Het wandelgebied Serfaus en Wildschönau in Oostenrijk.

Op vrijdagmiddag 19 augustus 2005 zijn Gonnie en ik met de trein uit Zutphen vertrokken in de richting Apeldoorn en Amsterdam. We zijn eerst naar het goede vertrekspoor gelopen en hebben daarna koffie gehaald. Onze trein zou om 21.05 uur uit Amsterdam vertrekken, dus hadden we nog even tijd voor koffie. Daarna zijn we nog even naar het reserverings-bureau gegaan om nog een reservering te laten maken voor de trein van München naar Innsbruck, dus voor de volgende dag. 

Onze trein, de City Night Line naar München kwam op tijd binnen, dus konden we rustig instappen en onze coupe zoeken. Nadat we onze koffers onder de banken hadden geschoven en de rugzakken boven in het rek hadden gedaan zijn we lekker gaan zitten. Precies op tijd vertrok onze trein en onze vakantie was begonnen. In Utrecht stond onze dochter Esther bij de trein met koffie en koeken en voor mij een zak vol spekkies voor onderweg. We hebben de koffie aangepakt en een kort praatje gemaakt. Esther wilde zo wel instappen en met ons meegaan naar Oostenrijk maar ze had geen vakantie meer, dus dat kon niet. Na een minuut of zes zijn we weer doorgegaan richting Emmerich waar een Nederlandse lok vervangen moest worden door een Duitse lok. Tussen Emmerich en Oberhausen hebben we onze bedden opgemaakt en zijn we gaan slapen, nou ja, slapen. Ik bedoel rusten.

Zaterdag 20 augustus.
Om kwart over zeven kwamen we aan in München. We hadden ons toen al gewassen en onze koffers en rugzakken tevoorschijn gehaald. We hadden een kwartier om over te stappen op de trein naar Innsbruck en onze plaatsen te zoeken. In Innsbruck hebben we een bekertje koffie gedronken op het perron waar onze trein naar Landeck moest vertrekken. We kwamen te laat met de trein in Landeck binnen, dat had te maken met de wateroverlast in de wijde omgeving van Bregenz en St. Anton am Arlberg. We moesten drie kwartier in Landeck wachten en het was weer etenstijd, dus hebben we koffie en een broodje genomen en op het terras langs het perron gedronken en gegeten. We konden onze koffers in de ruimte onder in de bus laden en hebben de busreis betaald en toen kon de reis naar Serfaus beginnen.

Eerst door de stad Landeck, deze stad wordt gescheiden door de rivier de Inn. Deze rivier hadden we onderweg in de trein al vele malen gezien omdat het spoor grotendeels langs de Inn loopt. In deze vakantie zullen we de Inn nog vaak zien. De bus ging via de plaatsen Prutz (866) en Ried (877), langs de Inn en dan zigzaggend naar boven via Ladis (1180), Fiss (1436) naar Serfaus (1427). In Serfaus zijn we eerst naar ons hotel Edelweiss gelopen, ons aangemeld, de kamers bekeken en ons verfrist. Bij de aanmelding in ons hotel kregen we van mevrouw Geiger van hotel Edelweiss meteen de gratis passen voor de kabelbanen bij Serfaus, Fiss en Ladis en daar wilden we meteen gebruik van maken. We zijn eerst via de Untere Dorfstrasse en de Dorfbahnstrasse naar de Komperdell Bahn gelopen.

Bij de kassa moesten we onze kaart omwisselen voor een echte kabelbaankaart waarmee we de poortjes konden openen. Met de Komperdellseilbahn zijn we naar 1965 meter geklommen en daar overgestapt op de Lazidbahn welke naar 2346 meter ging. Op de Lazidberg hebben we even wat rondgelopen en rondgekeken. We zaten in de wolken dus was het zicht niet zo goed maar wel mooi. Daarna zijn we weer naar beneden gedaald. Beneden vlak bij de kabelbaan is de toegang tot de Dorfbahn, een soort metro, welke van Serfaus Seilbahn via Kirche naar Serfaus parkplatz ging. We zijn met de Dorfbahn meegegaan tot Kirche en vandaar weer gelopen naar hotel Edelweiss. Het avondprogramma was bijna elke avond hetzelfde dus maak ik een uitzondering om dit een keertje op te schrijven. Eerst om zeven uur het diner. We konden uitkiezen tussen twee maaltijden met sla buffet en het zag er elke dag weer goed uit. Na de maaltijd gingen we naar onze zitkamer waar we koffie dronken, dagboek bij hielden, napraten en plannen voor de volgende dag maakten. En daarna lekker slapen om de volgende dag weer fit op te staan.

Zondag 21 augustus.

Na een lekker ontbijt zijn we weer op stap gegaan. Het weer was niet zo mooi, zeg maar paraplu weer. Regen en de bergen lagen weer in de mist. We zijn eerst met de Dorfbahn naar Serfaus parkplatz gegaan. Daar begon route 3 richting Fiss. Bij een versperring, halverwege de route, er werd verderop een nieuwe kabelbaan gebouwd, moesten we links van het pad een smal paadje omhoog klimmen. Dit mooie paadje kwam na een tijdje uit op een breed pad en via dit pad kwamen we in Fiss terecht. We zijn door Fiss gelopen tot in het midden van het dorp bij de kabelbanen. Hier beginnen twee kabelbanen, de Möseralm-bahn (1812) en de Schönjoch-bahn (2446). Ik heb de hoogtemeters maar tussen de haakjes gezet, dat geeft een idee van de hoogte verschillen.

We wilden met de Schönjoch-bahn mee maar daar was middagpauze van 12 uur tot 1 uur, dus mooi tijd om eerst een broodje te eten. We zijn na het eten met de kabelbaan naar boven gegaan. Het regende nog steeds en het was mistig, dus geen mooi uitzicht. Na het uitstappen hebben we onze regenjassen aangedaan en de eerste wandeling kon beginnen. We hebben route 20 gevolgd, een route over drassig gras, modderige paadjes, veel stenen, houten planken en gewone paadjes. Het zicht was ook hier niet zo goed dus we hebben onze aandacht gericht op het lopen en de ondergrond. Wij hebben gelopen via de Mittel Sattelkopf (2091) naar het Kölner-Haus (1965). We hebben ongeveer 5 of 6 km. afgelegd maar in de bergen kan je niet spreken over kilometers maar praat je in uren. Met zakken en stijgen over de smalle paadjes zijn we toch 481 mtr gezakt. Vanaf het Kölner Haus zijn we met de Komperdell-seilbahn terug gegaan naar Serfaus langs de winkels naar ons hotel. Wassen, eten en ……

Maandag 22 augustus.

Vandaag wilden we lopen naar Ried, onderaan onze berg. We zijn eerst naar het postkantoor gelopen om telefoonkaarten te kopen en naar het VVV-kantoor om informatie over de omgeving te halen. Daarna bij halte Kirche met de Dorfbahn naar halte Serfaus Parkplatz gegaan. Vandaar zijn we route 2 gaan volgen via Serfauserfeld dalend over een breed pad tot Frauns.

Toen een smal naar beneden lopend pad tot de Inn. Van Serfaus tot de Inn waren we 450 meter gezakt. Toen linksaf gegaan, 2 km. langs de rivier de Inn gelopen en over de brug Ried in gegaan. De bus naar Serfaus was net vertrokken, dus hadden we genoeg tijd om te wandelen in Ried, een broodje te eten en een paraplu te kopen, de vorige paraplu hadden we de vorige dag in de kabelbaan laten liggen. We wisten nog niet dat het de komende dagen droog zou worden. Na twee uurtjes zijn we met de bus naar Serfaus terug gegaan.
De Inn was toen nog rustig.

Dinsdag 23 augustus.
In de ochtend zijn we het dorp Serfaus gaan verkennen en hebben we inkopen gedaan. Na terugkomst hebben we in ons hotel een broodje gegeten. Na het eten werd het tijd om wat te klimmen, dus zijn we gaan lopen van Serfaus naar het Kölner Haus. We zijn begonnen bij de kabelbaan. Rechts naast de Komperdell-seilbahn zijn we via een breed pad route 10 gaan volgen. Het pad begon meteen vrij steil naar boven te lopen. Een goede klim tot een splitsing. 

Route 10 ging met een breed pad door, licht klimmend en linksaf ging route 10a een smal pad. Dat leek ons wel wat, dus zijn we dat pad ingegaan. Tot vlak voor een waterval konden we een redelijk pad volgen maar de waterval konden we niet oversteken, dus hebben we voor de waterval een paadje na rechts genomen. Smal slingerend paadje naar boven maar heel mooi met bloemen en grote paddenstoelen. Het laatste stuk was nog vrij zwaar. Aan de ene kant de bergwand en aan de andere kant de diepte maar het was een belevenis. Daarna over een houten hek en via een breed pad route 10 gevolgd. Boven bij een kapelletje hebben we onze koffie gedronken. Als we gaan wandelen hebben we ieder een rugzak op met daarin een thermoskan met water, oplos koffie en soep en om tussen de middag te eten, broodjes en beleg. Nadat de koffie op was zijn we vanaf Kölner-Haus met de Komperdell-seilbahn weer naar Serfaus gegaan. Er was weer een dag voorbij. `s Avonds hoorden we dat de rivier de Inn wild geworden was door het vele water van de bergen. Hij was buiten zijn oevers gekomen en bruggen waren ingestort, huizen verzakt. Hulpverleners uit Serfaus, Fiss en Ladis moesten naar beneden om daar bij de Inn te helpen. Wij konden via TV beelden zien dat het er niet leuk aan toe ging. De wegen naar beneden waren allemaal afgesloten i.v.m. steenval en overstromingen.

Woensdag 24 augustus.

Vandaag gaan we lopen van het Kölner-Haus naar Serfaus. Nadat we boodschappen hebben gedaan zijn we eerst met de Komperdell-seilbahn naar boven gegaan en bij Kölner-Haus (1965) uitgestapt. Bij het kapelletje hebben we eerst onze koffie gedronken. Daarna zijn we gaan lopen via route 12 naar het Observatorium (1829). Dan bij Jausenstation Rodelhütte tussen de koeien door route 12a gevolgd. Op een bankje, ongeveer vijf meter hoger dan het pad, hebben we ons broodje opgegeten. Toen zijn we het Bodenkreuz gaan zoeken.

Tegenover het Bodenkreuz (1890), een groot kruis, hadden we een mooi uitzicht naar het plaatsje Tösens, aan de overzijde van de Inn. Route 12 werd weer vervolgd tot een afslag naar route 13 richting Madatschen. Via dit, vrij wild naar beneden lopend smal paadje, kwamen we bij het Jausenstation Madatschen (1509). Een Jausenstation is een restaurant, in het algemeen in de bergen, waar wandelaars wat kunnen eten en drinken. Hier hebben we een lekkere sorbet genomen, uitgerust en genoten van het verre en mooie uitzicht. Vanuit Madatschen zijn we via route 13, een breed pad met aan de kant een watervalletje, richting Serfaus gelopen. We kwamen nog door het plaatsje St.Zeno en over de Mühlbrücke Serfaus (1427) binnen. Het feest, vuurwerk en een lasershow, boven bij het Kölner Haus ging niet door omdat de brandweer en vele andere hulpverleners beneden bezig waren bij de overstroming.

Donderdag 25 augustus.

We moesten maar eens echt de bergen in dus gingen we de Murmeltierroute doen. Eerst weer met de Komperdellseilbahn en de Lazidbahn naar 2346 meter gegaan. Op de Lazidberg eerst geklommen via een breed pad naar Scheid (2429) Bij een hutje zijn we gaan zitten en hebben we onze koffie gedronken.

Daar begon route 25a, de avontuurlijke Murmeltierroute, een route via bergwanden op smalle paadjes, door sneeuw en over grote en kleine keien. Bij een sneeuwplaat zijn we op een steen gaan zitten en hebben we ons broodje opgegeten. Daarna over zigzag paadjes naar boven de Kitzköpf (2505) op. Nadat we hadden genoten van het mooie uitzicht zijn we gezakt naar de Furglersee (2458), een meertje midden in de bergen met schoon helder water. Via een aantal grote stenen liepen we over het water en volgden route 702 en 21 over het smalle pad weer richting Kölner Haus (1965). Vandaar weer met de Komperdellseilbahn naar beneden en weer naar ons hotel. De Inn was weer rustiger geworden maar in het gehele gebied om de Inn waren nog veel mensen bezig om alles op te ruimen.

Vrijdag 26 augustus.

De laatste dag in Serfaus hebben we heel goed besteed. Wij zijn deze dag nog een mooie route gaan lopen. Eerst over de Mühlbrücke en door St.Zeno. Dan route 5 langs het Rieserwald en Hochhegg met prachtige vergezichten. Ondertussen waren we ongeveer 200 meter gezakt. Daarna zijn we route 5a gevolgd richting Lawensalpe over de Lausbach, waar een wilde stroom water door het gesteente met veel geweld naar beneden kwam. Inmiddels weer zo’n 500 meter geklommen naar 1700 meter. Bij een driesprong zijn we een bordje met daarop “Lawensalpe” gevolgd, een smal steil pad naar boven. Via watervalletjes, stroompjes, boomwortels en modderpartijen zijn we boven gekomen en bij een klein berghutje (1907) zijn we gaan eten. We hadden daar een mooi uitzicht op de tegenoverliggende bergen met erg mooie watervallen.

We zijn route 5a weer gaan vervolgen tot Leite (2023). Vanaf Leite, een paar boerderijen, zouden we via de Truiensteig naar het Kölner Haus lopen, maar deze weg was afgesloten, mogelijk door gevolgen van het vele water. We konden terug gaan of nog 320 meter klimmen naar de kabelbaan op de Lazid.

We hebben gekozen voor de Lazid. De laatste kilometers moesten we door de dichte mist maar toen we op de Lazid waren hebben we ons getrakteerd op koffie en een grote punt taart. We waren toen echt op en na de koffie zijn we weer met de Lazidbahn en de Komperdellseilbahn naar beneden gegaan. Een vermoeide dag maar we hebben behoorlijk genoten. We hoorden in het hotel dat de wegen in de richting Wörgl weer te berijden waren maar dat in en om Wörgl het nog lang niet schoon was.

Zaterdag 27 augustus.

We hadden onze koffers al ingepakt en zijn na het ontbijt vertrokken naar de bushalte. Met de bus zijn we weer via Fiss, Ladis en Ried naar Landeck gereden. Daar was nog steeds geen treinverkeer tussen Landeck, St.Anton am Arlberg en Bregenz dus begon de trein vanuit Landeck te rijden. Op het station hebben we eerst koffie gedronken en daarna zijn we in de trein gestapt. Onderweg zagen we langs het spoor en langs de Inn nog veel rommel en modder. In Innsbruck zijn we overgestapt op de trein naar Wörgl. In de wachtkamer in station Wörgl hebben we onze broodjes opgegeten en daarna zijn we met de bus naar Niederau gereden. We werden in Pension Enzian welkom geheten door Naomi en zij gaf de sleutels voor onze kamers af. We kregen kamer 14, een kamer aan de voorzijde van het pension met een prachtig uitzicht. We hebben de boel een beetje opgeruimd, ons verfrist en zijn daarna met de bus via Niederau en Mühltal naar Auffach gegaan om de omgeving te verkennen. Van Auffach zijn we via het “Houtpad” weer terug gelopen naar Mühltal.

In een restaurant hebben wij koffie gedronken. Met de bus weer meegegaan naar Oberau en bij het VVV-kantoor wat informatie en een paar stempelkaarten gehaald. Met deze stempelkaarten kon je bij bergtoppen en bij een Jausenstation een stempel krijgen. Daarna zijn we naar Niederau gelopen en via “Der Sonnen Gesang”. Dit pad is ontleent aan de schepping met de volgende onderdelen: het universum, zon, de maan en de sterren, de wind en het weer, het water, het vuur, de wereld met haar zaden en vruchten, de liefde , en de dood. Vanaf “Der Sonnen Gesang” was het nog 15 minuten lopen naar pension Enzian. Avondeten was hier om half zeven. Ook hier konden we kiezen uit twee menu’s.

Zondag 28 augustus.

Vandaag wilden we naar de Kundler Klamm gaan maar we zijn door de regen niet verder gekomen dan het Jausenstation Klammrast. We waren eerst met de bus van Niederau naar Mühltal gegaan en lopend naar Jausenstation Klammrast waar we hebben gestempeld en koffie gedronken. Daarna weer teruggelopen via Mühltal naar Auffach en bij de kabelbaan hebben we een weekkaart voor de beide banen gekocht. We zijn de Schatzbergbahn naar boven gegaan en hebben boven in het Jausenstation lekker gegeten. Het zicht was niet mooi door de regen en mist, dus zijn we na een poosje weer naar beneden gegaan. Nadat we onze koffie gedronken hadden zijn we met de bus naar Niederau gegaan en uitgestapt bij de kabelbaan.

Met de Markbachjochbahn zijn we naar boven gegaan, even stempeltje gehaald bij een Jausenstation en een kapelletje en een groot kruis bezocht. Omdat het weer nog niet zo mooi was zijn we weer met de kabelbaan naar beneden gegaan en naar ons pension gelopen. Daar hebben we nog lekker op het balkon gezeten. Vanaf de volgende dag zou het weer een stuk beter worden.

Maandag 29 augustus.

Het weer was heel mooi dus zijn we na het lekkere ontbijt met de bus naar Mühltal gereden. Rugzakken op en de stokken in de hand en lopen maar. Eerst langs Jausenstation Klammrast en verder de Wildschönauer Ache volgend tot de halte plaats van de bummelzug. Als je slecht te been bent kun je met dit treintje van Mühltal naar deze halte meerijden. Iets verder zijn we op een bankje aan het water onze koffie gaan drinken. Wat verderop de Kundler Klamm, een pad langs snel stromend water, met aan beide zijde hoge rotsen.

Dat moet je gezien hebben, heel erg mooi. Aan het einde zijn we bij de waterval mooie steentjes gaan zoeken tussen stroompjes die uitkwamen bij de waterval. Na een poosje zijn we een stukje teruggelopen naar Jausenstation Kundler Klamm om een hapje te eten. Na het eten zijn we weer terug gelopen door de Kundler Klamm naar Mühltal. Omdat het nog lang duurde voordat de bus kwam, zijn we meteen doorgelopen naar Auffach en met de Schatzbergbahn naar boven gegaan. Het uitzicht was nu erg mooi en ver. Toen we boven waren zijn we op het gras, aan de rand van de berg en in de zon, onze koffie gaan drinken. Na een uurtje weer met de kabelbaan naar beneden gegaan en met de bus terug naar ons pension Enzian in Niederau.

Dinsdag 30 augustus.

Voor deze dag hadden we De Joelspitze op het programma staan. Met de bus via Oberau en Mühltal naar Auffach en met de Schatzbergbahn naar boven (1827). Klaar voor de wandeling over de route 8. Eerst de Schatzberg (1903) opgeklommen en daar eerst onze koffie gedronken. Het stempeltje bij het grote kruis was door iemand geleend dus hebben we met de pen een aantekening gemaakt. We zijn daarna via de Hahnkopf (1902) gelopen en behoorlijk steil gedaald en daarna over de Gernsattel (1850 mtr.). Na weer gezakt te zijn liepen we over de Grasinger Jöchl (1796), een drassig en modderig stukje, waar we af en toe over planken moesten lopen.

Daarna begon de klim naar de Joelspitze. Via een smal paadje, we moesten behoorlijk klimmen, kwamen we boven op de berg (1964) Op een plank op twee stenen hebben we, genietend van het uitzicht, ons broodje opgegeten. Terug zijn we tot voor de Hahnkopf gelopen. Vandaar naar het Jausenstation Gernalm en vandaar naar het Jausenstation Schatzbergalm om een lekker ijsje te eten. Het was weer mooi zo, dus zijn we terug gegaan met de kabelbaan naar Auffach en met de bus naar Niederau.

Woensdag 31 augustus.

Even een ander gebied, we zijn deze dag naar de Achensee geweest. Na het ontbijt zijn we met de bus naar Wörgl gegaan en met de trein naar Jenbach. Daar hebben we een paar foto’s van de Zillertaller stoomtrein gemaakt. Vanuit Jenbach (532) zijn we met de bus over een weg met veel haarspeldbochten en mooie uitzichten naar boven geklommen. Via Eben en Maurach (956) en langs de Achensee gereden tot de halte hotel Scholastika. Gonnie en ik zijn in het gebied rond de Achensee in 2004 een week met vakantie geweest dus wisten wij al dat het hier erg mooi was. We zijn de bus uitgestapt, allemaal een appeltje genomen en liepen toen naar beneden richting Achensee. We zijn eerst nog een stukje om de kop van de Achensee gelopen en toen begon de wandeling langs de westkant van de Achensee. Het eerste stuk de Mariensteig, op en neer over een smal paadje. Aan de ene kant de rotsen en aan de andere kant de Achensee, dan weer heel laag boven het water, dan weer hoog. Bij de Gaisalm, een vlak stukje op onze route, hebben we ons broodje gegeten.

Daarna zijn we over de Gaisalmsteig, weer smalle paadjes, ook weer op en neer en af en toe een stuk met grote en kleine stenen, naar Pertisau gelopen. Dit was een zware maar mooie tocht. In Pertisau hebben we de bus via Maurach weer terug naar Jenbach genomen. Vandaar de trein naar Wörgl en de bus naar Niederau.

Donderdag 1 september 2005.

Deze dag een beetje boven Niederau. Lopen naar de kabelbaan in Niederau en met de Markbachjochbahn zijn wij de Markbachjoch op gegaan. Vandaar hebben we route 2 gevolgd naar de Brixentaler Holzalm (1434) ook genoemd Käsealm. Hier hebben we een kaart gekocht en een stempeltje gekregen.

Toen begon het klimmen. Via route 23 naar de Halsgatterl (1562) en via route 1 steil klimmend de Rosskopf (1731) op. Dat was weer een hele klim maar wel de moeite waard, een mooi uitzicht en weer een stempeltje erbij. Op de Rosskopf hebben we in het gras gezeten en ons broodje opgegeten. Daarna zijn we met de daling begonnen via een slingerend naar beneden lopend paadje naar het Jausenstation Rosskopfhütte (1600). Op de berghelling voor de Rosskopfhütte hebben wij onze koffie gedronken en zijn toen route 23 gaan volgen naar het Jausenstation Norderbergalm. Deze route ging door de bossen, over veel boomwortels, over modderige paden en door beekjes welke uit de bergen kwamen. Bij het Jausenstation Norderbergalm zijn we even gaan uitrusten en hebben we een ijsje gegeten. Via een smal paadje, waarvan we een mooi uitzicht op ons pension hadden, zijn we terug naar de Markbachjoch gegaan. Met de Markbachjochbahn weer naar beneden gegaan en naar ons pension gelopen. Na zulke wandelingen is het weer lekker om onder de douche te staan en daarna lekker te eten.

Vrijdag 2 september.

Deze dag Rattenberg en Wörgl. Na het ontbijt weer met de bus naar Wörgl, waar we koffie hebben gedronken. Daarna met de trein naar Rattenberg, twee stationnetjes verder. Rattenberg is een leuk plaatsje, oude huizen, kasteelruïne en de Inn. De hoofdzaak is hier glas en dus glasblazerijen.

Na twee uurtjes zijn we met de trein naar Wörgl gegaan en hebben daar door de stad gelopen. Veel winkels en een groot winkelcentrum met verschillende winkels en eetgelegenheden. Nadat we waren uitgekeken zijn we nog even naar de fotograaf gegaan en hebben onze foto’s op een cd-rom laten zetten. Daarna zijn we weer terug gegaan naar Niederau en ons pension om een begin te maken met het inpakken van onze koffers.

Dit was de laatste dag in Niederau.

Zaterdag 3 september.

De reis van Niederau met de bus en trein naar München liep goed. Na het ontbijt hebben we afscheid genomen van Naomi en Thomas en andere nog aanwezige gasten. Met de koffers naar de bushalte gelopen en met de bus naar Wörgl gereden. Vandaar naar Rosenheim, daar overgestapt in de trein naar München. In München hebben we de koffers in de kluizen gestopt en zijn we de stad München ingegaan.

We hebben daar een mooie stadswandeling gemaakt, wat gedronken en gegeten. `s Avonds hebben we op het perron waar onze nachttrein zou vertrekken gezeten, koffie gedronken, gelezen en gewacht. Onze trein, de City Night Line, vertrok om 22.40 en kwam al vroeg voorrijden. We hebben onze bedden opgemaakt en zijn gauw gaan slapen.

Zondag 4 september.

Wij zijn op zondagmorgen om ongeveer half acht opgestaan. Na het wassen nog een broodje gegeten en om 08.23 kwam de trein in Arnhem aan. Wij zijn daar uitgestapt om naar Zutphen en Warnsveld te gaan.

Dat waren weer twee mooie weken in het prachtige Oostenrijk.

      Dit verslag is geschreven door Johny Craanen.