaan en het gele bordje Holzermahdsteig gaan volgen. Eerst heel hoog over een bergwand via een smal paadje. Na een poosje zagen wij een hele diepe kloof met een snelstromende rivier, die ontstaat door allemaal watervallen. Later zakten wij helemaal naar beneden in dat dal en konden boven weer die bergwand zien. Beneden zijn wij via een bruggetje het water overgestoken en moesten weer behoorlijk stijgen via een smal pad. Dit pad, Holzermahdweg, hebben we een tijdje gevolgd, boven op de berg en daarna weer zakkend tot een breed pad. Dit was een mooi pad, aan weerskanten staken de bergen en rotsen omhoog . We moesten ook nog door een tunnel, deze was uitgehakt in een berg. We zijn het pad, de Rofanstrasse, tussen de rotsen blijven volgen met naast ons steeds het stromend water, dat via dammetjes naar beneden stroomde. Aan het einde van de Rofanstrasse zijn we route 401 naar Steinberg gaan volgen tot de bushalte. Het was weer een mooie middag met regelmatig de zon, de jassen konden weer uit.

Donderdag 19 juni: De Moosenalm boven op de Christlum.

Met de zon in onze rug liepen wij ongeveer 2½ kilometer door het Unterautal tot dat wij bij Unteraubach (1018) een geel bordje zagen met Moosenalm erop. We moesten eerst een bruggetje over met daaronder een snel stromend beekje. We zagen al meteen dat het een vrij steile klim zou worden dus zijn we eerst op een bankje gaan zitten om een beker koffie te drinken. Het was ook koffietijd en voor koffiedrinken (vocht) nemen we altijd de tijd. Na de koffie zijn wij het bruggetje overgestoken en aan de klim begonnen. Inderdaad was er geen plaats om koffie te drinken het liep constant via smalle paadjes naar boven en soms moest je de paadjes gewoon zoeken. Dan zag je weer een steen met de rood-wit-rode verf dan weer een rode stip op een boom, zo wist je dat het de goede route was. Aan de ene kant is het erg zwaar maar je geniet er wel van. Elke keer andere uitzichten en steeds andere belevenissen. Na goed 2½ uur kwamen wij bij de Moosenalm (1530) aan. Daar lagen rioolbuizen die wij goed konden gebruiken als banken en daar hebben wij ons broodje gegeten. We zaten daar boven op de Christlum, de berg achter ons vakantiehuis, heerlijk in de zon. Omdat de zon was gedraaid hadden we de afdaling ook de zon in de rug of aan de zijkant. Bij de afdaling hadden we zicht op Achenkirch en de Achensee. Halverwege hebben wij nog een poosje gezeten op een bankje om nog een beker koffie te drinken en uit te rusten. Daarna weer doorgelopen naar Achenkirch en Haus Karoline. Na een ijsje, een lekkere douche, zijn wij op het balkon gaan zitten om lekker na te genieten van het uitzicht en natuurlijk van de zon, die hadden wij de laatste tijd gemist. Heerlijk, heerlijk.

Vrijdag 20 juni: De top van de Hochplatte.

Toen wij de deur uitgingen scheen de zon al volop. Het doel van vandaag was de Seewaldhütte en dat was weer een stevige klim. Eerst langs de voet van de Christlum (934) en daar de Jägersteig opgeklommen, een smal stijgend paadje, dus behoorlijk zweten. Zo zie je weer dat zweten en genieten samen kunnen gaan. Daarna via een breed pad naar boven via Bründlalm en Jochalm naar de Seewaldhütte (1582). Halverwege heerlijk in de zon onze koffie gedronken met zicht op de Achensee. Toen we langs de Seewaldhütte liepen en daarboven op de top van de berg het kruis zagen wilden wij ook daar naar toe. Eerst geklommen tot bij een hutje met bank, waar we eerst ons broodje hebben opgegeten. Na een goede rustpauze zijn wij verder geklommen naar de top, de Hochplatte (1815), een prachtige klim met mooie uitzichten over het hele gebied. Na wat foto’s te hebben gemaakt zijn wij weer aan de afdaling begonnen naar de Seewaldhütte een Jausenstation op deze berg. We hebben daar een grote pot koffie besteld en een paar lekkere koeken. We hebben daar een tijdje gezeten, leuke gesprekken gehad met gasten en eigenaar, genoten van de koffie en waar krijg je 4 bekers koffie + koek voor € 6,00. Daar dus! Na een tijdje zijn wij weer opgestapt voor de afdaling via de Jochalm en nu de Feichtenalm naar Achenkirch. Tussen de Jochalm en de Feichtenalm hadden wij nog een behoorlijk steile afdaling door een dicht bos. Bij de Feichtenalm moesten we onze weg tussen de koeien door vinden. We maken alweer vrienden, want de koeien gaan bij onze aankomst uit elkaar zodat wij er tussendoor kunnen lopen. Vanmorgen zijn we om 10 uur de deur uitgegaan en om half zes kwamen we weer thuis. Een volle dag maar dat kan met dit weer, omdat er geen onweer werd verwacht.

Zaterdag 21 juni: Een dag zonder wandelschoenen.

Vanmorgen na het ontbijt eerst boodschappen gedaan en na de koffie met de bus naar Buchau bij Maurach gegaan. Daar vandaan gelopen lang de Achensee tot we een bankje gevonden hadden met een mooi uitzicht naar Pertisau. Daar een goed uur in de zon gezeten en gelezen, gekeken en gegeten. Vandaar gelopen naar camping Schwarzenau om op een terrasje in de zon te genieten van de koffie met een uitzicht op de Achensee. Na anderhalf uur weer verder gelopen en voorbij Achenseehof nog een keer gezeten langs de Achensee. Daar waren zeilwedstrijden eerst voor ouderen en later voor jongeren. Aan het einde van de middag waren we weer thuis. Heerlijk, al die zon. Even de foto`s sorteren, opfrissen en dan gaan we eten bij Geisler een hotel vlak bij ons in de buurt. Vanavond is het “Sonnewende”. Op de hoge bergtoppen worden dan vuren ontstoken omdat het de langste dag is.

Zondag 22 juni: Een zondag in Tirol.

Vanmorgen met de bus via Maurach naar Jenbach gereden. Het stuk tussen Achenkirch en Maurach gaat geheel langs de Achensee. Het stuk van Maurach naar Jenbach gaat via verschillende haarspeldbochten over een drukke weg, ongeveer 400 meter omlaag. Dan kijk je in het dal van Jenbach, dan weer het Zillertal in. Nadat wij bij het station koffie hadden gedronken zijn we naar onze kerk gaan lopen, de Evangelisch Erlöserkirche (Verlossingkerk). Vanaf het station ongeveer 20 minuten lopen door het centrum. Wij waren vandaag niet de eersten en na ons kwam er nog een hele groep binnen. Toen de kerkdienst begon waren wij samen met ongeveer 80 andere christenen dus duidelijk meer dan vorige zondag, toen 21 personen. Nu was er een grote groep overgekomen uit het Zillertal. Wij hebben weer leuke gesprekken gehad, er werd medeleven betoond omdat Nederland gisteren had verloren met het EK-voetbal. Verder een fijne kerkdienst gehad. Daarna teruggelopen naar de bushalte en met de bus weer naar Achenkirch vertrokken. Na 50 minuten kwamen wij weer in Achenkirch aan. Na het eten gaan wij naar de Achensee, heerlijk lezen, zonnen en nat worden. Het is nu wel heel erg warm en wij zagen vanuit de bus dat het bij de Achensee al aardig druk was. We vinden wel een plaatsje.

Maandag 23 juni: Kanzelkehre.

Wij wilden vandaag via de Buchaueralm naar het Jausenstation Astenaualpe dus zijn we eerst met de bus naar Maurach gereden en uitgestapt bij de Rofanbahn. Maar toen we een stukje in de richting van de Buchaueralm geklommen hadden, kwamen we een bordje tegen met de tekst “gesloten wegens boswerkzaamheden”. We zijn ter plaatse onze koffie gaan drinken en hebben een nieuw wandelplan gemaakt. Na de koffie zijn wij verder gegaan in de richting van de Kanzelkehre. Via een smal paadje, Notburgasteig, naar beneden gelopen, een paadje met zicht op de Notburgakirche in Eben en op Jenbach. Bij de Kanzelkehre , een mooi en hoog uitzichtpunt, zijn wij een poosje op het terras blijven zitten. We hadden erg mooi weer en het uitzicht naar het Zillertal was prachtig. Vandaar zijn we weer het bos ingezakt in de richting van Jenbach tot vlak bij Cafe Rofan. We waren genoeg gezakt voor vandaag en zijn weer aan de terugweg begonnen. Via een breed pad geklommen naar Eben, waar wij weer naast de Notburgakirche uitkwamen. Dit pad wordt in de winter gebruikt als rodelbaan. Daar de verkeersweg overgestoken en weer over een smal paadje naar Maurach. Vandaar weer met de bus naar Achenkirch. Het was een warme dag en toen we net 20 minuten thuis waren ging het onweren en viel er een behoorlijke bui. Voor ons geen probleem, we zaten lekker weer in ons vakantiehuis “Haus Karoline”.

Dinsdag 24 juni: De Astenaualpe.

Gisteren wilde wij naar de Astenaualpe maar dat lukte niet, vandaag zijn we via een ander pad gegaan en dat lukte gelukkig wel. Wij zijn eerst met de bus via Maurach naar Eben (970 mtr.) gereden en bij de Notburgakirche uitgestapt. Na een klein stukje Notburgasteig hebben we rechts een smal omhoog lopend paadje genomen richting Astenaualpe. Weer een pad via steentjes, rotsblokjes en boomstammetjes, dus weer goed uitkijken, maar dat moet natuurlijk bij elke wandeling. Boven zagen wij links een klein kapelletje, Vanaf dit kapelletje kan je de Notburgakirche in Eben beneden zien. We zijn doorgelopen naar het Jausenstation Astenaualpe omdat wij best zin in koffie hadden en wij wisten van de vorige keren dat zij ook lekkere zelfgebakken koeken had. Na de koffie zijn wij doorgelopen naar het uitzichtpunt, ongeveer 100 meter tegenover de Astenaualpe. Een mooi gezicht weer over het Zillertal en het Inntal. Het was nog geen etenstijd, dus zijn wij eerst weer naar beneden gelopen via hetzelfde pad. Halverwege zagen we bij stationnetje Eben de Achenseebahn een treintje op een tandradbaan van Jenbach naar de Achensee. Beneden op een bankje ons broodje opgegeten en naar Eben gelopen. Daar hebben wij de Notburgakirche van buiten en binnen bekeken. Vandaar weer de bus genomen naar Achenkirch. Er was nog genoeg tijd over om lekker op het balkon te zitten.

Woensdag 25 juni: De beklimming van de Bärenkopf.

Het was weer mooi weer, zonnetje volop. Met de bus via Maurach in de richting van Pertisau gegaan en uitgestapt bij halte Zeespitz (930). Daar iets terug gelopen en naar boven de Waldsteig gevolgd, een breed pad met kleine steentjes, steeds verder omhoog. Bij het gele richtingsbordje met daarop “Bärenbadalm en Bärenkopf” linksaf de berg naar boven gelopen, ook weer via een breed pad. Het brede pad ging op een gegeven moment over op een smal omhooglopend paadje waarop wij onze weg vervolgden. Dat was behoorlijk klimmen en met dit weer ook behoorlijk zweten. Bij deze beklimming zijn wij twee mensen tegen gekomen maar koeien kom je overal tegen en dat is best wel leuk, behalve dan als ze op het pad staan en denken dat zij meer rechten hebben. Dan moet je toch af en toe door de struiken. Bij de Bärenbadalm (1457) even op het terrasje koffie met een notenkoek genomen, wel machtig, maar wel lekker. Wij hadden het vooraf niet afgesproken maar wilden allebei wel ééns de Bärenkopf beklimmen, alleen al om de mooie uitzichten, dat ging dus gebeuren. We zijn tot ongeveer 1800 meter hoogte de Bärenkopf beklommen en toen vonden wij het welletjes. Het is steeds behoorlijk klimmen en bij dit warme weer vergt dat wel wat van je. We zijn toen weer naar beneden gegaan met steeds het zicht op de Achensee, erg mooi, maar als je naar beneden gaat kun je niet telkens naar de omgeving kijken, want een misstap is zo gemaakt. Tegenover de Bärenbadalm hebben wij nog een poosje gezeten en zijn daarna naar de kabelbaan gelopen om deze omlaag naar Pertisau te nemen. Met de bus weer terug naar Achenkirch. Nadat wij thuis waren begon het weer om te slaan en daarna onweer, hagel en regen. Het moest weer afkoelen maar gelukkig waren wij toen al thuis. regen.

Donderdag 26 juni: Geen weer voor de bergen.

De bergen zaten vanmorgen op slot. De bewolking zat zo laag, dat je bijna geen berg zag. Thuis lekker koffie gedronken en ons broodje gegeten. In de middag met de bus naar Maurach en Pertisau geweest, leuk om wat winkeltjes te bekijken en op een terrasje koffie te drinken. Wij zijn toch al een beetje aan het afronden, we hebben vrijwel alle bergen om de Achensee gehad, dus kan het wat rustiger aan. Met etenstijd waren we weer in Achenkirch en het regende toen al, even later begon het weer te onweren. Toch wel lekker knus in ons huisje.

Vrijdag 27 juni: Afscheid van Steinberg.

Vanmorgen na de koffie eerst weer eens de was gedaan, daarna broodje gegeten en daarna met de bus via Achental naar Steinberg gereden. Een erg mooie tocht tussen de bergen Unnüts en de Gufferspitze door. Het zonnetje was weer gaan schijnen, dus konden we nog een leuke wandeling in Steinberg maken. Bij het kerkje zijn wij uitgestapt en zijn weer richting Achental gelopen, eerst via een steil naar beneden lopend paadje en daarna via de verharde weg. Halverwege zijn wij gaan koffie drinken bij Waldhäusl nog net in Steinberg. Na de wandeling zijn we weer met de bus naar huis teruggegaan. Gewoon even afscheid genomen van Steinberg.

Zaterdag 28 juni: Afscheid van Pertisau.

Na het ontbijt met de bus via Maurach naar de Karwendelbahn (kabelbaan) in Pertisau gereden. Gelopen via de rodelbaan, deze wordt in de winter als er sneeuw ligt, gebruikt om met sleetjes naar beneden te gaan. We zijn 190 meter geklommen over een breed verhard pad tot wij bij de rodelhütte kwamen. Wij hadden daar een prachtig uitzicht over Pertisau en de Achensee. We hebben een leuk plaatsje uitgezocht en hebben koffie en wat lekkers besteld. Na een tijdje zijn we weer opgestapt en in de richting van Maurach gelopen. Eerst nog wat omhoog en daarna steeds weer zakken en onder de Karwendelbahn door. Een route met mooie uitzichten en veel bankjes en omdat wij deze laatste dagen het rustig aan doen hebben we deze bankjes regelmatig gebruikt. Boven het Achenseegebied werd veel aan paragleiten (deltavliegen) gedaan. Prachtig al die kleuren in de lucht. Bij eentje ging het fout, wat er precies gebeurde weten wij niet, hij was erg hoog en kwam draaiend naar beneden. Opeens sprong er een parachute open, daalde hij en kwam in de Achensee terecht. Er waren bootjes in de buurt en hij werd geholpen. Wij zaten toen hoog op een bergpad en zijn weer doorgewandeld. Zo zie je maar, overal zitten gevaarlijke kantjes aan. Op de rand van Maurach hebben we nog een tijdje op een bankje gezeten om het voorbijgaande Achenseetreintje en landingen van de deltavliegers te zien. Na een poosje weer met de bus naar Achenkirch vertrokken. Het was weer een prachtige dag en na thuiskomst hebben wij nog lang op het balkon gezeten. Dit uitzicht op de bergen tegenover ons mogen we niet meer vergeten.

Zondag 29 juni: Afscheid van Maurach en Achensee.

Toen wij vanmorgen opstonden scheen het zonnetje al de kamers binnen. Wij zouden vanmorgen meerijden met Helene, de eigenaar van “Haus Karoline”, en haar kinderen naar het kapelletje bij Achenseehof aan de rand van de Achensee. Normaal zijn wij de zondagen met de bus naar de kerk in Jenbach geweest maar vandaag werd de kerkdienst hier bij de Achensee gehouden, dat is heel wat anders. De laatste zondag van juni houden zij de kerkdiensten op verschillende plaatsen, vorig jaar op een berg Schwaz en het jaar daarvoor in het Zillertal. Toen wij aankwamen stond de dominee in toga (mooi hoor) voor de kerk de mensen welkom te heten. De dienst, waarin het Heilig Avondmaal werd gevierd, was erg mooi en duidelijk. Het leek er wel op dat wij al lange tijd hier kwamen en na de dienst hebben wij nog leuke en spontane gesprekken gehad. Na deze kerkdienst heeft Helene ons weer thuis gebracht en hebben wij op het balkon koffie gedronken. Na het brood eten zijn wij met de bus naar Maurach gereden. Om afscheid van Maurach te nemen wilden wij nog even langs hotel Klingler gaan, waar we in 2004 en 2006 vakantie hebben gehouden. Maar ook voor de lekkere taarten die zij daar bakken. We zijn op het terrasje gaan zitten en hebben onze bestelling gedaan. Toen alles op was zijn wij naar de Achensee gelopen en hebben aan de oostkant het voet en fietspad gevolgd richting Achenkirch. Wij beseften dat dit de laatste keer was dat wij de Achensee zagen maar we blijven de Achensee en de bergen er om heen mooi vinden. Halverwege zijn wij op de bus gestapt om ons voor ons vakantiehuis af te laten zetten. Na het avondeten hebben wij nog lang op het balkon gezeten. Zo hebben wij van de laatste dag ook nog een lange dag gemaakt.

Maandag 30 juni: Afscheid van Achenkirch en “Haus Karoline”.

Vanmorgen werden wij door Helene met haar auto naar Lenggries in Zuid Duitsland gebracht. Vandaar zijn wij met de trein (B.O.B.) naar München gereden. In München hebben wij ongeveer 3 uur in de stad gelopen en daarna met de trein (ICE) naar Utrecht gereisd en bij onze Esther geslapen.

Dinsdag 1 juli: De thuisreis.

Nadat wij na een goede nachtrust en een ontbijt bij Esther hebben gehad zijn wij weer met de bus naar station Utrecht gegaan. Wij hebben de IC-trein naar Assen genomen en na deze treinreis weer naar ons huis gegaan.

Dan is er weer een vakantie voorbij, een vakantie die voor ons weer vele nieuwe herinneringen geeft en waarvan we echt hebben genoten.

      Dit verslag is geschreven door Johny Craanen.